Την ίδια στιγμή που η Μέρκελ προσπαθούσε να τα βρει με τους κυβερνητικούς της εταίρους, τους βαυαρούς Χριστιανοκοινωνιστές (CSU) του Χορστ Ζεεχόφερ και τους σοσιαλδημοκράτες (SPD) του αντικαγκελάριου Ζίγκμαρ Γκάμπριελ, σχετικά με το πώς το γερμανικό κράτος θα διαχειριστεί το διογκούμενο προσφυγικό κύμα, οι γερμανοί καπιταλιστές έβλεπαν τα πράγματα πιο πρακτικά. Στο ετήσιο συνέδριο του Συνδέσμου Γερμανικών Βιομηχανιών (BDI), ο πρόεδρος του Συνδέσμου Ούλριχ Γκρίλο υποστήριξε ότι η Γερμανία θα πρέπει να διαθέσει μεγάλα ποσά για την ενσωμάτωση και εκπαίδευση των προσφύγων, αλλά αν αυτό πετύχει «τα οφέλη θα είναι μακροπρόθεσμα». Οι καπιταλιστές έστειλαν ένα μήνυμα στους πολιτικούς τους υπηρέτες να βρουν γρήγορα τις απαραίτητες φόρμουλες για να ελέγξουν τις μεταναστευτικές ροές προς το συμφέρον της καπιταλιστικής παραγωγής που αυτή τη στιγμή έχει 600 χιλιάδες κενές θέσεις, σύμφωνα με ρεπορτάζ της Deutche Welle (https://www.dw.com/el/ευρωπαϊκή-υπόθεση-η-προστασία-των-εξωτερικών-συνόρων/a-18823855).
Η Μέρκελ με τον Ζεεχόφερ τα βρήκαν τελικά και κατέληξαν σε συμφωνία που αποτυπώθηκε σε ένα εξασέλιδο κείμενο με τον υποκριτικό τίτλο: «Βοήθεια για ανθρώπους σε κατάσταση ανάγκης, έλεγχος της μετανάστευσης, διασφάλιση ένταξης». Στο κείμενο αυτό, αφού επισημαίνεται η ανάγκη αυστηρής προστασίας των εξωτερικών συνόρων της ΕΕ, η οποία αυτή τη στιγμή δεν είναι εγγυημένη, και ξεπεράσματος των «αδυναμιών» του «Δουβλίνου ΙΙΙ», καταλήγουν στην ανάγκη δημιουργίας «διαμετακομιστικών ζωνών» («τράνζιτ» είναι ο όρος που χρησιμοποιείται) στα σύνορα. Στις ζώνες αυτές θα γίνεται η «διαλογή» των μεταναστών ανάμεσα σ’ αυτούς που θα τους επιτρέπεται η είσοδος στη χώρα και σ’ αυτούς που θα απελαύνονται.
Η συμφωνία για δημιουργία τέτοιων ζωνών προκάλεσε την αντίδραση των σοσιαλδημοκρατών του Γκάμπριελ, οι οποίοι τις χαρακτήρισαν «μαζικές φυλακές στα σύνορα», αντιπροτείνοντας «κέντρα υποδοχής» σε όλη τη Γερμανία. Η ψευδεπίγραφη διαμάχη ίσως να έχει τελειώσει τη στιγμή που θα διαβάζετε αυτές τις γραμμές, καθότι έχει προγραμματιστεί και άλλη συνάντηση, στην οποία ίσως να βρουν μια διαφορετική φόρμουλα για να γεφυρώσουν τις μεταξύ τους διαφορές. Λέμε ότι η διαμάχη είναι ψευδεπίγραφη, γιατί όλοι συμφωνούν και στον αυστηρό έλεγχο των συνόρων και στην πλήρη καταγραφή των προσφύγων και μεταναστών και στις απελάσεις των «ανεπιθύμητων». Εκεί που διαφέρουν είναι ο τρόπος και οι ονομασίες και τοποθεσίες των νέων στρατοπέδων συγκέντρωσης στα οποία σκοπεύουν να κλείσουν όλον αυτόν τον κόσμο.
Απαντώντας στον πρόεδρο του γερμανικού ΣΕΒ, ο αντικαγκελάριος Γκάμπριελ υποστήριξε ότι θα χρειαστεί τουλάχιστον μια δεκαετία έως ότου δημιουργηθούν οι αναγκαίες δομές στην παιδεία και την εκπαίδευση των προσφύγων που θα γίνουν δεκτοί στη Γερμανία, αν και σύμφωνα με τα γερμανικά ΜΜΕ η διαδικασία για ταχύρρυθμη εκμάθηση της γερμανικής γλώσσας και ένταξη στην αγορά εργασίας έχει ήδη αρχίσει.
Μέσα σ’ αυτό το κλίμα, με γενική συμφωνία ότι «επιτέλους πρέπει να μπει τάξη», είναι φυσικό να αναπτύσσονται οι πιο ακραίες ρατσιστικές απόψεις, όπως αυτή του επικεφαλής του αντιμεταναστευτικού κόμματος «Εναλλακτική για τη Γερμανία» (AfD) στη Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία Μάρκους Πρέτσελ (είναι και ευρωβουλευτής). Ο Πρέτσελ υποστήριξε πως είναι αναγκαία ακόμα και η χρήση πυροβόλων όπλων στα γερμανικά σύνορα ως «έσχατο μέσο» για την ανακοπή του μεταναστευτικού κύματος. Το χαρακτήρισε μάλιστα «αυτονόητο», συμπληρώνοντας ότι μάλλον δε θα χρειαστεί, αφού υπάρχουν «άλλες δυνατότητες», όπως οι μπάτσοι στα σύνορα, οι αντλίες νερού και τα δακρυγόνα!
