Δεν είναι μυστικό ότι οι δυο βασικές ιμπεριαλιστικές χώρες της Ευρώπης, η Γερμανία και Γαλλία, καθορίζουν τη πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης σε όλα τα βασικά οικονομικά και πολιτικά ζητήματα. Εδώ και καιρό οι δυο αυτές χώρες έχουν ανοιχτούς διαύλους επικοινωνίας με την ιμπεριαλιστική Ρωσία. Η Γερμανία προχώρησε ακάθεκτη στην υλοποίηση της συμφωνίας με τη ρωσική Gazprom για την κατασκευή του αγωγού φυσικού αερίου Nord Stream 2, που παρακάμπτει την Ουκρανία, παρά τις αμερικανικές πιέσεις που απειλούσαν με οικονομικές κυρώσεις την εταιρία υλοποίησης του έργου. Στις 3 Ιούνη, σύμφωνα με το ρωσικό πρακτορείο TASS, είχαν μείνει ακόμη 100 χιλιόμετρα για την ολοκλήρωση της κατασκευής. Επιπλέον, η Γερμανία διαπραγματεύτηκε την αγορά ρωσικών εμβολίων τον Απρίλη, τη στιγμή που ο ρωσικός στρατός πραγματοποιούσε μαζικά στρατιωτικά γυμνάσια στα σύνορα με την Ουκρανία.
Μερικές μέρες πριν από την πραγματοποίηση της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ στις 24 Ιούνη, με ένα από τα θέματα τη στάση της ΕΕ απέναντι στη Ρωσία, ο Μακρόν και ο Ντράγκι, πρωθυπουργός της Ιταλίας πλέον, μετέβησαν στο Βερολίνο για να συζητήσουν με τη Μέρκελ την επαναπροσέγγιση της ΕΕ με τη Ρωσία. Είχε προηγηθεί η συνάντηση του Μπάιντεν με τον Πούτιν στη Γενεύη στις 16 Ιούνη, που για τους ηγέτες των ιμπεριαλιστικών χωρών της Ευρώπης άναψε το πράσινο φως για την επανέναρξη συνομιλιών χωρίς να φαίνεται ότι «παρακάμπτουν» τον υπερατλαντικό σύμμαχο, αν και ο τελευταίος, ως υπερδύναμη, έχει ακόμη τη δυνατότητα να κινείται μονομερώς, περιφρονώντας τους επιδεικτικά.
Μια μέρα πριν από την πραγματοποίηση της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ, η Μέρκελ συνάντησε τον υπουργό εξωτερικών των ΗΠΑ Αντονι Μπλίνκεν, δηλώνοντας δημόσια για τις σχέσεις με τη Ρωσία: «Oσο κι αν διαφωνούμε, πρέπει να διατηρήσουμε τα κανάλια επικοινωνίας ανοιχτά, ώστε να μπορούμε να εκφράζουμε με σαφήνεια τις θέσεις και τα συμφέροντά μας και, στη συνέχεια, να δούμε αν μπορούν να βρεθούν λύσεις».
Εκπρόσωπος της γερμανικής κυβέρνηση, όταν ρωτήθηκε εάν η Γερμανία και η Γαλλία θα προωθήσουν μια σύνοδο κορυφής της ΕΕ με τον Πούτιν, δήλωσε με απόλυτη κυνικότητα: «Είναι κοινή πρακτική για τη Γερμανία και τη Γαλλία να συντονίζονται στενά πριν από τις συνόδους κορυφής της ΕΕ και να καταρτίζουν προτάσεις», συμπληρώνοντας με νόημα ότι δεν μπορούσε να σχολιάσει «το περιεχόμενο των εσωτερικών διαδικασιών λήψης αποφάσεων».
Το μέχρι «χτες» ακανθώδες ζήτημα της Ουκρανίας, της προσάρτησης της Κριμαίας και του αντάρτικου των φιλορωσικών δυνάμεων στο Ντονιέτσκ και το Λουγκάνσκ, που αντιστρατεύονται την κεντρική νεοφασιστική ουκρανική κυβέρνηση, φαίνεται να μπαίνει σε δεύτερη μοίρα για τις χώρες αυτές, όχι όμως για τις βαλτικές και την Πολωνία, που αντιστρατεύτηκαν την πρόταση του γαλλογερμανικού άξονα για τη σύγκληση κοινής συνόδου με τη συμμετοχή της Ρωσίας. Υπενθυμίζουμε ότι τέτοια κοινή συνάντηση με τη Ρωσία έχει να πραγματοποιηθεί από το 2014, όταν η Ρωσία προχώρησε στην προσάρτηση της Κριμαίας.
Ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός μπορεί να πιέζει αφόρητα το Βερολίνο και το Παρίσι προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση, αλλά τα συμφέροντα δεν είναι πάντα τα ίδια. Ο πολιτικός έλεγχος της Ουκρανίας έχει να προσφέρει περισσότερα στις ΗΠΑ που θέλουν να περιορίσουν την εξάπλωση των σφαιρών επιρροής της Ρωσίας, παρά σε Γερμανία και Γαλλία που ενδιαφέρονται για την εξασφάλιση των ενεργειακών τους πόρων (η Ευρώπη δεν έχει πετρελαϊκά κοιτάσματα ή αέριο) και την εξασφάλιση νέων αγορών στη Ρωσία.
Η «αντίσταση» Λετονίας, Λιθουανίας, Εσθονίας, αλλά και άλλων χωρών, όπως της Ολλανδίας, εναντίον της ιδέας για την πραγματοποίηση μιας κοινής συνόδου με τη Ρωσία θα είναι παροδική. Πραγματικά, η ίδια η ιδέα είναι μια θεαματική κωλοτούμπα συγκριτικά με όσα έλεγαν μέχρι χτες δημόσια εναντίον της Ρωσίας εκπρόσωποι της Κομισιόν ή οι ίδιοι οι ηγέτες των ιμπεριαλιστικών χωρών της ΕΕ. Το μέγεθος, όμως, της μεταστροφής τονίζει τις διαθέσεις των ιμπεριαλιστικών χωρών της ΕΕ, που χαράζουν νέα τακτική έναντι της Ρωσίας. Ο γαλλογερμανικός άξονας μαζί με Αυστρία και Ιταλία έδειξε το δρόμο για την επαναπροσέγγιση και αργά ή γρήγορα οι «αντιστεκόμενοι» θα υποταχτούν στις δυνάμεις που έχουν τη μεγαλύτερη δύναμη κεφαλαίου στην ΕΕ.
Την ίδια στιγμή, οι ΗΠΑ πραγματοποιούν στρατιωτικά γυμνάσια με τον ουκρανικό στρατό στη Μαύρη Θάλασσα, επιδεικνύοντας τη στρατιωτική τους ισχύ προς όλους τους «ενδιαφερόμενους». Η Ουκρανία θα παραμένει το ανοιχτό πεδίο σύγκρουσης ΗΠΑ-Ρωσίας για χρόνια, δεν είναι σίγουρο, όμως, ότι οι ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές θα ακολουθήσουν το χορό στο μέλλον.
