Σημαντικές επιτυχίες έχουν σημειώσει τις τελευταίες βδομάδες οι Μαοϊκοί αντάρτες, γνωστοί ως Ναξαλίτες, στην Ινδία, σύμφωνα με ρεπορτάζ του Ινδού δημοσιογράφου Sudha Ramachandran, που δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα των «Asia Times» (20/3/07).
Στις 15 Μαρτίου 350 περίπου βαριά οπλισμένοι αντάρτες επιτέθηκαν σε προκεχωρημένο αστυνομικό φυλάκιο στην περιοχή Dante-wada του κρατιδίου Chhattisgarh σκοτώνοντας 55 άτομα. Προηγουμένως είχαν αποκλείσει με κορμούς δέντρων τους δρόμους που οδηγούν στο φυλάκο για να εμποδίσουν την πρόσβαση σε αστυνομικές ενισχύσεις. Πρόκειται για μια από τις πιο φονικές επιθέσεις στην πολύχρονη δράση των ανταρτών. Από τους 55 νεκρούς, οι 16 ήταν αστυνομικοί και οι υπόλοιποι μέλη της πολιτοφυλακής Salwa Judum, που χρηματοδοτείται από την κυβέρνηση, επανδρώνεται από ντόπιους και χρησιμοποιείται εναντίον των ανταρτών.
Πριν από ένα δεκαπενθήμερο, είχαν σκοτώσει το βουλευτή Sunil Mahato, μέλος της ομοσπονδιακής βουλής, στο γειτονικό κρατίδιο Jharkhand. Μέχρι τώρα, οι επιθέσεις των ανταρτών περιορίζονταν σε υψηλόβαθμους τοπικούς αξιωματούχους. Ο Sunil Mahato είναι ο πρώτος ομοσπονδιακός πολιτικός που δέχτηκε τα πυρά τους.
Οι δύο αυτές επιθέσεις –επισημαίνει ο Ινδός δημοσιογράφος- σηματοδοτούν μια απότομη κλιμάκωση των επιχειρήσεων των ανταρτών. Και προσθέτει ότι η συχνότητα τέτοιων θεαματικών επιθέσεων έχει αυξηθεί τα δυο τελευταία χρόνια. Το Νοέμβριο του 2005, περισσότεροι από 1.000 αντάρτες πήραν μέρος σε επίθεση στη φυλακή Jehanabad στη Bihar και απελευθέρωσαν 350 κρατούμενους συντρόφους τους. Το Μάρτιο του 2006 είχαν κάνει πειρατεία σε τρένο, που μετέφερε 300 επιβάτες και τον Ιούνιο της ίδιας χρονιάς τουλάχιστον 400 αντάρτες συμμετείχαν σε επίθεση σε στρατόπεδο της Κεντρικής Εφεδρικής Αστυνομικής Δύναμης στην Hazaribagh του κρατιδίου Jharkhand.
Εκτός από την κλιμάκωση και τη συχνότητα των επιθέσεων, σοβαρή ανησυχία προκαλεί στις αρχές της Ινδίας και η επιρροή που ασκούν οι αντάρτες σε μια τεράστια περιοχή. Στις αρχές της δεκαετίας του ’90, ο αριθμός των περιοχών όπου δρούσαν σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό οι αντάρτες δεν ξεπερνούσε τις 15 σε 4 κρατίδια. Ο αριθμός αυτός ανέβηκε στις 55 περιοχές σε 9 κρατίδια μέχρι το τέλος του 2003 και εκτοξεύτηκε στις 156 περιοχές σε 13 κρατίδια το 2004. Σήμερα, σε τουλάχιστον 170 περιοχές της χώρας σε σύνολο 602 οι αντάρτες ασκούν σημαντική επιρροή.
Η μαχητική δύναμη των ανταρτών ενισχύθηκε σημαντικά, σύμφωνα με τον Ινδό δημοσιογράφο, μετά τη συνένωση δύο μεγάλων οργανώσεων. Το Μαοϊκό Κομμουνιστικό Κέντρο και η Ομάδα Λαϊκού Πολέμου ενώθηκαν και σχημάτισαν το Κομμουνιστικό Κόμμα Ινδίας (Μαοϊκό) το Σεπτέμβριο του 2004. Η συνένωση τους έδωσε τη δυνατότητα να αναβαθμίσουν τη δράση τους. Έτσι, από σκόρπιοι, με τοπικό χαρακτήρα πυρήνες εξελίχτηκαν σε ισχυρές ομάδες, που άρχισαν να κάνουν επιχειρήσεις σε μια τεράστια περιοχή, η οποία περιγράφεται ως «κόκκινος διάδρομος» και αρχίζει από το Νεπάλ και φτάνει μέχρι το κρατίδιο Αντρα Μπραντές. Οι αποφάσεις του ενωτικού συνεδρίου το 2004 και οι μετέπειτα ανακοινώσεις του κόμματος που ιδρύθηκε στο συνέδριο δεν αφήνουν αμφιβολίες ότι οι αντάρτες, οι οποίοι μέχρι τότε επικέντρωναν τις επιχειρήσεις τους στις αγροτικές περιοχές, θα επεκτείνουν τη δράση τους στα αστικά κέντρα και παράλληλα το κόμμα θα αναπτύξει τη μαζική δουλειά μέσα στη σπουδάζουσα νεολαία, στους άνεργους, στους εργάτες και στη φτωχολογιά.
Οι εξελίξεις αυτές έχουν προκαλέσει μεγάλη ανησυχία στις αρχές της Ινδίας, η οποία, πριν από ενάμισι χρόνο, δημιούργησε, εξοπλίζει και χρηματοδοτεί σώματα πολιτοφυλακής, γνωστής ως «Salwa Judum», από ντόπιους, που συνεργάζονται και πολεμούν μαζί με το στρατό και την αστυνομία τους αντάρτες. Την περασμένη χρονιά, τα στρατόπεδα όπου εκπαιδεύονται και μένουν τα σώματα αυτά και τα αυτοκίνητα που τους μεταφέρουν έγιναν ένας από τους βασικούς στόχους επιθέσεων από τους αντάρτες, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν εκατοντάδες.
Η πολιτοφυλακή αυτή είναι αντίστοιχη των «Αποσπασμάτων θανάτου» της Λατινικής Αμερικής. Δεν πολεμούν μόνο τους αντάρτες, αλλά καίνε, λεηλατούν χωριά και δολοφονούν αγρότες, με αποτέλεσμα ολόκληρα χωριά να εκκενώνονται. Στο κρατίδιο Chattisgarh, για παράδειγμα, περισσότεροι από 50.000 άνθρωποι έχουν αναγκαστεί να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους και να μένουν σε στρατόπεδα. Οι κυβερνητικές αρχές υποστηρίζουν ότι οι άνθρωποι αυτοί καταφεύγουν στα στρατόπεδα για να προστατευτούν. Ομως οι ίδιοι, σύμφωνα με το ρεπορτάζ του Ινδού δημοσιογράφου, ισχυρίζονται ότι αναγκάζονται να πάνε στα στρατόπεδα. Γιατί η γη όπου βρίσκονται τα χωριά τους είναι πλούσια σε ορυκτά και άλλες πλουτοπαραγωγικές πηγές. Οργανώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα υποστηρίζουν ότι μεγάλες εταιρίες, με την υποστήριξη της ομοσπονδιακής κυβέρνησης, που επιδιώκουν να εκμεταλλευτούν τον ορυκτό πλούτο των περιοχών αυτών, θέλουν να διώξουν τους αγρότες από τη γη τους και τη «βρώμικη» αυτή δουλειά την έχουν αναθέσει στην πολιτοφυλακή «Salwa Judum».
