Mη σας ξεγελά η σημαία Παναμά. Το φορτηγό πλοίο «Lady Leyla» είναι τουρκικής πλοιοκτησίας και το λιμάνι που ξεφορτώνει είναι το ισραηλινό Ασντότ. Το πλοίο απέπλευσε από το τουρκικό λιμάνι της Μερσίνας μεταφέροντας έντεκα χιλιάδες τόνους ανθρωπιστική βοήθεια που προορίζεται για τη Λωρίδα της Γάζας (ιατρικό εξοπλισμό, τρόφιμα, ιματισμό, ακόμα και παιδικά παιχνίδια). Η εκφόρτωση του πλοίου γινόταν με ταχείς ρυθμούς σε 250 φορτηγά που θα μετέφεραν το φορτίο στη Γάζα.
«Πρόκειται για την άμεση εφαρμογή της συμφωνίας μεταξύ Ισραήλ και Τουρκίας, που επετεύχθη προ μερικών ημερών. Καταβάλλεται ιδιαίτερη προσπάθεια από την κυβέρνηση του Ισραήλ να επιταχύνει τις διαδικασίες στο λιμάνι, ώστε κάποια από τα τρόφιμα να καταφθάσουν πριν τη μουσουλμανική γιορτή του Εΐντ αλ Φιτρ», τόνισε ο Ορεν Ρόζενμπλατ, εκπρόσωπος του σιωνιστή πρωθυπουργού Νετανιάχου.
Ολα σκηνοθετήθηκαν με κάθε λεπτομέρεια, για να λειτουργήσουν στο επίπεδο των συμβολισμών. Το πλοίο απέπλευσε από τη Μερσίνα, όπως και το «Mavi Marmara» το Μάη του 2010. Μεταφέρει κι αυτό βοήθεια για τη Γάζα, όπως και το «Mavi Marmara». Ξεφορτώνεται στο Ασντότ, όπως ξεφορτώθηκε και το «Mavi Marmara» και τα άλλα πλοία του Στολίσκου της Ελευθερίας. Μόνο που κατέπλευσε στο Ασντότ νόμιμα, χωρίς να χρειαστεί να καταληφθεί εν πλω από τους κομάντο του σιωνιστικού στρατού. Συμπέρασμα: το Ισραήλ όχι μόνο δεν έχει αντίρρηση στην αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας στη Γάζα, αλλά έχει κάθε διάθεση να διευκολύνει τη μεταφορά της. Φτάνει να ακολουθηθούν οι νόμιμες διαδικασίες. Δηλαδή, η βοήθεια να περάσει από ισραηλινά λιμάνια, όπου θα γίνουν οι απαραίτητοι έλεγχοι. Επομένως, για ό,τι συνέβη το 2010 (και πριν το 2010, βέβαια) δεν ευθύνεται το Ισραήλ, αλλά οι ακτιβιστές που επέλεξαν το δρόμο της πρόκλησης και όχι το δρόμο της συνεργασίας. Παρά ταύτα, σε ένδειξη καλής θέλησης, η ισραηλινή πλευρά δέχτηκε να πληρώσει αποζημίωση 18 εκατ. ευρώ στις οικογένειες των 10 ανθρώπων που οι κομάντο της σκότωσαν πάνω στο «Mavi Marmara».
Είναι φανερό πως ο μεγάλος κερδισμένος απ' όλο αυτό το αλισβερίσι είναι η σιωνιστική οντότητα. Ο Ερντογάν, με τη μεσανατολική πολιτική του ως ηγέτη περιφερειακής δύναμης να δέχεται το ένα χτύπημα μετά το άλλο (πρώτα στην Αίγυπτο, τώρα στη Συρία) σύρθηκε στην κατεύθυνση που του υπέδειξαν οι Αμερικανοί προστάτες του. Και βέβαια, δε δίστασε να καρφώσει πισώπλατα το μαχαίρι στην πολύπαθη Γάζα, αλλά και σ' ένα κομμάτι του κινήματος αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό, που πίστεψε ότι ο Ερντογάν -για τους δικούς του έστω λόγους- θα ακολουθήσει αντι-σιωνιστική πολιτική.
