Το κομμάτι του ιρακινού πληθυσμού που πλήττεται περισσότερο από τις επιπτώσεις της αμερικάνικης κατοχής είναι τα παιδιά.
Σύμφωνα με στοιχεία του ΟΗΕ, μισό εκατομμύριο παιδιά πέθαναν στη διάρκεια των 12 χρόνων των οικονομικών κυρώσεων, που προηγήθηκαν της αμερικάνικης εισβολής, κυρίως λόγω υποσιτισμού και ασθενειών. Μετά την εισβολή, ο υποσιτισμός στην παιδική ηλικία αυξήθηκε κατά 9%, σύμφωνα με έκθεση της οργάνωσης «Oxfam International», που δόθηκε στη δημοσιότητα τον περασμένο Ιούλιο.
Μια άλλη έκθεση, της ΜΚΟ «Save the Children», δείχνει ότι το Ιράκ συνεχίζει να έχει τη μεγαλύτερη θνησιμότητα στον κόσμο στην ηλικία κάτω των πέντε ετών, η οποία μετά τον πρώτο Πόλεμο του Κόλπου έχει αυξηθεί κατά 150%. Υπολογίζεται ότι 1 στα 8 παιδιά πεθαίνει πριν να κλείσει τα πέντε χρόνια. Μόνο μέσα στο 2005 πέθαναν 122.000 παιδιά.
Σύμφωνα με την έκθεση του «Children’s Fund» του ΟΗΕ, που δόθηκε στη δημοσιότητα στις αρχές Μαρτίου, τουλάχιστον 2 εκατομμύρια παιδιά στο Ιράκ υποσιτίζονται και αντιμετωπίζουν μια σειρά άλλων απειλών, όπως διακοπή του σχολείου, έλλειψη ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και ασθένειες του γαστρεντερικού συστήματος.
Πολλά παιδιά πέφτουν θύματα απαγωγής και πουλιούνται ως εργάτες ή διοχετεύονται στη μαύρη αγορά της παιδικής πορνείας, ενώ πολλά παιδιά πουλιούνται από τις ίδιες τις οικογένειές τους για υιοθεσία, είτε γιατί δεν μπορούν να τα ζήσουν είτε για να εξασφαλίσουν κάποια χρήματα για την επιβίωση των υπόλοιπων μελών. Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΜΚΟ «Σύνδεσμος Ιρακινών Οικογενειών», τουλάχιστον 2 παιδιά πουλιούνται από τους γονείς τους και ακόμη 4 εξαφανίζονται κατά μέσο όρο κάθε βδομάδα. Ο αριθμός των περιπτώσεων αυτών έχει αυξηθεί κατά 20% μέσα ένα χρόνο.
Πολλά παιδιά δεν παρακολουθούν καθόλου σχολείο. Σύμφωνα με στοιχεία του ΟΗΕ, 17% των παιδιών, δηλαδή περίπου 760.000, δεν φοιτούν ούτε στο δημοτικό σχολείο, ενώ τουλάχιστον 220.000 παιδιά έχουν διακόψει το σχολείο, γιατί οι οικογένειές τους έχουν εκτοπιστεί. Στους αριθμούς αυτούς δεν περιλαμβάνονται οι εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά και έφηβοι που διέκοψαν το σχολείο, γιατί οι οικογένειές τους αναγκάστηκαν να καταφύγουν σε άλλες χώρες για να γλυτώσουν.
Επίσης,σύμφωνα με στοιχεία του «Children’s Fund» του ΟΗΕ, μόνο το 40% των παιδιών σ’ όλη τη χώρα έχουν πρόσβαση σε κατάλληλο πόσιμο νερό, μόνο το 20% του πληθυσμού έξω από τη Βαγδάτη έχει δίκτυο αποχέτευσης, ενώ 75.000 παιδιά ζουν σε προσωρινούς καταυλισμούς.
