Σε μακελειό των αυτοχθόνων προχώρησε η αντιδραστική κυβέρνηση του σοσιαλδημοκράτη προέδρου του Περού, Αλαν Γκαρσία. Την Παρασκευή 5 Ιούνη έστειλε επίλεκτες αστυνομικές και στρατιωτικές δυνάμεις να καταστείλουν αυτόχθονες διαδηλωτές, που είχαν αποκλείσει κεντρική οδική αρτηρία του Περού. Οι διαδηλωτές δέχτηκαν σφαίρες στο ψαχνό από επίγειες και εναέριες δυνάμεις της αστυνομίας και του στρατού, αφήνοντας 30 επίσημα δηλωμένους νεκρούς, δεκάδες τραυματίες και συλληφθέντες. Πηγές προσκείμενες στην πλευρά των διαδηλωτών ανεβάζουν τους νεκρούς αυτόχθονες σε 60.
Από τα μέσα Απρίλη, οι αυτόχθονες πληθυσμοί που βρίσκονται στα βόρεια του Περού, σε μεγάλο κομμάτι του Αμαζονίου και σε ημιορεινές και ορεινές περιοχές των Ανδεων, κινητοποιούνται καθημερινά με απεργίες, αποκλεισμούς δρόμων, καταλήψεις βιομηχανιών και ορυχείων, παραλύοντας την οικονομική δραστηριότητα των βορειονατολικών επαρχιών του Περού. Η αιτία του μαζικού ξεσηκωμού των αυτόχθονων του Αμαζονίου είναι 100 προεδρικά διατάγματα, που υπέγραψε ο Αλαν Γκαρσία το 2008 και προβλέπουν το ξεπούλημα της γης, την ασύδοτη εκμετάλλευση της περιοχής από πολυεθνικές και το ντόπιο κεφάλαιο με εκτεταμένες δραστηριότητες αποψίλωσης δασών, εξόρυξης χαλκού, χρυσού και φυσικού αερίου. Τα διατάγματα αυτά ναρκοθετούν την κοινωνικοοικονομική ζωή των αυτόχθονων, που βασίζεται κυρίως σε ισχυρές επιβιώσεις κοινοτικής ιδιοκτησίας και εκμετάλλευσης της γης και δευτερευόντως σε συνεταιρι- σμούς που εδώ και δεκαετίες υποχρηματοδοτούνται και υπονομεύονται από το ίδιο το κράτος, προς όφελος των πλούσιων αγροτών και των επιχειρήσεων που λυμαίνονται το φυσικό πλούτο των Ανδεων και του Αμαζονίου, αφήνοντας ένα κομμάτι ψωμί στους εργάτες των περιοχών αυτών και τεράστια περιβαλλοντική καταστροφή της γης, των ποταμιών και του υδροφόρου ορίζοντα, που από αρχαιοτάτων χρόνων –από την εποχή της αυτοκρατορίας των Ινκας– αξιοποιούνταν αρδευτικά στις καλλιέργειες των αυτόχθονων.
Την περίοδο των σκληρών και νεοφιλελεύθερων μεταρρυθμίσεων του γνώριμου σε πολλούς από μας (λόγω της σύγκρουσής του με το «Φωτεινό Μονοπάτι») δικτάτορα Φουχιμόρι, το Περού μετατράπηκε σε ένα παράδεισο επενδύσεων των μονοπωλίων, με φτηνές πρώτες ύλες, χαμηλά μεροκάματα και συμβάσεις αποικιακού τύπου με το κράτος. Τα νεοφιλελεύθερα πειράματα έδωσαν ώθηση στα κέρδη της βιομηχανίας του Περού, οδηγώντας σε σημαντική μείωση των μισθών των εργατών και σε μαζικό ξεκλήρισμα των αγροτών. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία στατιστικής του περουβιανού κράτους, το 40% των πολιτών του Περού ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, όταν ο δείκτης ανάπτυξης του 2008 έφτασε το 8%. Κατά καιρούς, το ύψος των εξαγωγών εμπορευμάτων είναι αρκετά μεγαλύτερο από αυτό των εισαγωγών, όμως το εισόδημα που απορρέει από τις πωλήσεις καταλήγει στα χέρια της ντόπιας αστικής τάξης και του μονοπωλιακού κεφαλαίου, ενώ τα μεροκάματα παραμένουν πενιχρά. Η κάλυψη των βασικών αναγκών των εργαζόμενων του Περού γίνεται με εισαγωγές, με εμπορεύματα αρκετά υπερτιμημένα, όταν η τιμή της εργατικής δύναμης βρίσκεται διαρκώς σε διατίμηση.
Στην αντιπαράθεσή τους με τους αυτόχθονες, κυβέρνηση και ΜΜΕ παρουσιάζουν τους αυτόχθονες ως «βάρβαρους» και «απολίτιστους» που στερούν την «πρόοδο» και την «ανάπτυξη» από το Περού. Ολα δείχνουν, όμως, ότι η «πρόοδος» και η «ανάπτυξη» είναι κέρδη για μια χούφτα ανθρώπων που ελέγχουν τον πλούτο και τα μέσα παραγωγής του Περού. Η δικτατορία της αστικής τάξης του Περού μπορεί να φόρεσε τη μάσκα του κοινοβουλευτισμού, να έστειλε τον εκλεκτό της δικτάτορα Φουχιμόρι και το κόμμα του ως οικτρή μειοψηφική δύναμη στην αντιπολίτευση, όμως η πολιτική της παραμένει ίδια και απαράλλαχτη και αυτή τη φορά ασκείται διά χειρός ενός… σοσιαλδημοκράτη. Ενός σοσιαλδημοκράτη που δεν διστάζει να ισχυροποιεί το κατασταλτικό οπλοστάσιο της περουβιανής δημοκρατίας, να ποινικοποιεί τη συνδικαλιστική δράση, να τρομοκρατεί τους εργάτες που τολμούν να απεργούν και να επιβάλλει στρατιωτικό νόμο στις βόρειες επαρχίες των αυτόχθονων που υπερασπίζονται τη γη τους και την ίδια τους τη ζωή από τα αρπακτικά του κεφαλαίου.
Στις 27 Μάη, το τριτοβάθμιο συνδικαλιστικό όργανο των εργατών του Περού κήρυξε γενική απεργία σε ένδειξη αλληλεγγύης στους αγωνιζόμενους αυτόχθονες. Η συμμετοχή, όμως, ήταν αρκετά μικρή τόσο στην πρωτεύουσα Λίμα όσο και σε άλλες περιοχές, σε σύγκριση με την απεργία στις περιοχές των αυτόχθονων, όπου τα πάντα νέκρωσαν. Εκείνη τη μέρα η αστυνομία έριξε τους πρώτους «προειδοποιητικούς» πυροβολισμούς κατά των αυτοχθόνων, αφήνοντας μόνο.. τραυματίες.
Οι ηγέτες των αυτοχθόνων καλούν σε μαζική ανυπακοή στα κελεύσματα του Γκαρσία και σε συνέχιση του αγώνα μέχρι να πάρει πίσω ο πρόεδρος του Περού τα διατάγματα. Ο Γκαρσία αντεπιτίθεται κατηγορώντας ως συνωμότη τον ηγέτη των αυτοχθόνων Αλμπέρτο Πισάνγο και μιλώντας για «ξένο δάκτυλο», φωτογραφίζοντας την όμορη Βολιβία του Μοράλες και την λιγότερο κοντινή Βενεζουέλα του Τσάβες. Ο Γκαρσία είναι υπάκουος παίκτης των ΗΠΑ και πιστός συνεχιστής της ξενόδουλης πολιτικής των προγενέστερων προέδρων του Περού. Το 2007 υπέγραψε συμφωνία συνεργασίας ελεύθερου εμπορίου με τις ΗΠΑ και σήμερα δίνει τα πρώτα σημαντικά διαπιστευτήρια στο θείο Σαμ.
