Του Βίκτωρα Αναγνωστόπουλου-Μελκιάδες
Στις 28 Ιανουαρίου 2009, δηλαδή τις μέρες του πολέμου στη Γάζα, o εβραϊκής καταγωγής Jean-Moise Braitberg έστειλε μια επιστολή στον πρόεδρο του Ισραηλινού κράτους Σίμον Πέρες, με την οποία του ζητούσε η αναμνηστική πλάκα η οποία απενεμήθη στον παππού του να αφαιρεθεί από το Yad Vashem, το γνωστό αλσύλλιο όπου φυτεύουν ένα δενδρύλλιο όσοι έκρυψαν και έσωσαν Εβραίους κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου (Le Monde, 28-1-09).
Ηταν μια πράξη εξαιρετικού θάρρους και ευγένειας, ιδιαίτερα γιατί προερχόταν από έναν εβραϊκής καταγωγής συγγραφέα.
Χωρίς να γνωρίζω την πράξη του, καλεσμένος στη Βηρυττό τον καιρό του πολέμου, σε ένα Συνέδριο Αλληλεγγύης στη Γάζα, αποφάσισα να επιστρέψω το ανάλογο αναμνηστικό μετάλλιο και το συνοδευτικό δίπλωμα από το Yad Vashem, τα οποία παραδόθηκαν στην οικογένειά μου από την Ισραηλινή Πρεσβεία της Αθήνας το 1989. Για τους ίδιους λόγους που επικαλέστηκε και ο Jean-Moise Braitberg.
Οι άνθρωποι αυτοί, το Σιωνιστικό κράτος, σήμερα και επί εξήντα χρόνια δεν αντιπροσωπεύουν τα θύματα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Είναι σφετεριστές της μνήμης των Εβραίων. Δολοφόνοι. Ληστές της ξένης γης. Εκμεταλλεύονται τα θύματα. Δεν έχουν τίποτα ανθρώπινο. Δεν έχουν δικαίωμα. Εκτελούν βίαια επί εξήντα χρόνια αυτό που τους προέτρεπε μετά το Οσλο ο Αριέλ Σαρόν: «Αρπάξτε τους (grab from them) όση περισσότερη γη γίνεται. Γιατί αυτή η γη που θα τους αρπάξετε θα μείνει για πάντα δική μας».
Το μικρό ντοκιμαντέρ που προβλήθηκε χτες στην «Κόντρα», στο πλαίσιο του αφιερώματος στη Γάζα που αντιστέκεται, περιλαμβάνει μια συνέντευξή μου στη Βηρυττό, στα τέλη Ιανουαρίου ’09 και την επιστροφή του μεταλλίου και του διπλώματος στη Θεσσαλονίκη. Είναι μια μικρή ταινία που ήδη προβλήθηκε επανειλημμένα στη Βηρυττό.
Πέρα από το λόγο, είναι η πικρή εποχή του αποχωρισμού από σύμβολα που επί δεκαετίες θεωρήθηκαν στην οικογένειά μου κειμήλια.
