Υστερα από 14 μήνες πολιορκίας της πρωτεύουσας Τρίπολης από τις δυνάμεις του Χαφτάρ, οι εξελίξεις στο πεδίο της μάχης, με τη ραγδαία υποχώρηση των πολιορκητών, αντανακλούν τις αλλαγές στο συσχετισμό δυνάμεων των δυο πλευρών στον πόλεμο της Λιβύης, ενώ από ό,τι φαίνεται οι Αμερικάνοι μπαίνουν πιο ενεργά στο παιχνίδι, αφενός για να αναχαιτίσουν όσο το δυνατόν περισσότερο την παρουσία της Ρωσίας στη χώρα και αφετέρου για να συμμετέχουν πιο ενεργά στο μοίρασμα του τεράστιου ορυκτού πλούτου της χώρας.
Ο εκπρόσωπος Τύπου της κυβέρνησης Εθνικής Συμφωνίας, που εδρεύει στην Τρίπολη, δήλωσε ότι ο πρωθυπουργός Φαγιέζ Αλ Σαράζ είχε επαφές με τον επικεφαλής της αμερικάνικης AFRICOM (Africa Command), που είναι ο εκτελεστικός βραχίονας του αμερικάνικου κράτους στην περιοχή της βόρειας και κεντρικής Αφρικής για την υλοποίηση της αμερικάνικης εξωτερικής πολιτικής, στρατηγό Στίβεν Τάουνσεντ, και τον αμερικανό πρέσβη στη χώρα, προκειμένου να συζητήσουν και να οργανώσουν από κοινού την «καταπολέμηση της τρομοκρατίας» στη Λιβύη. Τη διενέργεια των συνομιλιών και ουσιαστικά τη στήριξη της κυβέρνησης της Τρίπολης επιβεβαίωσε μέσω ανακοίνωσής της η αμερικάνικη πρεσβεία στη Λιβύη, που δόθηκε στη δημοσιότητα την Τρίτη 23 Ιούνη.
Η στήριξη της κυβέρνησης της Τρίπολης από τους Αμερικάνους δεν έρχεται από το πουθενά. Οι Αμερικάνοι στηρίζουν την κυβέρνηση Σαράζ από τη συγκρότησή της μέχρι σήμερα, ενώ η Τουρκία δεν θα τη στήριζε -φαινομενικά εναντίον όλων- χωρίς την άδεια των Αμερικάνων. Λίγες μέρες πριν τη συνάντηση, προηγήθηκε δήλωση της AFRICOM ότι έχει αποδείξεις για πτήσεις ρωσικών μαχητικών αεροσκαφών στο λιβυκό εναέριο χώρο, τα οποία σταθμεύουν σε αεροπορικές βάσεις στις πόλεις Τζούφρα και Σύρτη.
Από την άλλη, τον Χαφτάρ στηρίζουν ανοιχτά η Ρωσία, τα Ενωμένα Αραβικά Εμιράτα, η Αίγυπτος και η Γαλλία, σύμφωνα με εκτιμήσεις στρατιωτικών αναλυτών, αν και η όποια στήριξη δεν έχει γίνει επίσημα από την κυβέρνηση Μακρόν, που επιμένει ότι παραμένει ουδέτερη στη σύγκρουση. Βέβαια, η σκληρή ρητορική του Μακρόν ενάντια στον Ερντογάν και την Τουρκία, ιδιαίτερα το τελευταίο διάστημα, κάθε άλλο παρά ουδετερότητα δείχνει.
Την προηγούμενη εβδομάδα, ο αιγύπτιος δικτάτορας Σίσι κάλεσε το στρατό της κυβέρνησης της Τρίπολης να σταματήσει την αντεπίθεση ενάντια στα στρατεύματα του Χαφτάρ ανατολικά της Τρίπολης, στην περιοχή της Σύρτης, απειλώντας με χερσαία στρατιωτική επέμβαση και βάζοντας στο στόχαστρο την παρουσία της Τουρκίας στη χώρα.
Η αντεπίθεση των στρατευμάτων της Τρίπολης έχει ως στόχο να καταλάβουν εκτάσεις πλούσιες σε ορυκτά αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου, τα οποία βρίσκονται στην περιοχή της Σύρτης, απ’ όπου ξεκινά η «Ημισέληνος του Πετρελαίου». Η ανάμιξη της Τουρκίας στον πόλεμο της Λιβύης, στο πλευρό της κυβέρνησης της Τρίπολης, άλλαξε την ισορροπία δυνάμεων στη χώρα, δίνοντας πνοή στην παραπαίουσα κυβέρνηση Σαράζ και αναγκάζοντας τον Χαφτάρ σε στρατιωτική αναδίπλωση.
Τη Δευτέρα 22 Ιούνη, ο Μακρόν, παρέχοντας στήριξη στον Σίσι, δήλωσε ότι «κατανοεί» τη «νόμιμη ανησυχία» της Αιγύπτου για τις εξελίξεις στη Λιβύη, ενώ παράλληλα δήλωσε ότι η Τουρκία παίζει ένα «επικίνδυνο παιχνίδι» στη χώρα.
Αυτή τη στιγμή, φαίνεται ότι οι δύο βασικοί πόλοι εξουσίας στη χώρα, πίσω από τους οποίους βρίσκονται οι μεγαλύτερες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις του πλανήτη, διαγκωνίζονται στο πεδίο της μάχης για την κατάληψη όσο το δυνατόν περισσότερων εδαφών, που αποτελούν το ισχυρότερο χαρτί για τις μελλοντικές διαπραγματεύσεις για το μοίρασμα της εξουσίας στη Λιβύη. Είναι γνωστό πως ό,τι κερδίζεται στο πεδίο της μάχης δε χάνεται στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.
Το λόγο στην έκβαση των εξελίξεων σχετικά με τη Σύρτη τον έχουν οι Αμερικάνοι, μέσω της Τουρκίας, και η Ρωσία, αφού αυτοί τροφοδοτούν τις δυο πλευρές με την απαραίτητη στρατιωτική και πολιτική στήριξη, με τον Χαφτάρ και την κυβέρνηση της Τρίπολης σε ρόλους σιωπηρών εντολοδόχων, σε μια ιμπεριαλιστική σύγκρουση με τη συμμετοχή και περιφερειακών δυνάμεων, για τον έλεγχο των ενεργειακών πηγών της Βόρειας Αφρικής και της Μέσης Ανατολής, που γίνεται -όπως και στη Συρία- δι' αντιπροσώπων. Ο λιβυκός λαός, βυθισμένος στο φόβο και την εξαθλίωση, λόγω του μακροχρόνιου πολέμου, περιμένει παθητικά να τελειώσει το μοίρασμα της λείας μεταξύ των διάφορων πλευρών, προσδοκώντας λίγη σταθερότητα και ειρήνη και ας είναι ειρήνη «νεκροταφείου».
