Λίγους μήνες πριν τις προεδρικές εκλογές της Κύπρου, η κυβέρνηση Χριστόφια προσπαθεί πανικόβλητα να ορθώσει κάποια άμυνα στις απαιτήσεις της τρόικας, οι οποίες δεν είναι διαφορετικές απ’ αυτές που έγιναν πράξη σε όποια χώρα μπήκε σε Μνημόνιο. Το ΑΚΕΛ καταλαβαίνει πως, όποια στήριξη κι αν έχει από τη δεξιά αντιπολίτευση, αυτό θα πληρώσει το πολιτικό κόστος. Ετσι, την περασμένη Τρίτη, τρία μόλις 24ωρα πριν τη συνεδρίαση του Eurogroup στη Λευκωσία, στην ατζέντα της οποίας θα περιλαμβάνεται και η προσφυγή της Κύπρου στο μηχανισμό «στήριξης», η κυβέρνηση Χριστόφια ανακοίνωσε ότι δεν είναι ακόμα έτοιμη να συζητήσει με την τρόικα το περιεχόμενο του Μνημόνιου.
Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Στ. Στεφάνου, που έκανε την ανακοίνωση, σημείωσε πως η μέχρι σήμερα εμπειρία των Μνημονίων δείχνει πως οι μονόπλευρες και δογματικές πολιτικές λιτότητας δεν οδηγούν σε έξοδο από την κρίση, ενώ η κυπριακή κυβέρνηση αντιπροτείνει ένα πρόγραμμα που θα στηρίζεται στο τρίπτυχο «οικονομική εξυγίανση, ανάπτυξη και κοινωνική συνοχή». Πράγματα που τ’ ακούνε οι τεχνοκράτες του ΔΝΤ και της Ευρωένωσης και σκάνε στα γέλια.
«Πηγές της Κομισιόν» σημείωναν με νόημα ότι η κυπριακή κυβέρνηση δεν έχει δώσει απαντήσεις στις προτάσεις της τρόικας και απέδωσε την καθυστέρηση «σε πολιτικούς υπολογισμούς». Τι υπολογισμούς, όμως, να κάνει ο Χριστόφιας; Οτι θα φέρει τον Σόιμπλε, τον Γιούνκερ «και τ’ άλλα παιδιά» στη Λευκωσία, θα τους μαγέψει με τον μεσογειακό ήλιο και θα τους πείσει να επιβάλουν άλλου τύπου Μνημόνιο στην Κύπρο; Απλά παίζει θέατρο, μέχρι να σκύψει το κεφάλι. Οπως ο Βενιζέλος πέρυσι τέτοια εποχή. Τότε που έδιωχνε την τρόικα, για να διαπραγματευθεί υποτίθεται σε πολιτικό επίπεδο, μέχρι που φτάσαμε στο Μνημόνιο-2.
