Η έγκριση του νόμου για το «Συμβόλαιο Πρώτης Πρόσληψης» (CPE) από το συνταγματικό δικαστήριο και η επικύρωσή του από τον Σιράκ (με δύο ελάσσονος σημασίας τροποποιήσεις, που αφορούν τη μείωση της δοκιμαστικής περιόδου από δύο σε ένα χρόνο και την απαίτηση από τους εργοδότες να δίνουν κάποια εξήγηση σε περίπτωση απόλυσης, όχι όμως και να την αιτιολογήσουν τεκμηριωμένα, όπως απαιτείται από την εργατική νομοθεσία) δείχνουν ότι η κυβέρνηση δεν θα κάνει πίσω τόσο εύκολα. Ισως περιμένει την εκτόνωση του κινήματος βασιζόμενη στην κόπωση και τις διακοπές του Πάσχα, εφόσον τα συνδικάτα συνεχίζουν να ελέγχουν την κατάσταση ώστε να μην «εκτραχηλινθεί» σε επικίνδυνες για το σύστημα καταστάσεις.
Παρολαυτά, οι κινητοποιήσεις συνεχίζονται και οι καταλήψεις στα Πανεπιστήμια κρατούν ακόμα (68 Πανεπιστήμια βρίσκονταν σε κατάληψη στις 2 Απρίλη, σύμφωνα με την Ενωση των Γάλλων Φοιτητών, UNEF, έναντι 69 που ήταν στις 27 Μάρτη), ενώ κατά την ημέρα δράσης της 4ης Απρίλη σημειώθηκε παρόμοια – κατά ορισμένους μεγαλύτερη – συμμετοχή στις διαδηλώσεις που έγιναν σε 200 πόλεις της χώρας (έναντι γύρω στις 135 που έγιναν κατά την προηγούμενη κινητοποίηση, της 28ης Μάρτη), χωρίς όμως οι απεργίες που εξαγγέλθηκαν να σημειώνουν την ίδια επιτυχία.
Ταυτόχρονα, οι μαθητές και οι φοιτητές συνεχίζουν τις καθημερινές τους διαμαρτυρίες με μπλόκα σε δρόμους και σιδηροδρομικούς σταθμούς, δημόσια κτίρια και εμπορικά κέντρα, καθώς και σε γραφεία του κυβερνώντος κόμματος. Αυτές οι διαμαρτυρίες, παρά το γεγονός ότι είναι εν πολλοίς ειρηνικές και «μακριά» από τις ορδές των κολασμένων των προαστίων, αποτελούν πρόβλημα για την κυβέρνηση.
Είπαμε, όμως, τα συνδικάτα κάνουν καλά τη δουλειά τους ως ανάχωμα. Αποφεύγοντας όπως ο διάολος το λιβάνι τη διεύρυνση των κινητοποιήσεων παραμένουν στην κατάργηση του νέου νόμου, με κοινοβουλευτικούς όμως όρους. Γι’ αυτό και στην τελευταία τους ανακοίνωση εμμένουν στην ανάγκη συναντήσεων με βουλευτές για την απόσυρση του νόμου, ορίζοντας ταυτόχρονα μία νέα ημέρα κινητοποίησης για τις 11 Απρίλη.
