Η Ρωσία πλήρωσε και αυτή το τίμημα για τη δική της ιμπεριαλιστική πολιτική στη Συρία. Μόνο οι περιστάσεις των αντιποίνων διαφέρουν. Στην περίπτωση της Γερμανίας (όπως και άλλων δυτικοευρωπαϊκών χωρών παλαιότερα) τα αντίποινα πήραν τη μορφή θερίσματος άμαχου πληθυσμού, ενώ στην περίπτωση της Ρωσίας είχαμε την εκτέλεση του πρεσβευτή της στην Τουρκία, ενός στελέχους που πρέπει να στεκόταν ψηλά στο ρωσικό διπλωματικό σώμα, αν δούμε το βιογραφικό του.
Η εκτέλεση του ρώσου πρέσβη, κατά τη διάρκεια ομιλίας του σε εκδήλωση του Κέντρου Σύγχρονης Τέχνης στην Αγκυρα, από μπάτσο των ειδικών δυνάμεων, που πέρασε ελεύθερα στο χώρο (αν δεν ήταν της συνοδείας και το κουκούλωσαν), προκάλεσε την ιερή αγανάκτηση των ΜΜΕ ανά τον κόσμο. Προς τι όμως η έκπληξη; Δεν είναι η Ρωσία που στηρίζει το καθεστώς Ασαντ, που έχει μακελέψει ανθρώπους σε δεκάδες πόλεις και χωριά τα τελευταία πέντε χρόνια;
Ανεξάρτητα από το ποιόν του εκτελεστή (σύμφωνα με την Χουριέτ, ο νεκρός εκτελεστής είχε αποφοιτήσει από την αστυνομική ακαδημία το 2014, μετά έπιασε δουλειά στα τούρκικα ΜΑΤ, για να συνεχίσει σαν αστυνομικός για δυόμισι χρόνια στην Αγκυρα), η πράξη του δεν ήταν προϊόν «τρέλας», αλλά αποτελούσε αντεκδίκηση για τα εγκλήματα που διαπράττονται στη Συρία. Οσα κραύγασε, αφού είχε σκοτώσει τον πρέσβη, δεν αφήνουν αμφιβολία: «Μην ξεχνάτε το Χαλέπι! Μην ξεχνάτε τη Συρία! Οσο τα αδέλφια μας δεν είναι ασφαλή, δε θα απολαμβάνετε ασφάλεια! Οσοι έχουν μερίδιο σ’ αυτή την καταστολή θα πληρώσουν ένας προς έναν».
Ο εκτελεστής ήταν αποφασισμένος να πεθάνει. Το φώναξε στους αστυνομικούς που τον κάλεσαν να αφήσει το όπλο του, ότι δεν ήρθε για να φύγει ζωντανός. Κι αυτοί, πάντως, ενώ τον είχαν απομονωμένο σ’ ένα μικρό κτίριο, πήραν εντολή να τον καθαρίσουν. Νεκρός είναι πιο χρήσιμος στην τουρκική προπαγάνδα ενάντια στον Γκιουλέν, στον οποίο έσπευσε να τον χρεώσει το καθεστώς.
