Σχεδόν πέντε μήνες μετά την πτώση της Τρίπολης και την κατάληψη της εξουσίας από τους αντικανταφικούς, το χάος και η διάλυση βασιλεύουν στη χώρα, ενώ η πάλη για τον έλεγχο της εξουσίας μεταξύ των διάφορων κλικών συνεχίζεται. Η αντίδραση διάφορων ομάδων των αντικανταφικών ενάντια στο Εθνικό Μεταβατικό Συμβούλιο συνεχώς μεγαλώνει, με διαδηλώσεις στη Βεγγάζη, στην Τρίπολη και στη Μισράτα. Βασικό αίτημα των διαδηλώσεων είναι η αλλαγή του τρόπου με τον οποίο θα οριστούν οι υποψήφιοι για τις επερχόμενες εκλογές, αλλά και η έλλειψη διαφάνειας στη διαδικασία λήψης αποφάσεων του νέου καθεστώτος. Το Σάββατο 21 Ιανουαρίου, εκατοντάδες διαδηλωτές εισέβαλαν στα γραφεία του Εθνικού Μεταβατικού Συμβουλίου στη Βεγγάζη, ενώ μέσα βρίσκονταν ο πρόεδρος του ΕΜΣ Αμπντέλ Τζαλίλ και άλλα σημαντικά στελέχη. Το συγκεκριμένο γεγονός ανάγκασε τον αντιπρόεδρο του ΕΜΣ να παραιτηθεί την επόμενη μέρα.
Παράλληλα, βασικές υποδομές της χώρας, οι οποίες καταστράφηκαν κατά τη διάρκεια του πολέμου, δεν έχουν ακόμα ανοικοδομηθεί, ενώ πόλεις οι οποίες ήταν φιλικά προσκείμενες στον Καντάφι και καταστράφηκαν σχεδόν ολοσχερώς από τους αντικανταφικούς και το ΝΑΤΟ, όπως η Σύρτη και η Μπάνι Ουαλίντ, έχουν αφεθεί στην τύχη τους, με τον πληθυσμό τους να επιβιώνει κάτω από υπερβολικά αντίξοες συνθήκες. Τέτοιες καταστάσεις τροφοδοτούν την εχθρότητα των κατοίκων αυτών των περιοχών προς το ΕΜΣ, η οποία πολλές φορές εξελίσσεται σε ένοπλη εξέγερση ενάντια στους αντικανταφικούς, όπως στην περίπτωση της Μπάνι Ουαλίντ. Την Δευτέρα 23 Ιανουαρίου, εκατοντάδες ένοπλοι επιτέθηκαν στις μιλίτσιες των αντικανταφικών που σταθμεύουν στην πόλη. Μετά από πολύωρες συγκρούσεις, πέντε νεκρούς και δεκάδες τραυματίες, οι αντικανταφικοί αλλά και το διορισμένο τοπικό συμβούλιο αναγκάστηκαν να αποχωρήσουν από την πόλη, παραδίνοντας τον έλεγχό της στους ντόπιους. Επέστρεψαν μετά από δύο μέρες .
Στο μεταξύ, οι συγκρούσεις μεταξύ των διάφορων ένοπλων ομάδων στην Τρίπολη και αλλού συνεχίζονται, ενώ το ΕΜΣ αδυνατεί να τις αφοπλίσει, προκειμένου να καταφέρει να ελέγξει την κατάσταση. Επίσης, σε συγκρούσεις μεταξύ των ένοπλων ομάδων των πόλεων Ασάμπια και Γκαριάν, δώδεκα άνθρωποι σκοτώθηκαν και περίπου εκατό τραυματίστηκαν.
Η έλλειψη κρατικού στρατού και οι συνεχείς συγκρούσεις μεταξύ των διάφορων ένοπλων ομάδων καταδεικνύουν την έλλειψη ουσιαστικά κεντρικής εξουσίας, ενώ το ΕΜΣ αδυνατεί να επιβληθεί ως ο μοναδικός φορέας διακυβέρνησης στη χώρα και κάθε περιοχή διοικείται από το τοπικό της συμβούλιο και την ένοπλη ομάδα η οποία είναι υπόλογη σ’ αυτό.
Την έλλειψη κεντρικής εξουσίας στη χώρα έρχεται να ενισχύσει και η δυναμική παρουσία των ισλαμιστών, από «μετριοπαθείς» μέχρι σαλαφιστές, οι οποίοι απαιτούν το νέο σύστημα απονομής δικαιοσύνης στη χώρα να έχει σαν βάση του την ισλαμική σαρία. Λόγω της πολυμορφίας στο εσωτερικό τους, οι ισλαμιστές μπορούν ν’ αποτελέσουν αστάθμητο παράγοντα στις εξελίξεις στην περιοχή.
Η διαμάχη για το μοίρασμα της εξουσίας ανάμεσα στις διάφορες κλίκες των αντικανταφικών αντανακλάται και στις διαδηλώσεις των αντικανταφικών ενάντια στο ΕΜΣ. Δεν είναι εξάλλου τυχαίο, ότι συμβαίνουν κυρίως στη Βεγγάζη, πόλη από την οποία προέρχεται το ΕΜΣ, το οποίο τώρα έχει την έδρα του στην πρωτεύουσα Τρίπολη. Αλλωστε, και τα αιτήματα των διαδηλώσεων αυτών αφορούν κυρίως το μοίρασμα της εξουσίας, ενώ ο λαός, ο οποίος βιώνει συνθήκες απόλυτης εξαθλίωσης, παραμένει αμέτοχος στις εξελίξεις.
