Ποιοι θα κερδίσουν τις «primaire» (ο γαλλικός όρος για τις προκριματικές εκλογές) των σοσιαλδημοκρατών και των συντηρητικών για να σταθούν απέναντι στην απειλητική Μαρίν Λεπέν στις προεδρικές εκλογές της Γαλλίας τον επόμενο χρόνο; Οι δημοσκοπικές κάλπες κοντεύουν να τους τρελάνουν. Ο «ακροδεξιός» Νικολά Σαρκοζί κλείνει την ψαλίδα από τον «κεντροδεξιό» Αλέν Ζιπέ, ο οποίος όμως τον κερδίζει καθαρά (με 12% διαφορά) στο δεύτερο γύρο. Ο «κεντροαριστερός» Φρανσουά Ολάντ ισοψηφεί στο δεύτερο γύρο με τον «αριστερό» Αρνό Μοντμπούρ, τον πρώην υπουργό Οικονομίας που παραιτήθηκε διαφωνώντας με την πολιτική δημοσιονομικής λιτότητας και αντεργατικών ανατροπών του διδύμου Ολάντ-Βαλς. Στη θέση του Μοντμπούρ ο Ολάντ διόρισε τον σύμβουλό του Εμανουέλ Μακρόν, πρώην στέλεχος του τραπεζικού τομέα, ο οποίος έχει φτιάξει δικό του κόμμα (Εμπρός!) και θεωρείται σίγουρο ότι θα κατέβει στις προεδρικές εκλογές, αν και ακόμα δεν έχει ανακοινώσει επίσημα την υποψηφιότητά του.
Ακόμα πιο «τρελά» είναι τα αποτελέσματα που βγάζουν οι δημοσκοπικές κάλπες σε ό,τι αφορά την προεδρική εκλογή. Μόνο η Μαρίν Λεπέν του φασιστικού Εθνικού Μετώπου εμφανίζεται σταθερή. Ολοι οι άλλοι υποψήφιοι αλλάζουν θέσεις, ανάλογα με τον μεταξύ τους συνδυασμό. Αλλο είναι το αποτέλεσμα με Ολάντ-Σαρκοζί, άλλο με Ολάντ-Ζιπέ, άλλο με Σαρκοζί-Μοντμπούρ και άλλο με Ζιπέ-Μοντμπούρ. Οταν στην εξίσωση μπαίνει και ο Μακρόν (δηλαδή οι υποψήφιοι του πρώτου γύρου των προεδρικών εκλογών γίνονται τέσσερις: ένας συντηρητικός, ένας σοσιαλδημοκράτης, η Λεπέν και ο Μακρόν), τα πράγματα περιπλέκονται ακόμα περισσότερο, καθώς ο Μακρόν εμφανίζεται να «κλέβει» ψήφους από όλο το πολιτικό φάσμα. Από τον υποψήφιο του γαλλικού ΣΥΡΙΖΑ Ζαν-Λικ Μελανσόν μέχρι τον κεντρώο-γκολικό Φρανσουά Μπαϊρού και τη φασίστρια Λεπέν.
Το μόνο με το οποίο δεν ασχολείται η πολιτική επικαιρότητα στη Γαλλία είναι η ουσία της πολιτικής. Ασχολείται με το ποιος έχει τις περισσότερες δυνατότητες να κερδίσει ποιον, όχι όμως με την πολιτική σκληρής δημοσιονομικής λιτότητας και αντεργατικών ανατροπών, που θα εφαρμόσουν όλοι, ακολουθώντας τον αυτόματο πιλότο του γαλλικού ιμπεριαλισμού.
