«Η κυρίως αλεβίτικη εργατογειτονιά της Ισταμπούλ, το Γκαζί, εξακολουθεί να είναι θέατρο σφοδρών συγκρούσεων με την αστυνομία. Οι συγκρούσεις ήρθαν ώρες μετά την απόσυρση των αστυνομικών δυνάμεων από την πλατεία Ταξίμ, που άφησαν το πάρκο Γκεζί και την πλατεία στα χέρια των διαδηλωτών. Κάθε βράδυ από τότε που ξεκίνησε αυτή η αναταραχή, περισσότεροι από 15.000 άνθρωποι μαζεύονται στις 9 στο κέντρο του Γκαζί, σύμφωνα με δημοσίευμα της καθημερινής εφημερίδας Radikal, στις 10 Ιούνη. Οι διαδηλωτές χρησιμοποιούν την ίδια μέθοδο με τους καταληψίες της Ταξίμ, εμποδίζοντας την είσοδο στη συνοικία με οδοφράγματα και συγκρουόμενοι με την αστυνομία για να μην επιτρέψουν επέμβαση στην διαδήλωσή τους».
(Χουριέτ, 10/06/13).
«Δεκάδες χιλιάδες γέμισαν την πλατεία Ταξίμ στις 8 Ιούνη, μία βδομάδα μετά την αποχώρηση της αστυνομίας από το πάρκο Γκεζί, για να κάνουν μία από τις μεγαλύτερες διαδηλώσεις από τότε που ξεκίνησαν οι διαμαρτυρίες. Οι οργανωμένοι οπαδοί δύο ασυμφιλίωτων ποδοσφαιρικών ομάδων της Ισταμπούλ –Μπεσίκτας και Φενέρμπαχτσε– είχαν καλέσει τα μέλη τους να συμμετάσχουν στη διαδήλωση και κάθισαν στην κεφαλή της μεγάλης πορείας. Οπαδοί της Γαλατασαράι και άλλοι τους ακολούθησαν επίσης στην πλατεία Ταξίμ, κρατώντας πυρσούς όπως στα στάδια. Οι οπαδοί φώναξαν ομόφωνα "η αντίσταση είναι παντού" σε μία ανεπανάληπτη σκηνή».
(Χουριέτ, 8/6/13)
Ελπιδοφόρα σημάδια αντίστασης σε εποχές που η εξουσία των καπιταλιστών φαντάζει ακατανίκητη.
