«Ολοι ξέρουν καλά τη διφορούμενη στάση μου για την περίοδο του 1917. Επειδή, όπως και να το κάνουμε, αν και η επανάσταση ήταν σοσιαλιστική, ήταν όμως και καταστρεπτική. Εγώ όμως πάντα τάσσομαι υπέρ της δημιουργίας. Αλλά βλέποντας πως καταστρέφονται τα αγάλματα του Λένιν στις άλλες πόλεις, τα οποία δεν πείραζαν κανέναν στην πραγματικότητα, θες δε θες παίρνεις το μέρος των κομμουνιστών και των σοσιαλιστών, επειδή η ανάπτυξη αυτή του φασισμού που συμβαίνει στην ουκρανική επικράτεια είναι ανεπίτρεπτη για όλο τον πλανήτη…. Σήμερα βλέπω πως η πλατεία είναι πρακτικά άδεια. Δεν υπάρχει νεολαία. Ολα αυτά είναι αποτέλεσμα της διαδικασίας διαπαιδαγώγησης των τελευταίων 23 ετών, την οποία εφάρμοζε η αγαπημένη μας ουκρανική εξουσία. Να που έφτασε αυτή η χώρα. Η νεολαία να μην ενδιαφέρεται για τίποτα εκτός από το αλκοόλ, τις διαφημίσεις και τις αμερικάνικες ταινίες. Εχουν ξεχάσει ακόμα και την Ιστορία τους…. Το τάγμα “Φάντασμα’’ ήταν πάντα υπέρ των λαϊκών συμφερόντων και θα συνεχίσει να είναι. Και θα χτίσουμε τη Νοβορόσια λαϊκή και σοσιαλιστική, όπως κι αν τη θέλουν κάποιοι».
Απόσπασμα από ομιλία του διοικητή της ταξιαρχίας «Φάντασμα» Αλεξέι Μοζγκοβόι, που σκοτώθηκε πρόσφατα, στις 7.10.14, 97η επέτειο της Οκτωβριανής επανάστασης (https://www.youtube.com/watch?t=44&v=-tduz0RDYPA).
Από τις στήλες της «Κ» έχουμε καταγγείλει πολλές φορές τους φασίστες του Κιέβου και το βρόμικο ρόλο τους. Αυτό όμως δεν καθαγιάζει την άλλη πλευρά που μέχρι σήμερα δεν κάνει τίποτε άλλο εκτός από το να νοσταλγεί την παλιά «Σοβιετική» Ενωση, μετά την παλινόρθωση του καπιταλισμού της δεκαετίας του ’50, ή να παρουσιάζει σαν παράδειγμα σοσιαλισμού τη σημερινή Κίνα! Οσοι αμφιβάλλουν ας διαβάσουν το παρακάτω απόσπασμα από συνέντευξη του Μπορίς Λιτβίνοφ, προέδρου του Ανωτάτου Σοβιέτ της Λαϊκής Δημοκρατίας του Ντονέτσκ, στη «Φωνή της Σεβαστούπολης» (27.9.2014). Στην ερώτηση του δημοσιογράφου «Ποιο είναι το όραμά σας για το Κράτος σας και ποιες θα έπρεπε να είναι οι βάσεις του;», ο Λιτβίνοφ απαντά χωρίς ντροπές: «Επομένως, θα ήμασταν μία ενδιάμεσου τύπου, κυβερνητικά ελεγχόμενη οικονομία. Κάτι συγγενικό με το μοντέλο της Λευκορωσίας. Ενα άλλο μοντέλο μπορεί να είναι η Κίνα, όπου η μεικτή οικονομία ελέγχεται αυστηρά από το Κομμουνιστικό Κόμμα» (https://en.voicesevas.ru/news/analytics/2951-heading-back-into-the-russian-realm.html).
Ο Μοζγκοβόι ήταν ένας από αυτούς. Στέλεχος του ουκρανικού στρατού επί επτά χρόνια (δύο χρόνια στρατιωτική θητεία και άλλα πέντε με συμβόλαιο), ήταν από τους πρώτους που οργάνωσαν τις πολιτοφυλακές των αυτονομιστών στο Λουχάνσκ. Σε παλαιότερη συνέντευξή του (https://slavyangrad.org/2014/09/02/an-interview-with-alexey-mozgovoy-commander-of-the-lugansk-ghost-brigade-290814/) αποκάλυψε ότι συνεργαζόταν στενά με τον Ιγκόρ Ιβάνοβιτς Στρελκόφ (σε ελεύθερη μετάφραση από τα ρωσικά σημαίνει «τυφεκιοφόρος»), το ηγετικό στέλεχος των ανταρτών της Ανατολικής Ουκρανίας, που είχε διατελέσει στέλεχος του ρωσικού στρατού με υπηρεσία στην Τσετσενία, τη Σερβία και τη Μολδαβία. Τον Απρίλη του 2014 ο Μοζγκοβόι επισκέφτηκε τη Μόσχα. Σύμφωνα με την «Φωνή της Ρωσίας» (https://sputniknews.com/voiceofrussia/news/2014_04_11/Lugansk-militia-leader-visits-Moscow-8093/), δήλωσε ότι ζήτησε και πήρε τη στήριξη του πρώην προέδρου της ρωσικής Ανω Βουλής Σεργκέι Μινόροφ (που είχε παρασημοφορηθεί από τον ίδιο τον Πούτιν το 2008) και του γνωστού εθνικοφασίστα Βλαντιμίρ Ζιρινόφσκι! Δυστυχώς γι’ αυτόν, δεν κατόρθωσε να συναντηθεί με τον Πούτιν, τον οποίο όμως κάλεσε να παρέμβει αποφασιστικά για να λυθεί η κρίση στην περιοχή.
Οι δηλώσεις του Μοζγκοβόι που παραθέτουμε στην αρχή αποκαλύπτουν περισσότερο το ποιόν του. Το πρόβλημα κατ’ αυτόν βρίσκεται στα τελευταία 23 χρόνια, δηλαδή από τότε που κατέρρευσε η πάλαι ποτέ κραταιά «Σοβιετική» Ενωση. Δεν αμφισβητεί το «σοσιαλισμό» της μπρεζνιεφικής περιόδου, αλλά κρατά αποστάσεις από την Οκτωβριανή Επανάσταση! Δε διστάζει να «μαστιγώσει» ακόμα και τη νεολαία, που δεν τον ακολουθεί όπως φαίνεται, αφού απουσιάζει από την ομιλία του. Στην πρώτη «αντιολιγαρχική», «αντιφασιστική», «αντιιμπεριαλιστική» επανάσταση του 21ου αιώνα (όπως χαρακτηρίζεται από κάποιους, όπως ακριβώς ο «σοσιαλισμός» του Τσάβες στη Βενεζουέλα χαρακτηριζόταν σαν «ο σοσιαλισμός του 21ου αιώνα») η νεολαία είναι απούσα! Το είδαμε κι αυτό! Μήπως όμως η «επανάσταση» δεν είναι παρά ένα ενδοϊμπεριαλιστικό παιχνίδι;
ΥΓ1. Οσοι από τους φιλορώσους πίστεψαν στο παραμύθι της αναβίωσης της Νοβοροσίας διαψεύδονται από τις πολιτικές κινήσεις της Μόσχας. Το είπε και ο ίδιος ο υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας Σεργκέι Λαβρόφ, σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Ροσίσκαγια Γκαζέτα»: «Σε όλα τα επίπεδα, συμπεριλαμβανομένου του προεδρικού, λέμε ότι θέλουμε (σ.σ οι ανατολικές επαρχίες) να παραμείνουν μέρος της Ουκρανίας». Αδειασε έτσι κανονικότατα όλους αυτούς που ζητούν ανεξαρτησία. Το πολιτικό παζάρι με τη Δύση οδηγεί τη Ρωσία σε αυτό το άδειασμα που, φυσικά, προκαλεί δυσαρέσκεια στους κόλπους των αυτονομιστών. Αυτό που ενδιαφέρει το ρωσικό ιμπεριαλισμό είναι ο έλεγχος της Ουκρανίας και όχι η σοσιαλιστική Νοβοροσία. Ελέγχοντας τις δύο επαρχίες (Ντονέτσκ και Λουχάνσκ) θα παίζει ρυθμιστικό ρόλο στην πολιτική της Ουκρανίας, ευελπιστώντας κάποια στιγμή στην αλλαγή προσανατολισμού της αστικής τάξης της Ουκρανίας.
ΥΓ2. Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την «κομμουνιστική» εξέγερση των αυτονομιστών βλ. https://www.eksegersi.gr/issue/796/Διεθνή/22598.Αντιφασιστική-εξέγερση-ή-ιμπεριαλιστικός-πόλεμος και https://www.eksegersi.gr/issue/795/Διεθνή/22565.Αντιφασιστική-εξέγερση-ή-ιμπεριαλιστικός-πόλεμος-1.