Με ανοιχτή επιστολή προς τη βρετανική κυβέρνηση απάντησαν την προηγούμενη Παρασκευή οι βρετανοί καπιταλιστές στις πρόσφατες τοποθετήσεις της νέας πρωθυπουργού Τερίζα Μέι σχετικά με το ζήτημα του BREXIT. Η επιστολή (βλ. https://www.cbi.org.uk/news/cbi-signs-open-letter-to-government-on-brexit-negotiations/) υπογράφεται από το Σύνδεσμο Βιομηχανιών (CBI), τον Οργανισμό Κατασκευαστών (EEF), το Διεθνές Εμπορικό Επιμελητήριο (ICC) και το Σύνδεσμο των εταιριών Τηλεπικοινωνιών και Ηλεκτρονικών (techUK), δηλαδή από την αφρόκρεμα του βρετανικού κεφαλαίου.
Οι βρετανοί καπιταλιστές προειδοποιούν την κυβέρνηση να χειριστεί το ζήτημα της αποχώρησης από την ΕΕ με τρόπο που να εξασφαλίζει ότι δε θα βλαφτούν «η σταθερότητα, η ευημερία και η βελτίωση του βιοτικού επιπέδου», δηλαδή τα συμφέροντα του κεφαλαίου που δε θέλει σε καμία περίπτωση να χάσει τα προνόμια που του δίνει η ένταξη στην ΕΕ.
Οι καπιταλιστές καθορίζουν μάλιστα και τις προτεραιότητές τους στις διαπραγματεύσεις που θα γίνουν, οι οποίες είναι τρεις:
1 |
Η κυβέρνηση έχει δεσμευτεί σε μία κατά παραγγελία διευθέτηση. Χρησιμοποιούν μάλιστα τον εμπορικό όρο «bespoke» (κατά παραγγελία ή custom made) για να δώσουν έμφαση στο ότι η διευθέτηση αυτή θα είναι μοναδική με συγκεκριμένες προδιαγραφές. Ποιες είναι αυτές; Ελεύθερη πρόσβαση χωρίς περιορισμούς στην αγορά της ΕΕ, που είναι «ζωτική για τη βρετανική οικονομία» και ανεμπόδιστη πρόσβαση του βρετανικού χρηματοπιστωτικού τομέα στην ΕΕ πρώτα απ’ όλα. |
2 |
Να αποκλειστεί η έξοδος από την ΕΕ χωρίς προνομιακή εμπορική συμφωνία. Αν η έξοδος από την ΕΕ οδηγήσει σε μια συμφωνία στο πλαίσιο του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου (ΠΟΕ), αυτό θα κοστίσει πολύ ακριβά στους βρετανούς εξαγωγείς, αφού το 90% των βρετανικών προϊόντων προς την ΕΕ μπορεί να επιβαρυνθεί με δασμούς. Αυτό θα σήμαινε ένα 20% πρόσθετων δαπανών για τη βιομηχανία τροφίμων και ποτών και ένα 10% για την αυτοκινητοβιομηχανία. Οι καπιταλιστές επισημαίνουν ότι «κάθε αξιόπιστη μελέτη που έχει διεξαχθεί έχει δείξει ότι η επιλογή μιας συμφωνίας στο πλαίσιο του ΠΟΕ θα επέφερε σημαντική και μακροπρόθεσμη ζημιά στη βρετανική οικονομία». Γι’ αυτό και καλούν την κυβέρνηση να απορρίψει άμεσα αυτή την επιλογή κάτω από οποιεσδήποτε περιστάσεις! |
3 |
Οι διαπραγματεύσεις με την ΕΕ δεν πρόκειται να ολοκληρωθούν στο χρονικό πλαίσιο των δύο ετών, που ορίζει το Αρθρο 50, αφού είναι αρκετά περίπλοκες οι συζητήσεις για πολλούς νομοθετικούς τομείς (είτε για τις χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες, είτε για θέματα προστασίας δεδομένων, είτε για θέματα διασύνδεσης των ενεργειακών προμηθειών). Γι’ αυτό και η κυβέρνηση θα πρέπει να εξασφαλίσει μια συμφωνία μεταβατικής περιόδου, που θα εξασφαλίζει στις επιχειρήσεις να λειτουργούν σε συνθήκες που δε θα είναι στην κόψη του ξυραφιού, μέχρι να οριστικοποιηθούν οι όποιες νομικές αλλαγές αποφασιστούν. |
Τελειώνοντας, οι καπιταλιστές επισημαίνουν ότι η Βρετανία ψήφισε να φύγει από την ΕΕ, όχι όμως και να χειροτερεύσει το βιοτικό της επίπεδο. Και καταλήγουν: «Θέλουμε ένα Brexit που θα εξασφαλίσει μελλοντική ευημερία για τον καθένα μέσα στη Βρετανία».
Ενα τόσο… ειδυλλιακό Brexit είναι πραγματικά πολύ δύσκολο να το φανταστούμε. Και οι καπιταλιστές, που είναι πρακτικοί άνθρωποι, θεωρούμε ότι δεν είναι τόσο αφελείς. Γνωρίζουν ότι το παζάρι θα είναι σκληρό και οι ανταγωνιστές τους στην ΕΕ δε θα τους κάνουν το χατίρι. Γι’ αυτό και στέλνουν ξεκάθαρο μήνυμα στους πολιτικούς τους διαχειριστές: τα κάνατε σκατά, αλλά μη διανοηθείτε να διακινδυνεύσετε τα συμφέροντά μας!
Το πρόβλημα είναι ότι «ολίγον Brexit» (όπως και «ολίγον έγκυος») είναι αδύνατο να υπάρξει! Κι εδώ θα έχει ενδιαφέρον να δούμε πώς θα τα ξεμπλέξουν έτσι όπως τα κατάφεραν οι πολιτικοί διαχειριστές του κεφαλαίου στη Βρετανία. Σε συνθήκες κρίσης (η οποία εξακολουθεί να μαστίζει την ΕΕ, οι ισχυρότερες χώρες της οποίας δεν αναμένεται να σημειώνουν ανάπτυξη άνω του 2% μέχρι το 2018, σύμφωνα με τις προβλέψεις της Κομισιόν, βλ. https://ec.europa.eu/economy_finance/eu/forecasts/2016_spring_forecast_en.htm), τα πράγματα θα είναι ακόμα πιο δύσκολα. Και το ενδοϊμπεριαλιστικό παζάρι ακόμα πιο σκληρό.
Η «ευρωπαϊκή ολοκλήρωση» ήταν μια ιδεολογική καραμέλα που την πιπίλιζαν εδώ και αρκετές δεκαετίες είτε οι θιασώτες της «ενιαίας Ευρώπης», που υποτίθεται ότι θα άρει τους εθνικούς ανταγωνισμούς, είτε οι υποστηρικτές της θεωρίας ότι δημιουργείται ένας «υπεριμπεριαλισμός», που (υποτίθεται ότι) θα ενσωματώνει διαφορετικά και αντιτιθέμενα ιμπεριαλιστικά κράτη σε ένα γιγαντιαίο ιμπεριαλιστικό υπερκράτος. Αντ’ αυτού, βλέπουμε ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση, παρά τα όποια βήματα έχει κάνει στη θέσπιση ενιαίων κανόνων και νομοθεσιών σε ορισμένους τομείς, το κοινό νόμισμα που έχει επιβληθεί σε αρκετά κράτη και την άρση των δασμών στο εμπόριο, εξακολουθεί να σπαράσσεται από αντιθέσεις ισχυρών καπιταλιστικών συμφερόντων. Η πιο ισχυρή απ’ αυτές τις αντιθέσεις έχει μόλις τώρα ξεσπάσει με επίκεντρο το Brexit.
Ολα αυτά δεν έχουν φυσικά καμία σχέση με τη συμφωνία όλων των ιμπεριαλιστικών κέντρων στο ξεζούμισμα των εξαρτημένων χωρών (βλ. Ελλάδα), την Ευρώπη-φρούριο κατά των μεταναστών (με όσες διαβαθμίσεις κι αν υπάρχουν σ’ αυτόν τον τομέα) και την εξασφάλιση του μέγιστου κέρδους των μονοπωλιακών κολοσσών σε βάρος της εργατικής δύναμης που θα πρέπει να πουλιέται όλο και πιο φτηνά. Αυτά είναι που εννοούν όταν λένε «σταθερότητα και ευημερία».
