Η μάχη της Φαλούτζα «τελείωσε». ‘Η έτσι τουλάχιστον μάθαμε από τα δυτικά ΜΜΕ. Οι ανταποκρίσεις των δυτικών πρακτορείων από τη ρημαγμένη πόλη είναι όλο και πιο λίγες και ο ελληνικός Τύπος στην πλειοψηφία του δεν λέει κουβέντα για την αντίσταση που συνεχίζεται, αλλά μυξοκλαίει για τη δολοφονία ενός αμάχου από Αμερικάνους πεζοναύτες, τη στιγμή που ο αμερικάνικος στρατός έχει μετατρέψει σε ερείπια μια πόλη 300.000 κατοίκων, δολοφονώντας χιλιάδες ίσως αμάχους και μετατρέποντας σε πρόσφυγες τους υπόλοιπους! Είναι σαν κάποιος να βομβαρδίζει ένα ολόκληρο δάσος και να εκπλήσσεσαι όταν τον βλέπεις να σκοτώνει ένα τραυματισμένο πουλί. Επικεντρώνονται σε ένα περιστατικό που η ίδια η αμερικάνικη πολεμική μηχανή χρησιμοποίησε σαν ένα είδος «αυτοκάθαρσης» (δεν είναι τυχαίο που το περιστατικό βγήκε στον αέρα από αμερικάνικο τηλεοπτικό δίκτυο, το NBC, ενώ μέχρι και το CNN είχε εκτενή αναφορά).
Παρά το γεγονός ότι οι κουρτίνες έπεσαν στο θέατρο του πολέμου στη Φαλούτζα από τα ΜΜΕ, κανένα απ’ αυτά δεν τόλμησε να δηλώσει ότι όλα τελείωσαν. Αλλωστε, σύμφωνα με τον αμερικάνικο στρατό, εξακολουθούν να υπάρχουν θύλακες αντίστασης που εντός των επόμενων ημερών θα εξοντωθούν.
Ακριβώς αντίθετη είναι η παρουσίαση των γεγονότων από τους αντάρτες και τα αραβικά πρακτορεία (“Ελεύθερη Αραβική Φωνή”, Al-basrah, Jihad Unspun) που φαίνεται να έχουν κάποια επικοινωνία με την αντίσταση στην πόλη (βλ. διπλανή στήλη). Τι συμβαίνει πραγματικά στην πόλη δε μπορούμε να το γνωρίζουμε με ακρίβεια, καθώς οι Αμερικάνοι ελέγχουν ασφυκτικά την ενημέρωση και τις ανταποκρίσεις που έρχονται. Ομως το σίγουρο είναι ότι μια 100% ελεγχόμενη απ’ τους Αμερικάνους πόλη (αυτό δήλωνε Αμερικάνος διοικητής την περασμένη Τρίτη) δε βομβαρδίζεται καθημερινά, ούτε εμποδίζονται ο Ερυθρός Σταυρός και η Ερυθρά Ημισέληνος να εισέλθουν σ’ αυτή (έστω σε κάποια τμήματά της, που υποτίθεται ότι δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος). Και δεν είναι τουλάχιστον περίεργο να μιλάνε για πάνω από 1000 συλληφθέντες και να μη δίνουν ούτε μια εικόνα στα ΜΜΕ;
Ας δούμε όμως μερικά γεγονότα έτσι όπως αποτυπώθηκαν στις ανταποκρίσεις των δυτικών ειδησεογραφικών πρακτορείων και του Αλ-Τζαζίρα. Γεγονότα που δείχνουν ότι οι συγκρούσεις συνεχίζονται σε όλη τη Φαλούτζα και οι θύλακες αντίστασης κρατούν ακόμα, δημιουργώντας μεγάλα προβλήματα στους «απελευθερωτές» που βλέπουν ότι ο χρόνος κυλά εναντίον τους.
Σύμφωνα με το Αλ-Τζαζίρα, τη Δευτέρα 15/11 οι Αμερικάνοι έβαλαν τουλάχιστον πέντε φορές με το πυροβολικό και με αεροπλάνα στο βόρειο τομέα της πόλης. Αμέσως μετά ακούστηκαν ανταλλαγές πυροβολισμών και εκρήξεις. Η ανταπόκριση της Ουάσινγκτον Ποστ την επομένη αναφέρει επί λέξει: «Από τότε που η Φαλούτζα ανακηρύχθηκε απελευθερωμένη την Κυριακή, οι Αμερικάνοι διοικητές υποβάθμισαν τις μάχες που συνεχίζονται εκεί. Ομως την Τρίτη ακούγονταν βροντές όπλων και όλμων κατά μήκος της εμπόλεμης πόλης όσο οι αμερικάνικες δυνάμεις συνέχιζαν να καταδιώκουν τους στασιαστές. Οι πυροβολισμοί μπορούσαν να ακουστούν κατά το μεγαλύτερο μέρος του απογεύματος απ’ το βορεινό άκρο της πόλης, όπου ο αμερικάνικος στρατός εκτιμά ότι 100 μαχητές συνεχίζουν να δρουν στις γειτονιές που τα στρατεύματα εισέβαλαν την περασμένη βδομάδα. Την Τρίτη, οργανωμένες ομάδες μαχητών συγκρούστηκαν με τα αμερικάνικα στρατεύματα στα νότια προάστια. Μαύρος καπνός υψώθηκε από φλεγόμενα χαλάσματα μετά από βολές του αμερικάνικου πυροβολικού με βλήματα των 155 χιλιοστών κατά ύποπτων κρησφύγετων των στασιαστών» (Ουάσινγκτον Ποστ, 17/11/04).
Το Ασοσιέιτεντ Πρες σε ανταπόκρισή του την Τετάρτη 17/11 αναφέρει: «Την Τετάρτη, Αμερικάνοι πεζοναύτες ενεπλάκησαν σε μεγάλες συγκρούσεις με αντάρτες που προσπαθούσαν να εισέλθουν κρυφά πίσω στην πόλη, σκοτώνοντας τρεις μαχητές. Επτά ύποπτοι στασιαστές σκοτώθηκαν καθώς προσπαθούσαν να κολυμπήσουν στον Ευφράτη ποταμό». Η Ουάσινγκτον Ποστ επικαλείται τις δηλώσεις του Αμπντουλάχ Τζανάμπι, από την γειτονιά της Νατζάλ: «”Είναι μόνο η αρχή, από τη στρατιωτική πλευρά της υπόθεσης” είπε ο Τζανάμπι, που ηγείται της Σούρα των μουτζαχεντίν, ενός 18μελούς συμβουλίου κληρικών, σεΐχηδων και πρώην μελών του Μπάαθ που πήραν τον έλεγχο της πόλης των 250.000 κατοίκων αμέσως μετά την πρώτη αποτυχημένη προσπάθεια κατάληψής της από τους πεζοναύτες τον Απρίλη. “Πετύχαμε να τους τραβήξουμε στον εφιάλτη της Φαλούτζα, μέσα στα δρομάκια και τα μικρά περάσματα. Επεσαν στην παγίδα των εκρηκτικών, των ναρκών και τώρα των στενών γραμμών τροφοδοσίας των υπερασπιστών της μέσα στις γειτονιές”. Μιλώντας από ένα σπίτι που δεν καταστράφηκε, στην περιφέρεια Νατζάλ της πόλης, ο Τζανάμπι προστατεύονταν από πολλούς σωματοφύλακες και φορούσε ένα γιλέκο με εκρηκτικά με τα καλώδια που μπορούν να το πυροδοτήσουν να κρέμονται μερικές ίντσες πιο κάτω. Ενας σωματοφύλακας είπε ότι ο κληρικός προτιμάει τη Μαρτυρία παρά “να πεθάνει στο κρεβάτι του σα μια καμήλα”. “Ο σκοπός δεν θα πεθάνει αν πεθάνουν τα άτομα” είπε ο Τζανάμπι. “Θα επιζήσει μέχρι και ο τελευταίος Ιρακινός ιερός πολεμιστής πεθάνει ή μείνει από σφαίρες” πρόσθεσε. “Εάν οι στρατιωτικοί μας ηγέτες συμφωνήσουν να πάμε σε μια άλλη περιοχή απ’ όπου θα μπορέσουμε να τους προκαλέσουμε περισσότερες απώλειες, τότε θα πάμε εκεί”». (Ουάσινγκτον Ποστ 17/11).
Η Φαλούτζα συνεχίζει να μάχεται. Κι αυτό ίσως κρατήσει για αρκετό καιρό ακόμα, γιατί δεν υπάρχει πιο δύσκολο πράγμα για έναν τακτικό στρατό από οδομαχίες σε μια πόλη με στενά σοκάκια, που η αμερικάνικη δυσκίνητη στρατιωτική μηχανή δε μπορεί να διασχίσει με ευχέρεια. Οσο κρατά αυτός ο πόλεμος φθοράς τόσο θα μεγαλώνει το πολιτικό πρόβλημα στο Ιράκ, θα βάλλεται η εικόνα του άτρωτου στρατού των «παντοδύναμων» του πλανήτη και θα αυξάνονται οι απώλειες των κατακτητών. Απώλειες που μόνο στη Φαλούτζα είναι 38 νεκροί στρατιώτες και πάνω από 300 τραυματίες, σύμφωνα με το Πεντάγωνο, ενώ σύμφωνα με τους αντάρτες οι Αμερικάνοι έχουν ήδη χάσει γύρω στους 400.