Διαστάσεις εμφύλιου πολέμου χαμηλής έντασης –με προοπτική να κλιμακωθεί– έχουν πάρει οι συγκρούσεις μεταξύ ένοπλων ομάδων των αντικανταφικών σε διάφορες περιοχές της Λιβύης. Οι τελευταίες σοβαρές συγκρούσεις συνέβησαν στην πόλη Γιανζούρ, κοντά στην Τρίπολη, την Παρασκευή 2 Δεκεμβρίου, μεταξύ αντικανταφικών από την πόλη Ζιντάν και μαχητών του τοπικού στρατιωτικού συμβουλίου. Αφορμή ήταν η εκτέλεση τοπικού αξιωματούχου με μαφιόζικο τρόπο σε τσεκ πόιντ που ελεγχόταν από τους πρώτους.
Τον περασμένο μήνα, αντικανταφικοί συγκρούονταν μεταξύ τους για τέσσερις μέρες για τον έλεγχο στρατιωτικής βάσης που βρίσκεται μεταξύ Τρίπολης και Τυνησίας. Και οι δύο πλευρές έκαναν χρήση βαρέων όπλων, όπως αντιαρματικές ρουκέτες, όλμοι και αντιαεροπορικά πυροβόλα, δίνοντας μια εικόνα για την ένταση και το μέγεθος της σύγκρουσης. Σε άλλο περιστατικό, στη Μπάνι Ουαλίντ, μια εβδομάδα μετά, αρκετοί άνθρωποι σκοτώθηκαν σε μάχη μεταξύ ντόπιων και ένοπλης ομάδας από την Τρίπολη, που είχε έρθει να συλλάβει ντόπιο για δικό της λογαριασμό.
Αυτά τα δύο περιστατικά θορύβησαν το Εθνικό Μεταβατικό Συμβούλιο, το οποίο, σύμφωνα με το Reuters (3/12), κάλεσε τους ηγέτες αντιμαχόμενων φυλών σε σύσκεψη για τη συμφιλίωσή τους. Το περιστατικό που ακολούθησε, όμως, δείχνει ότι οι συνομιλίες δεν οδήγησαν πουθενά. Οι συγκρούσεις, σχεδόν σε καθημερινή βάση, προκαλούν ανασφάλεια στους κατοίκους των περιοχών που συμβαίνουν, αλλά και την απέχθεια προς τους αντικανταφικούς, οι οποίοι συμπεριφέρονται σαν πλιατσικολόγοι. Χαρακτηριστικά είναι τα λόγια κατοίκου της Τρίπολης, ο οποίος είπε ότι «έφυγε ο μεγάλος Καντάφι και γεμίσαμε με πολλούς μικρούς».
Οι συγκρούσεις μεταξύ των αντικανταφικών είχαν ξεκινήσει ήδη από τα τέλη Αυγούστου, μετά την πτώση της Τρίπολης στα χέρια τους, τη φυγή του Καντάφι και τη διαφαινόμενη νίκη των πρώην αντικαθεστωτικών. Ο θάνατός του και το τέλος του πολέμου για την «απελευθέρωση» της Λιβύης σήμαναν την έναρξη του αγώνα για την εξουσία, ο οποίος έχει πάρει διαστάσεις ένοπλης σύρραξης μεταξύ διάφορων πλευρών με διαφορετικά συμφέροντα. Η νεοσχηματισμένη κυβέρνηση-μαριονέτα μπορεί να τοποθέτησε σε υπουργικούς θώκους ανθρώπους που ανήκουν σε κάποιες από τις φυλές που πολέμησαν τον Καντάφι, δεν έχει καταφέρει όμως να κερδίσει την αναγνώριση του συνόλου των αντικανταφικών, πόσο μάλλον του λιβυκού λαού που από την αρχή είχε μείνει αμέτοχος στη διαδικασία «απελευθέρωσής» του από τους αντικαθεστωτικούς του ΝΑΤΟ.
Οι συγκρούσεις μεταξύ των διάφορων πλευρών αναμένεται να κλιμακωθούν, αφού νέοι παράγοντες πιθανόν να εμφανιστούν στο προσκήνιο. Φυλές που πολέμησαν στο πλευρό του Καντάφι, όπως η Ουαρφάλα, η ισχυρότερη και πιο πολυπληθής, και βιώνουν την ήττα, τις σφαγές και τον ρεβανσισμό των αντικανταφικών, ενδεχομένως να επιδιώξουν εκδίκηση στο μέλλον. Μέλος της φυλής δήλωσε στη Monde Diplomatique: «Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ. Θα περιμένουμε την κατάλληλη στιγμή για να πάρουμε την εκδίκησή μας».
Παράλληλα, το Εθνικό Μεταβατικό Συμβούλιο αδυνατεί να συνενώσει τις διάφορες ομάδες σε έναν ενιαίο εθνικό στρατό. Εκπρόσωποι των διάφορων στρατιωτικών συμβουλίων δηλώνουν ανοιχτά ότι αρνούνται να υποταχθούν σε στρατιωτικούς διοικητές αποστάτες του Καντάφι ή αντιπολιτευόμενους του εξωτερικού, που έφτασαν στη χώρα μετά το τέλος του πολέμου.
