Οταν την άνοιξη του 2015 ο «ανεξάρτητος» Μπέρνι Σάντερς ανακοίνωσε ότι θα διεκδικήσει το χρίσμα των Δημοκρατικών για να διεκδικήσει την αμερικάνικη προεδρία απέναντι στον Τραμπ, στις εκλογές του 2016, το στέλεχος των σοσιαλδημοκρατών Πρασίνων, Μπρους Ντίξον είχε δηλώσει ότι ο ρόλος του Σάντερς δεν ήταν εξαρχής άλλος από το να μαζέψει τις «αριστερόστροφες» ψήφους, κυρίως των μειονοτήτων, καλλιεργώντας την εικόνα του προοδευτικού φιλολαϊκού κόμματος για τους Δημοκρατικούς. Παρά το γεγονός ότι είχε υποστεί μια εκστρατεία σπίλωσης από το εκλογικό επιτελείο της Χίλαρι Κλίντον, που ανέλαβαν να φέρουν σε πέρας όλα τα μεγάλα αμερικάνικα μίντια, ο Σάντερς έκανε ό,τι καλύτερο μπορούσε για να ολοκληρώσει αυτό που του ανατέθηκε το 2016, ενώ εξαρχής είχε δηλώσει ότι θα στηρίξει τον τελικό υποψήφιο των Δημοκρατικών στις προεδρικές εκλογές ενάντια στον Τραμπ.
Οπως το 2015-16, έτσι και στις εσωκομματικές εκλογές του 2019-20, ο Σάντερς ανέλαβε να παίξει τον ίδιο ρόλο, δηλώνοντας εξαρχής τη στήριξη στον τελικό νικητή. Η διαφορά είναι ότι τώρα το επιτελείο του Σάντερς είχε διατηρήσει από την αρχή στενή σχέση με το επιτελείο του Μπάιντεν, με καθημερινή επικοινωνία και αγαστή συνεργασία πολύ πριν διαφανεί ο νικητής στον αγώνα του χρίσματος. Παράλληλα, ο Σάντερς τρίζει τα δόντια στους ακόλουθους και στους εκπροσώπους του ενόψει του επικείμενου συνέδριου των Δημοκρατικών. Οι εκπρόσωποι που έχουν εκλεγεί με τον Σάντερς έχουν ήδη λάβει προειδοποίηση να μη δημοσιεύσουν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης σχόλια που ασκούν οποιουδήποτε βαθμού κριτική στον Μπάιντεν, ότι δεν πρέπει να μιλήσουν στα αμερικάνικα μίντια χωρίς άδεια, να εκδώσουν κάποιο βιβλίο ή ακαδημαϊκή έρευνα ή να δημοσιεύσουν κάποιο άρθρο για τις επικείμενες προεδρικές εκλογές χωρίς επίσημη άδεια από το επιτελείο του Σάντερς. Η δημοσίευση οποιασδήποτε μορφής κριτικών σχολίων για τον Μπάιντεν απαγορεύεται αυστηρά και επισείει ποινή ακόμα και αφαίρεσης της ιδιότητας του εκλεγμένου εκπροσώπου με δικαίωμα ψήφου στο συνέδριο των Δημοκρατικών.
Στο θλιβερό για την αμερικάνικη εργατική τάξη πολιτικό σκηνικό, ο Σάντερς ανέλαβε να παίξει τη ριζοσπαστική φωνή που θα έφερνε ανανέωση στο αστικό πολιτικό τοπίο δίνοντας κάποιες παροχές στους πιο εξαθλιωμένους. Δεν ήταν λίγος ο κόσμος από τα ευρύτερα λαϊκά στρώματα, κυρίως από την αφροαμερικάνικη και λατινοαμερικάνικη μειονότητα, που τσίμπησε στη δημαγωγία του και τον στήριξε μαζικά. Αν μην τι άλλο, αυτή η κοινωνική κίνηση δείχνει για άλλη μια φορά το περιορισμένο πολιτικό επίπεδο του αμερικάνικου προλεταριάτου που στριμωγμένο ασφυκτικά ανάμεσα στις συμπληγάδες του αστικού κοινοβουλευτισμού εναποθέτει σε τέτοιου είδους «σωτήρες» τις προσδοκίες του για μια καλύτερη ζωή.
