«Ολαφ Σόιμπλε» αποκαλούν τα γερμανικά ΜΜΕ τον σοσιαλδημοκράτη Ολαφ Σολτς, για να δείξουν την πλήρη ταύτισή του με την πολιτική του προκατόχου του στο υπουργείο Οικονομικών της Γερμανίας. Δεν του βγαίνει σε κακό αυτό του Σολτς, αφού η προσωπική του δημοτικότητα στις δημοσκοπήσεις που δημοσιεύονται έχει ανέβει στο 46%, εν αντιθέσει με το κόμμα του, το SPD, που οι δημοσκοπήσεις το δίνουν στο 17%. Η πλάκα είναι πως προεκλογικά το SPD υποσχόταν αυξήσεις στις κοινωνικές δαπάνες (στέγαση, παιδεία, επιδόματα ανεργίας, υποδομές), όμως ο Σολτς έχει κλείσει τις κάνουλες (και έχει άποψη γι' αυτό). Ετσι, τα -σίγουρα «στημένα»- γκάλοπ δείχνουν τη δημοτικότητά του να εκτοξεύεται κι αυτός συσσωρεύει πολιτικό κεφάλαιο που θα του χρειαστεί για να διεκδικήσει την καγκελαρία μετά τη Μέρκελ. Περιττεύει να πούμε ότι ο Σολτς αδιαφορεί πλήρως για όσα λένε σε βάρος του κάποιοι σοσιαλδημοκράτες συνδικαλιστές. Δικός του στόχος είναι να κερδίσει τον «εθνικιστικό όχλο», που ενδιαφέρεται για την κυριαρχία της Γερμανίας στην Ευρωζώνη. Τις εργατικές ψήφους που παραδοσιακά παίρνει το SPD τις θεωρεί δεδομένες.
Εκείνοι που είναι εξοργιστικοί, όμως, είναι διάφοροι δημοσιολόγοι στις άλλες ιμπεριαλιστικές χώρες της Ευρώπης, της Ελλάδας συμπεριλαμβανόμενης, που θρηνούν επειδή ο Σολτς τους βγήκε ίδιος με τον Σόιμπλε. Και παραθέτουν με προσποιητή οργή διαλόγους, όπως ένας πρόσφατος μεταξύ Μακρόν και Σολτς. Ο γάλλος πρόεδρος ζήτησε να απαλλαγεί η Γερμανία από το φετίχ του δημοσιονομικού συντηρητισμού (που ο ίδιος -μολονότι καθολικός- εφαρμόζει με προτεσταντική εμμονή στη χώρα του)! «Λειτουργούμε σωστά και πραγματιστικά. Δε λατρεύουμε κανένα φετίχ», απάντησε ξερά ο Σολτς, κλείνοντας κάθε συζήτηση.
