Με τον τίτλο αυτό δημοσιεύτηκε στο φύλλο της 15ης Ιουλίου των «New York Times», ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον άρθρο για τη σημερινή κατάσταση στη Φαλούτζα, από το οποίο μεταφέρουμε μερικά αποσπάσματα.
«Εχοντας μετατραπεί σε αστυνομικό κράτος μετά την πολιορκία του περασμένου χειμώνα, θα έπρεπε να είναι η πιο ασφαλής πόλη σ’ ολόκληρο το Ιράκ.
Χιλιάδες αμερικάνοι και ιρακινοί στρατιώτες μένουν σε γκρεμισμένα κτίρια και περιπολούν σε δρόμους περιφραγμένους με συρματόπλεγμα. Κάθε Ιρακινός που μπαίνει στην πόλη πρέπει να δείξει ένα διακριτικό στοιχείο και να υποστεί έρευνα σε ένα από τα έξι σημεία ελέγχου. Υπάρχει απαγόρευση κυκλοφορίας μετά τις 10 το βράδυ.
Παρόλα αυτά, η εξέγερση αναπτύσσεται μέσα από τα ερείπια οχτώ μήνες ύστερα από την αμερικάνικη στρατιωτική εισβολή, που προκάλεσε το θάνατο 1.500 ιρακινών και φούντωσε τα αντιαμερικάνικα πάθη σ’ όλο το Ιράκ και τον αραβικό κόσμο.
Κάπου στα έγκατα της Φαλούτζα, πρώην προπύργιο των ανταρτών, 35 μίλια δυτικά της Βαγδάτης, όπου 4 αμερικάνοι εργολάβοι σκοτώθηκαν σε επίθεση και τα πτώματα των δύο κρεμάστηκαν από μια γέφυρα το Μάρτη του 2004, οι αντάρτες ετοιμάζουν ξανά επιθέσεις με παγιδευμένα αυτοκίνητα.
Τουλάχιστον τέσσερις έχουν γίνει τις τελευταίες βδομάδες, σε μια από τις οποίες σκοτώθηκαν έξι αμερικάνοι στρατιώτες, μεταξύ των οποίων τέσσερις γυναίκες. Δύο από τα πέντε αστυνομικά οχυρά που έχουν στηθεί δέχτηκαν επίθεση με βόμβες. Τρία μέλη του νεοδιορισμένου 21μελούς συμβουλίου της πόλης παραιτήθηκαν ξαφνικά και ένα ακόμη σταμάτησε να συμμετέχει στις συνεδριάσεις, προφανώς εξαιτίας των απειλών που έχουν δεχτεί.
Εξίσου ανησυχητικό είναι το γεγονός ότι ακόμη και οι κάτοικοι που ήθελαν να απαλλαγεί η πόλη από την παρουσία των ανταρτών τον περασμένο Νοέμβρη, αρχίζουν να ενοχλούνται από την κατοχή.
«Μερικοί προτιμούσαν την πόλη ήσυχη, χωρίς την παρουσία ανταρτών. Ομως μετά τη μεροληπτική και άδικη συμπεριφορά των αμερικάνικων και ιρακινών δυνάμεων απέναντι στους κατοίκους, αυτοί τώρα προτιμούν την αντίσταση, τουλάχιστον έτσι δεν θα εξευτελίζονται» μας είπε ο Αμπντούλ αλ – Αλουάνι, ιδιοκτήτης συνεργείου επισκευής αυτοκινήτων, εκφράζοντας ένα ευρέως κυρίαρχο αίσθημα.
…Ο συνταγματάρχης Μάιλς είπε ότι οι πεζοναύτες και οι ιρακινές δυνάμεις βρίσκουν ή δέχονται σχεδόν κάθε μέρα επιθέσεις με αυτοσχέδιες βόμβες, παρά τις έρευνες από σπίτι σε σπίτι τον περασμένο Νοέμβρη, οι οποίες υποτίθεται ότι είχαν σαν αποτέλεσμα την κατάσχεση όλων των βαριών όπλων και εκρηκτικών.
Καθώς το επίπεδο της βίας ανεβαίνει, οι πεζοναύτες και οι ιρακινοί στρατιώτες αυξάνουν τις περιπόλους και τις επιδρομές σε σπίτια. Κι αυτό αποξενώνει περισσότερο τους κατοίκους. Το πρόβλημα γίνεται ακόμη πιο σύνθετο εξαιτίας των αντιθέσεων μεταξύ των σιιτών στρατιωτών και των σουνιτών κατοίκων. Ουσιαστικά όλοι οι ιρακινοί στρατιώτες εδώ προέρχονται από το νότο, γιατί οι προηγούμενες πολιτοφυλακές από ντόπιους δεν ήταν νομιμόφρονες ή λιποτάκτησαν όταν ήρθαν αντιμέτωπες με τους αντάρτες».
