Με την ολοκλήρωση του σχεδίου «αποδέσμευσης» από τη Λωρίδα της Γάζας δεν συνεχίζεται μόνο η κατοχή στη Δυτική Οχθη αλλά και η αντίσταση. Η αντίσταση που ήταν αυτή που πέτυχε αυτή τη μικρή νίκη. Γιατί παρά το γεγονός ότι η κατοχή συνεχίζεται στη Δυτική Οχθη και μέσω του τείχους οι Σιωνιστές θέλουν να μετατρέψουν τη Γάζα σε φυλακή, η αποχώρηση των εποίκων και του ισραηλινού στρατού απ’ τη Λωρίδα της Γάζας δεν παύει να αποτελεί μία νίκη της αντίστασης. Μια νίκη που γίνεται πιο κατανοητή αν σκεφτεί κανείς τι απειλές εξαπέλυαν πριν από μερικά χρόνια οι Σιωνιστές που απειλούσαν ότι θα εισβάλουν στη Λωρίδα της Γάζας και θα καταστείλουν οι ίδιοι τις παλαιστινιακές οργανώσεις αντίστασης. Αυτό δεν κατόρθωσαν να το κάνουν. Ετσι λοιπόν, σήμερα, καμία από τις ένοπλες παλαιστινιακές οργανώσεις δεν καταθέτει τα όπλα. Γιατί να τα καταθέσει άλλωστε; Αφού όλοι οι λόγοι που τις έκαναν να πάρουν τα όπλα εξακολουθούν να ισχύουν.
Γι’ αυτό και την περασμένη Κυριακή έγινε η πρώτη επίθεση αυτοκτονίας μετά την αποχώρηση των εποίκων απ’ τη Λωρίδα της Γάζας, στο βόρειο Ισραήλ, που είχε σαν αποτέλεσμα το σοβαρό τραυματισμό δύο φρουρών ασφαλείας. Μια επίθεση την ευθύνη της οποίας διεκδίκησαν τόσο η Τζιχάντ όσο και οι Ταξιαρχίες Μαρτύρων του Αλ Ακσα. Από την πλευρά της η Χαμάς απειλεί ότι το Ισραήλ θα μετατραπεί σε «κόλαση», αν δεν αποχωρήσει και από τη Δυτική Οχθη. Οι Σιωνιστές απ’ τη μεριά τους πιέζουν την Παλαιστινιακή Αρχή να καταστείλει τις ένοπλες οργανώσεις, κάτι όμως που ακόμα και σήμερα φαντάζει εξαιρετικά δύσκολο καθώς η Παλαιστινιανή Αρχή αναζητά ακόμα τρόπους συνεννόησης μαζί τους. Οπως έγινε και κατά την αποχώρηση απ’ τη Λωρίδα της Γάζας, με κοινή συμφωνία Χαμάς-Φατάχ για να μην ανοίξει ρουθούνι. Η Π.Α. προσπαθεί να διατηρήσει όσο γίνεται περισσότερο την περιβόητη εκεχειρία. Για πόσο όμως;