Τώρα πια είναι ολοφάνερο. Δεν έχουμε να κάνουμε με μια κάλπικη υπεράσπιση της ελευθερίας του λόγου, αλλά με μια απροκάλυπτη ισλαμοφοβική προπαγάνδα του γαλλικού κράτους. Ο Μακρόν, απονομιμοποιημένος σε όλα τα επίπεδα (τελευταίο κουρέλιασμα του όποιου κύρους του απέμενε είναι η διαχείριση της πανδημίας του κοροναϊού), επιδίδεται σε μια προπαγάνδα φασιστικού τύπου, προσπαθώντας να υπερσκελίσει τη Λεπέν.
Οταν ένα περιοδικό ή μια εφημερίδα κάνει φαιά προπαγάνδα, με αποκλειστικό σκοπό την προσβολή των πιστών μιας θρησκείας, το πρόβλημα εύκολα ή δύσκολα κουκουλώνεται με την επίκληση της ελευθερίας του Τύπου.
Οταν κάνει το ίδιο πράγμα το κράτος, δεν υπάρχει η ελευθερία του Τύπου, αλλά ο κρατικός φασισμός. Αυτό έκανε ο Μακρόν, δίνοντας εντολή να προβληθούν σε δημόσια κτίρια της Γαλλίας τα γνωστά προσβλητικά για τον Μωάμεθ σκίτσα, που έγιναν αφορμή για τη φονική επίθεση τζιχαντιστών στο σατιρικό περιοδικό Charlie Hebdo το 2015.
Η δολοφονία ενός γάλλου καθηγητή από νεαρό τσετσένο τζιχαντιστή, επειδή ο καθηγητής έδειξε κάποια απ’ αυτά τα σκίτσα σε μαθητές του, μεταξύ των οποίων ήταν και μουσουλμάνοι που έκαναν μετά σχόλια στα social media, ήταν απλώς η αφορμή. Με τη δημόσια προβολή των σκίτσων σε κρατικά κτίρια ο Μακρόν δεν προσέβαλε τους τζιχαντιστές (αυτοί μάλλον τρίβουν τα χέρια τους, καθώς βλέπουν νέες ευκαιρίες για ισχυροποίησή τους). Προσέβαλε το θρησκευτικό συναίσθημα όλων των μουσουλμάνων, στη Γαλλία και το εξωτερικό, οι οποίοι δεν μοιράζονται τις ιδέες των τζιχαντιστών, έχουν όμως τις δικές τους θρησκευτικές προκαταλήψεις, όπως οι πιστοί όλων των θρησκειών.
Κατά καιρούς, σε διάφορες πόλεις του κόσμου και απ’ αφορμή θεατρικά ή κινηματογραφικά έργα που δεν ταίριαζαν με τη «χριστιανική ορθότητα», έγιναν διαδηλώσεις φανατικών χριστιανών, οι οποίοι προχώρησαν και σε βιαιότητες. Δεν είδαμε κανένα κράτος να αναπαράγει αυτά τα έργα, με στόχο να προσβάλει τους φονταμενταλιστές χριστιανούς. Φαντάζεστε οποιοδήποτε κράτος να προβάλει ένα σκίτσο που θα έδειχνε π.χ. τον Ιησού «γκέι», προκειμένου να «τη σπάσει» σε φανατικούς χριστιανούς που αντέδρασαν; Φαντάζεστε τι θα γινόταν αν ένα τέτοιο σκίτσο προβαλλόταν σε κρατικά κτίρια σε μια χώρα με κυρίαρχη θρησκεία τον μουσουλμανισμό;
Αυτό που κάνει ο Μακρόν είναι η πρακτική εφαρμογή της αντιδραστικής θεωρίας της «Σύγκρουσης των πολιτισμών» του Χάντιγκτον. Προσπαθεί να συσπειρώσει την εθνικιστική-ιμπεριαλιστική Γαλλία σε μια καθαρά ισλαμοφοβική βάση.
Στη χώρα μας, βέβαια, έχουμε διθυραμβική υποδοχή της φασιστικής κίνησης του Μακρόν. Ο λόγος ευνόητος: ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου. Ο Ερντογάν βρήκε την ευκαιρία να αυτοπροβληθεί και πάλι ως ηγέτης των απανταχού της Γης μουσουλμάνων και ξεκίνησε μια σκληρή ρητορική κατά του Μακρόν (μέχρι ψυχικά διαταραγμένο που χρειάζεται θεραπεία τον αποκάλεσε). Αφού ο Ερντογάν συγκρούεται με τον Μακρόν, «εμείς» είμαστε με τον Μακρόν, χωρίς να βλέπουμε το φασιστικό χαρακτήρα της κίνησής του.
Επαναλαμβάνεται το ίδιο που είχε γίνει μετά την επίθεση στο γαλλικό περιοδικό, όταν τα ελληνικά media γέμισαν από «je suis Charlie». Είχαμε δημοσιεύσει τότε πολλές αναλύσεις. Σας καλούμε να διαβάσετε μία απ’ αυτές, με τον τίτλο Γιατί δεν είμαστε Σαρλί!, στην οποία θα δείτε μια εντελώς διαφορετική οπτική από την κυρίαρχη ισλαμοφοβική και πληθώρα στοιχείων που τη στηρίζουν. Θα διαπιστώσετε ότι πίσω από την «αθωότητα» κρύβεται ο φασισμός. Πίσω από την «ελευθερία του λόγου» κρύβεται η πιο στυγνή ιμπεριαλιστική πολιτική που έχει βουτήξει και εξακολουθεί να βουτάει στο αίμα ολόκληρους λαούς για να εξασφαλίσει τα συμφέροντά της. Αυτή την πολιτική υπερασπίζονταν οι εμπνευστές και αναπαραγωγείς των αντι-ισλαμικών σκίτσων.