Καλούμε τους «συντρόφους» του Περισσού να κάνουν σφοδρή αυτοκριτική για την μέχρι τώρα στάση τους στο Ιράκ, γιατί έχουν πέσει σε σοβαρό… αριστερίστικο λάθος βαφτίζοντας την τρομοκρατία, αντίσταση! Δεν τρελαθήκαμε, αλλά μ’ αυτά που διαβάσαμε κοντεύουμε να κόψουμε τις φλέβες μας!
Ο λόγος για τη διεθνή συνάντηση που οργάνωσε ο Περισσός στις 8 με 10 Οκτώβρη στο «σπίτι του λαού». Την είδηση αλιεύσαμε απ’ το Indymedia και την επιβεβαιώσαμε απ’ τηνιστοσελίδα του Ιρακινού «Κ»Κ (https://www.iraqcp.org/framse1/0041019icp.htm), που αναδημοσίευσε σ’ αυτή την ομιλία του απεσταλμένου του κόμματος στη διεθνή συνάντηση των «Κ»Κ που οργάνωσε ο Περισσός (ο «Ριζοσπάστης» δεν είχε τα κότσια να τη δημοσιεύσει). Μιλάμε πάντα για το ορίτζιναλ «Κ»Κ, που την επαύριο της αμερικάνικης εισβολής έκανε εντελώς νόμιμα την εμφάνισή του (στην πρωτομαγιά του 2003, μάλιστα, έκανε ειρηνική πορεία, 21 μέρες μετά την κατάληψη της Βαγδάτης!) και στη συνέχεια συμμετείχε στο κακόφημο “προσωρινό κυβερνητικό συμβούλιο” που διορίστηκε απ’ τους Αμερικάνους, και όχι γι’ αυτούς που αποχώρησαν και το κατήγγειλαν σαν προδοτικό (σχηματίζοντας τα ΙΚΚ(στελέχη) και άλλες ομάδες). Ο Περισσός -που κόπτεται για την αντίσταση του Ιρακινού λαού- έχει το θράσος να έχει παρτίδες με τέτοιους “συντρόφους”.
Για να καταλάβετε περι τίνος πρόκειται κάντε τον κόπο να διαβάσετε τα παρακάτω αποσπάσματα της ομιλίας του Ιρακινού εκπροσώπου των “κομμουνιστών” της συμφοράς, για να πάρετε μαθήματα χυδαίου οπορτουνισμού, θράσους και προκλητικότητας:
«Αγαπητοί σύντροφοι. Σας μεταβιβάζω τους θερμότερους χαιρετισμούς του Ιρακινού Κομμουνιστικού Κόμματος και τις ευχές του για την επιτυχία της Διεθνούς Συνάντησης των Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων. Επιτρέψτε μου να ενώσω τη φωνή μου με άλλους ομιλητές ευχαριστώντας τους συντρόφους του αδελφού Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας για την φιλοξενία αυτής της σημαντικής συνόδου…
Η συντριπτική πλειοψηφία του λαού μας ενθουσιάστηκε με τη ντροπιαστική πτώση του (σ.σ. Σανταμικού) καθεστώτος. Ομως αυτό δεν οδήγησε στην εμφάνιση της δημοκρατικής αλλαγής που επιθυμούσε. Σαν αποτέλεσμα ήρθε ένα επικίνδυνο πολιτικό κενό και ένα κενό ασφαλείας, με σοβαρές πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες που το κουβαλάμε μαζί μας μέχρι σήμερα. Η αντιμετώπιση αυτής της κατάστασης ήταν και συνεχίζει να είναι πρώτη προτεραιότητα. Είναι σημαντικό ότι ο λαός μας παρά το ότι γιόρτασε την πτώση του σανταμικού καθεστώτος (σ.σ. φαίνεται ότι οι “πανηγυρισμοί” στη Βαγδάτη, που αποδείχθηκε ότι έγιναν από 200 άτομα, καθοδηγούμενα από τους Αμερικάνους για να καλυφθούν τηλεοπτικές ανάγκες, αφορούσαν όλο το λαό!!), δεν αγκάλιασε τις δυνάμεις κατοχής, ούτε τις υποδέχτηκε με λουλούδια (όπως περίμεναν ορισμένοι). Οι εξελίξεις τον τελευταίο ενάμιση χρόνο δικαίωσαν την στάση του κόμματός μας για άρνηση του πολέμου, της εισβολής και της κατοχής…
Μέσα σ’ αυτές τις δύσκολες και ενδιαφέρουσες εποχές, το κόμμα μας έδωσε σημαντική συνεισφορά στις προσπάθειες που στόχευαν στην οικοδόμηση μιας πλατιάς εθνικής ενότητας ενάντια στην κατοχή (σ.σ. πώς; συμμετέχοντας στο διορισμένο απ’ τους Αμερικάνους κυβερνητικό συμβούλιο;!) υπερνικώντας σχέδια και ελιγμούς του διαίρει και βασίλευε, ενώ εργαζόταν την ίδια στιγμή για να ξαναχτίσει ένα δημοκρατικό κίνημα, συμπεριλαμβανομένων ανεξάρτητων συνδικάτων, οργανώσεων γυναικών, φοιτητών και ανθρώπινων δικαιωμάτων (σ.σ. ενώ οι άλλοι, οι “προβοκάτορες”, έπαιρναν τα όπλα ενάντια στους κατακτητές). Η δουλειά συνεχίζεται για την προετοιμασία των εκλογών μέχρι το τέλος του Γενάρη του 2005 σαν ένα τμήμα της πρώτης φάσης της μεταβατικής περιόδου (σ.σ. κάτι σαν το σλόγκαν “σήκωσε το όπλο της ψήφου και σημάδεψε το δικομματισμό”, με απλή αντικατάσταση του “δικομματισμού” με τον “αμερικανισμό”)».
Αφού περιέγραψε το δράμα του ιρακινού λαού και δικαιολόγησε τη συμμετοχή του κόμματός του στο κακόφημο διορισμένο “κυβερνητικό συμβούλιο”, λέγοντας ότι «η δημιουργία του Κυβερνητικού Συμβουλίου, με περιορισμένες αλλά σημαντικές εξουσίες (sic!), και η συμμετοχή όλων των κυριότερων πολιτικών κομμάτων εκείνη την περίοδο, ήταν επομένως ένας συμβιβασμός που έγινε με την ενεργό μεσολάβηση του ΟΗΕ» και αφού μας ενημέρωσε ότι το κόμμα τους «υποστήριζε ότι το Συμβούλιο ήταν μόνο μια αρένα μεταξύ άλλων για τον αγώνα μας για εθνική κυριαρχία και ανεξαρτησία» (σ.σ. τα χάπια μου!!! ), κατέληξε στα εξής εκπληκτικά (κρατηθείτε):
«Ο ιρακινός λαός έχει το νόμιμο δικαίωμα να καταφύγει σε διάφορες μορφές αγώνα για να τερματίσει την κατοχή και επομένως να επαναφέρει την εθνική κυριαρχία. Ομως η αντίσταση στην κατοχή δεν περιορίζεται στο να καταπιάνεται με βίαια μέσα αγώνα, αλλά μάλλον στο να περιλαμβάνει διάφορες μορφές πολιτικού αγώνα. Τα μαθήματα της ιστορίας μας διδάσκουν ότι οι λαοί καταφεύγουν στον ένοπλο αγώνα μόνον όταν αναγκάζονται να το κάνουν, εφόσον έχουν εξαντλήσει όλα τα πολιτικά μέσα. Είναι γεγονός ότι οι ένοπλες επιχειρήσεις που διεξάγονται από ομάδες φαντάσματα, είτε ισλαμιστικές εξτρεμιστικές είτε υποστηριχτές του σανταμικού καθεστώτος, επιφέρουν ζημιές στον επιδιωκόμενο στόχο: να ξεμπερδέψουμε με την κατοχή το δυνατό συντομότερα. Τέτοιες επιχειρήσεις στην πράξη δίνουν το πρόσχημα στις κατοχικές δυνάμεις να παρατείνουν την παρουσία τους, όπως επίσης να σπέρνουν το φόβο μέσα στον κόσμο, διαιωνίζοντας το καθεστώς της έντασης. Τρομοκρατικές πράξεις που σκοπεύουν σε αθώους πολίτες, όπως εγκληματικές βόμβες σε αυτοκίνητα, απαγωγές και δολοφονίες, καθώς και σαμποτάζ σε βασικές υπηρεσίες, ηλεκτρικά δίκτυα και πετρελαιαγωγούς, το μόνο που κάνουν είναι να επιδεινώνουν τη δυστυχία του λαού και να τις απομονώνουν απ’ αυτόν. Τα θύματα ήταν χιλιάδες αθώοι πολίτες που τραυματίστηκαν ή πέθαναν. Αυτές οι τρομοκρατικές πράξεις καταδικάστηκαν απ’ τον Ιρακινό λαό»!!!
Τρομοκράτες λοιπόν οι Ιρακινοί αντάρτες, σύμφωνα με τα συντρόφια του Περισσού! Να τα χαίρεστε τα συντρόφια σας, κύριοι. Με τέτοιους «κομμουνιστές» μέχρι και ο Μπους μπορεί να συνεργαστεί! Για ένα πράγμα δεν πρέπει να τους κατηγορήσουμε. Οι κύριοι δεν έχουν αυταπάτες. Είναι απλά πληρωμένοι πράκτορες των κατακτητών, με πλήρη συνείδηση των όσων λένε. Γιατί αν καταγγέλλεις σαν τρομοκρατία την ένοπλη αντίσταση στο Ιράκ, υποστηρίζοντας ότι δεν έχουν εξαντληθεί όλα τα μέσα για… ειρηνικό αγώνα, τότε ή είσαι πανηλίθιος ή πατενταρισμένος χαφιές. Μέσος δρόμος δεν υπάρχει.
ΥΓ1: Οι «σύντροφοι» του «Ριζοσπάστη» αν και είχαν εκτενές ρεπορτάζ για τη διεθνή αυτή συνάντηση, για το ζήτημα του Ιράκ έκαναν τουμπεκί. Το μόνο που είπαν είναι ότι οι συμμετέχοντες «απέρριψαν την προσπάθεια να χαρακτηριστούν ως “τρομοκρατικά” λαϊκά και εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα». Αν κρίνουμε απ’ το παραπάνω κείμενο, καταλάβαμε…
ΥΓ2: Το γεγονός ότι από την εκδήλωση διεθνιστικής αλληλεγγύης, που οργανώνει αύριο στο Σπόρτινγκ το ΠΑΜΕ, απουσιάζει η αναφορά στο Ιράκ (ενώ υπάρχουν η Κούβα, το Βιετνάμ, η Β. Κορέα και η Παλαιστίνη) δείχνει ότι τις ίδιες απόψεις με τους Ιρακινούς μοιράζονται και άλλοι «σύντροφοι», γι’ αυτό και ο Περισσός αναγκάστηκε να εξαιρέσει το Ιράκ.