«Οίκος ελευθεριών» ή «Ενωση της αριστεράς»; Καβαλιέρε ή Προφεσόρε; Οπως κι αν το δει κανείς, δε θα διαπιστώσει και τόσο μεγάλη διαφορά μεταξύ δύο συνασπισμών που διαφέρουν μόνο ως προς το στυλ των ηγετών τους. Ο «καβαλιέρε» μπορεί να φαίνεται πιο γλοιώδης, γελοίος και αντιπαθής για τις ψυχροπολεμικές του δηλώσεις για τους κομμουνιστές που έκαναν τα παιδάκια… λίπασμα στην Κίνα, αλλά στην πενταετή του θητεία στον πρωθυπουργικό θώκο δεν έκανε τίποτ’ άλλο παρά να συνεχίσει την αντεργατική πολιτική του «κεντροαριστερού» προκατόχου του (όπως στα ζητήματα των ανατροπών στην κοινωνική ασφάλιση, την ιδιωτικοποίηση των τηλεπικοινωνιών και των σιδηροδρόμων, τις ανατροπές στην υγεία και την εκπαίδευση κτλ). Το πρόβλημα όμως ήταν ότι η ιταλική οικονομία δεν πήγε και τόσο καλά με την διακυβέρνησή του και έτσι η Confindustria (ο σύλλογος των Ιταλών βιομηχάνων) τον εγκατέλειψε για να στηρίξει τον «προφεσόρε», που ως σοβαρός πολιτικός υπόσχεται να διαχειριστεί με περισσότερη σύνεση τα συμφέροντα της κεφαλαιοκρατίας.
Οι δύο αντίπαλοι δε διέφεραν ούτε και στο ζήτημα της απόσυρσης των ιταλικών στρατευμάτων από το Ιράκ, με τον «καβαλιέρε» να δηλώνει ότι θα τα αποσύρει μέχρι το τέλος του 2006 και τον «προφεσόρε» να υπόσχεται αποχώρηση η οποία όμως θα γίνει «όχι σε μία μέρα, αλλά με την αναγκαία σύνεση»!
Το μόνο που μένει, λοιπόν, από τις ιταλικές εκλογές είναι ο δείκτης ωριμότητας της εργατικής τάξης (για να θυμηθούμε και τον γερο-Κάρολο), που δυστυχώς καταγράφηκε σε ποσοστό κάτω από το μηδέν, σε μια εκλογική φιέστα που είχε ρεκόρ συμμετοχής (πάνω από 80%) και ρεκόρ ψευδεπίγραφης «πόλωσης».
ΥΓ: Παρακαλούμε τους «συντρόφους» της «Κομμουνιστικής Επανίδρυσης» να εξηγήσουν και σ’ εμάς τους αδαείς ποια στάση θα κρατήσουν απέναντι στην «εποικοδομητική σχέση με τις ΗΠΑ» που πρότεινε ο «προφεσόρε» που είναι επικεφαλής του συνδυασμού που στηρίζουν…
