Μπορεί η Κομισιόν να έστειλε αιτιολογημένες γνώμες κατά της Ουγγαρίας, Τσεχίας και Πολωνίας, για την άρνησή τους να δεχτούν πρόσφυγες στο πλαίσιο της μετεγκατάστασης από Ελλάδα και Ιταλία, αυξάνοντας έτσι την πίεση για να συμμορφωθούν, όμως την ίδια στιγμή το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο δικαίωσε την Αυστρία και τη Σλοβενία για την άρνησή τους να δώσουν άσυλο σε δύο περιπτώσεις (σε έναν Σύριο και δύο οικογένειες από το Αφγανιστάν), με το αιτιολογικό ότι ασχέτως έκτακτων συνθηκών, βάσει του Δουβλίνου υπεύθυνη για να δώσει άσυλο ή όχι είναι η χώρα υποδοχής.
Στην προκειμένη περίπτωση, η χώρα υποδοχής ήταν η Κροατία, στην οποία η Αυστρία και η Σλοβενία έστειλαν τους πρόσφυγες που απέλασαν. Σύμφωνα με την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, η συνθήκη του Δουβλίνου επιτρέπει την εξέταση αιτημάτων για άσυλο ακόμα κι από κράτος μέλος που δεν είναι υποχρεωμένο να το κάνει. Είναι δηλαδή σε καθαρά εθελοντική βάση. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο έστειλε το μήνυμα ότι μπορεί μεν η ΕΕ να αποφάσισε κάποιες μεταφορές προσφύγων και μεταναστών στις πιο ανεπτυγμένες χώρες της (στα πλαίσια των προγραμμάτων μετεγκατάστασης και επανεγκατάστασης, που δεν πρόκειται να εφαρμοστούν στο βαθμό που είχε υποσχεθεί η ΕΕ), αυτό όμως δε σημαίνει ότι οι πρόσφυγες θα έχουν και το δικαίωμα να ζητήσουν άσυλο. Αυτό θα μπορούν να το κάνουν μόνο στη χώρα πρώτης υποδοχής τους. Οχι και να ζητούν διεθνή προστασία από τις χώρες της ΕΕ οι «ξυπόλητοι» που βρίσκονται μακριά από τα σύνορά της! Αυτό πάει πολύ!
