Τέσσερις μήνες μετά την αποχώρηση τους από τη Μούσα Κάλα, με βάση τη συμφωνία των βρετανικών στρατευμάτων και των τοπικών δημογερόντων, οι Ταλιμπάν επέστρεψαν στην πόλη. Η συμφωνία αυτή προέβλεπε να αποχωρήσουν ταυτόχρονα τα βρετανικά στρατεύματα και οι Ταλιμπάν και να παραμείνουν σε απόσταση 5 χιλιομέτρων από το κέντρο της Μούσα Κάλα και οι δημογέροντες να αναλάβουν με δική τους αστυνομική δύναμη την ασφάλεια της πόλης.
Ομως τη νύχτα της 1ης Φεβρουαρίου, 200 περίπου ένοπλοι Ταλιμπάν μπήκαν στην πόλη, αφόπλισαν την αστυνομική δύναμη, συνέλαβαν προσωρινά κάποιους αντίπαλους δημογέροντες και κατέστρεψαν με μπουλντόζα ένα τμήμα του κυβερνητικού συγκροτήματος, μέσα από το οποίο οι βρετανικές δυνάμεις αντιμετώπιζαν τα αλλεπάλληλα κύματα των επιθέσεων από τους Ταλιμπάν το περασμένο καλοκαίρι. Αιτία, όπως υποστηρίζουν η παραβίαση της συμφωνίας από το ΝΑΤΟ με ένα αεροπορικό βομβαρδισμό, κατά τον οποίο σκοτώθηκε ο αδελφός του Μουλά Γκαφούρ, ενός τοπικού ηγέτη των Ταλιμπάν.
Ο συνταγματάρχης Τομ Κόλινς, εκπρόσωπος των νατοϊκών δυνάμεων, δήλωσε ότι σύντομα θα αποκατασταθεί ο κυβερνητικός έλεγχος στην πόλη, αλλά χωρίς βιασύνη και όταν η αφγανική κυβέρνηση κρίνει ότι είναι η πιο κατάλληλη στιγμή. Στο μεταξύ, αμερικάνικα αεροπλάνα έχουν ρίξει προκηρύξεις που καλούν τους ένοπλους Ταλιμπάν να αποχωρήσουν από την πόλη. Μια συνηθισμένη ταχτική των Ταλιμπάν είναι να κάνουν επίδειξη δύναμης καταλαμβάνοντας μια πόλη ή μια περιοχή για ένα σύντομο χρονικό διάστημα και στη συνέχεια να αποχωρούν. Αυτό ελπίζει και τώρα η νατοϊκή διοίκηση ότι θα γίνει και να αποφευχθεί έτσι μια νέα αιματοχυσία του πληθυσμού, που θα επιδεινώσει το ήδη εχθρικό σε βάρος των δυνάμεων κατοχής κλίμα.
Ωστόσο, σε κάθε περίπτωση, η κατάληψη της Μούσα Κάλα από τους Ταλιμπάν αποτελεί σοβαρό πλήγμα στην ταχτική του βρετανικού στρατού στο Αφγανιστάν, που φιλοδοξούσε να τη χρησιμοποιήσει ως μοντέλο για τη σύναψη ανάλογων συμφωνιών και σε άλλες περιοχές, παρόλο που είχε δεχτεί έντονη κριτική από Αμερικάνους αξιωματούχους, οι οποίοι την είχαν χαρακτηρίσει απάτη, επιτυχία των Ταλιμπάν και τους δημογέροντες ανίσχυρους να την εφαρμόσουν.
Στις 4 Φεβρουαρίου, η διοίκηση της νατοϊκής δύναμης στο Αφγανιστάν πέρασε από τα χέρια του Βρετανού στρατηγού Ρίτσαρντς στα χέρια του Αμερικάνου συναδέλφου του Νταν Μακνέιλ, πολέμιου της συμφωνίας της Μούσα Κάλα, ο οποίος αναμένεται να υιοθετήσει σκληρότερη στάση απέναντι στους Ταλιμπάν. Η ερχόμενη άνοιξη θα είναι ιδιαίτερα αιματηρή και κρίσιμη, γι αυτό και οι 32.000 νατοϊκές δυνάμεις ενισχύονται με 5.000 άντρες (3.200 Αμερικάνους, 800 Βρετανούς και 1.000 Πολωνούς). Ερώτημα: Θα κάνουν οι ενισχύσεις αυτές τη διαφορά; Θα καταφέρουν αυτό που δεν έχουν πετύχει εδώ και πέντε χρόνια τα αμερικάνικα στρατεύματα, όταν οι Ταλιμπάν δεν είχαν ακόμη ανασυγκροτήσει τις δυνάμεις τους και είχαν λιγότερη επιρροή στον πληθυσμό; Η απάντηση διαφαίνεται και μόνο από τη συνεχιζόμενη απροθυμία των ισχυρότερων νατοϊκών εταίρων (Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία) να ρισκάρουν με τη συμμετοχή των στρατιωτικών τους δυνάμεων στα θερμά μέτωπα του πολέμου, στην επαρχία Χέλμαντ και στο νοτιοανατολικό Αφγανιστάν.
