Παρακολουθείτε καθόλου το ράλι για την ανακήρυξη των υποψηφίων που θα διεκδικήσουν την προεδρία των ΗΠΑ; Αυτή την περίοδο βρισκόμαστε στη φάση των χορευτικών επιδόσεων. Ο Μπάρακ Ομπάμα, αν και έγχρωμος, αν και νέος, κουνιόταν σαν νευρόσπαστο σε μια εκπομπή, μολονότι η σέξι παρουσιάστρια του έκανε σκερτσάκια. Η Χίλαρι Κλίντον θύμιζε γελάδα που την τσιμπάνε αλογόμυγες, καθώς προσπαθούσε να θυμηθεί τα νιάτα της λικνιζόμενη σε ροκ-εν-ρολ ρυθμούς. Οσο για τον ρεπουμπλικανό Ρούντολφ Τζουλιάνι, ήταν κυριολεκτικά σαν κλόουν όταν δοκίμασε να χορέψει κλακέτες σε τηλεοπτικό σόου ενώπιον κοινού.
Από την άποψη αυτή, οι δικοί μας υποψήφιοι για την προεδρία του ΠΑΣΟΚ είναι μπροστά. Γιωργάκης και Σκανδαλίδης έχουν επιδείξει κατ’ επανάληψη στο παρελθόν τις επιδόσεις τους στις ζεϊμπεκιές, οπότε παρείλκε κάθε επανάληψη. Ο Βενιζέλος, με το σύνδρομο του χοντρού να τον καταδιώκει, έκανε τη δική του εμφάνιση on camera, στο τάχαμου «πάρτι της κόρης του», όπου οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι επέδειξε εξαιρετική ευλυγισία και αίσθηση του ρυθμού (εν αντιθέσει με τον Γιωργάκη, που με το… ζεϊμπεκοτσάμικο μας είχε κάνει ρεζίλι στον μακαρίτη τον Ισμαήλ Τζεμ).
Θέλουμε να πούμε, ότι το ΠΑΣΟΚ απέδειξε για μια φορά ακόμα ότι βρίσκεται στην πρωτοπορία, ανοίγοντας δρόμους για ολόκληρο το αστικό πολιτικό σύστημα. Το 1974-77 εισήγαγε στο πολιτικό σύστημα τον ευρωπαϊκό τρόπο κομματικής οργάνωσης. Η παλιά Ενωση Κέντρου βάρεσε διάλυση και η ΝΔ αναγκάστηκε να μετατραπεί σε ευρωπαϊκού τύπου συντηρητικό κόμμα. Το 2004-2007 εισάγει το πολιτικό σύστημα στον εξαμερικανισμό του. Στη θέση του κομματικού μέλους μπαίνει ο οπαδός-ψηφοφόρος. Στη θέση των κομματικών διαδικασιών (συνελεύσεις οργάνωσης, νομού, περιφέρειας, συνέδριο) μπαίνουν οι διαδικασίες προπαγάνδας με τη διαμεσολάβηση των ΜΜΕ, εταιριών δημοσκοπήσεων και επιτελείων από επαγγελματίες της «επικοινωνίας». Την επόμενη φορά σίγουρα θα γίνει και debate ανάμεσα στους υποψήφιους, όπως γίνεται στις ΗΠΑ. Ο Βενιζέλος το πρότεινε και τώρα, αλλά ο Γιωργάκης ούτε που το συζήτησε, για ευνόητους λόγους. Ομως, την επόμενη φορά μάλλον δεν θα το αποφύγουν οι όποιοι υποψήφιοι.
Η πλάκα είναι ότι αυτός ο εξαμερικανισμός βαφτίζεται «βαθιά πολιτική διαδικασία», ενώ είναι το αντίθετό της. Είναι μια διαδικασία ευτελισμού της ίδιας της αστικής πολιτικής.
