Σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης εξακολουθεί να βρίσκεται η Βενεζουέλα από την Παρασκευή 13 Μάη (το καθεστώς αυτό προβλέπεται να διαρκέσει πάνω από τρίμηνο), ενώ ο πρόεδρος Μαδούρο προειδοποιεί για κίνδυνο πραξικοπήματος και στρατιωτικής επέμβασης των ΗΠΑ. Προσπαθεί να συσπειρώσει τους τσαβιστές οπαδούς του χαρακτηρίζοντας κάθε αντίδραση εναντίον του σαν «φασιστική». Ομως η ζωή έχει δείξει πως οι «αντιιμπεριαλιστικές» κορόνες δεν πιάνουν σε άδεια στομάχια. Γι’ αυτό η αμερικανόδουλη δεξιά αντιπολίτευση σάρωσε στις βουλευτικές εκλογές του περασμένου Δεκέμβρη.
Για πάνω από τρία χρόνια η οικονομία περνά βαθιά κρίση. Οι εποχές που τα τεράστια έσοδα από το πετρέλαιο έδιναν χώρο σε μια οριακή ρεφορμιστική πολιτική (ίσα-ίσα για να εξαλείψει την πείνα) έχουν τελειώσει και ο λαός υποβάλλεται σε αμέτρητες στερήσεις για έναν «σοσιαλισμό» που ποτέ δεν έγινε πράξη, όπως πολλές φορές έχουμε αποδείξει. Η αμερικανόδουλη δεξιά αντιπολίτευση κέρδισε έδαφος πάνω στα άδεια ράφια των σούπερ μάρκετ, στις ατέλειωτες ουρές για μερικά βασικά καταναλωτικά είδη και τις πολύωρες διακοπές ρεύματος.
Η τελευταία πράξη του Μαδούρο είναι αμφίβολο αν θα τον σώσει. Μέχρι και οι φιλοτσαβιστές του πρακτορείου Venezuelanalysis, σε άρθρο με τίτλο «Η οικονομική πολιτική θα καθορίσει τις πολιτικές εξελίξεις στη Βενεζουέλα» (11/5/16), παρουσιάζουν το άλυτο πρόβλημα που υπάρχει με τον φαύλο κύκλο του πληθωρισμού. Αναφέρουν ότι η χώρα διαθέτει δύο επίσημες συναλλαγματικές ισοτιμίες: μία στα δέκα μπολιβαριανά φουέρτε (bs) ανά δολάριο (που ονομάζεται DIPRO) και άλλη μία που επί του παρόντος είναι στα 370 bs ανά δολάριο (ονομάζεται DICOM). Η τελευταία υποτίθεται ότι είναι μία κυμαινόμενη συναλλαγματική ισοτιμία, αλλά αυτό δεν είναι πρακτικό, αφού η συντριπτική πλειοψηφία των κυβερνητικών δολαρίων πωλούνται στην επίσημη ισοτιμία των 10 bs ανά δολάριο. Εκτός αυτών, υπάρχει και η μαύρη αγορά, στην οποία η ισοτιμία βρίσκεται γύρω στα 1.100 bs ανά δολάριο! Οσο η τιμή του δολαρίου ανεβαίνει στη μαύρη αγορά, οι εισαγωγείς, που δεν έχουν δολάρια (αλλά πρέπει να πληρώσουν σε δολάρια) και δεν έχουν πρόσβαση στα δολάρια που πωλούνται με την επίσημη ισοτιμία του δέκα προς ένα, καταφεύγουν στη μαύρη αγορά και υποχρεώνονται να πληρώσουν περισσότερα για να αγοράσουν δολάρια. Αυτό το κόστος μετακυλίεται στα προϊόντα με αποτέλεσμα να εκτινάσσεται ο πληθωρισμός. Οσο αυξάνεται ο πληθωρισμός, τόσο περισσότεροι άνθρωποι θέλουν να αποταμιεύουν δολάρια, πράγμα που τους σπρώχνει στην μαύρη αγορά, με αποτέλεσμα να αυξάνεται η ζήτηση δολαρίων και συνεπώς και η τιμή τους. Δημιουργείται έτσι ένας φαύλος κύκλος.
Πώς θα μπορούσε να λυθεί αυτός ο φαύλος κύκλος; Με το πέρασμα των μέσων παραγωγής στα χέρια της εργατικής τάξης μέσω του κράτους της. Αυτό όμως απαιτεί επαναστατική αλλαγή βασισμένη στην πρωτοβουλία των εργατών και τις πλουτοπαραγωγικές δυνάμεις της χώρας. Είναι αυτό που κάνει ο Μαδούρο; Ασφαλώς όχι. Σαν κοινός προβοκάτορας του σοσιαλισμού καλλιεργεί την λαθεμένη αντίληψη ότι σοσιαλισμός σημαίνει μοίρασμα της αθλιότητας και της φτώχειας. Ο λαός βλέπει την αντιιμπεριαλιστική ρητορεία να παραμένει ρητορεία και τον καπιταλισμό να λειτουργεί όπως λειτουργεί σε συνθήκες οικονομικής κρίσης: καταστρέφοντας παραγωγικές δυνάμεις και τον ίδιο τον άνθρωπο.
