Τελικά οι ασφυκτικές πιέσεις απ’ τους Αμερικάνους έπιασαν τόπο. Ο Παλαιστίνιος πρόεδρος Μαχμούντ Αμπάς την περασμένη Κυριακή ανέστειλε το σχηματισμό κυβέρνησης εθνικής ενότητας, που είχε συμφωνήσει την προηγούμενη βδομάδα με τον πρωθυπουργό της κυβέρνησης της Χαμάς Ισμαήλ Χανίγια, και σύμφωνα με το «Παλαιστινιακό Κέντρο Ενημέρωσης» δεν αποκλείεται να κηρύξει καθεστώς έκτακτης ανάγκης στα παλαιστινιακά εδάφη, μετά την επιστροφή του από τη Νέα Υόρκη όπου πήγε για να συμμετάσχει στις εργασίες της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ.
Αν γίνει κάτι τέτοιο, πράγμα που θα σημάνει αυξημένες εξουσίες στα χέρια του Προέδρου, το μέλλον της κυβέρνησης εθνικής ενότητας θα είναι καταδικασμένο σε αποτυχία. Ακόμα όμως κι αν ο Αμπάς φανεί πιο συναινετικός, είναι αμφίβολο να υπάρξει διαφορετική εξέλιξη, εφόσον οι όροι που έχουν μπει απ’ το Κουαρτέτο (ΗΠΑ, ΕΕ, ΟΗΕ, Ρωσία) είναι ξεκάθαροι και αδιαπραγμάτευτοι. Αν θέλετε να σας αναγνωρίσουμε, να δεσμευτείτε από τις προηγούμενες συμφωνίες σας με το Ισραήλ και να το αναγνωρίσετε καταγγέλλοντας τη βία. Αυτό τους λέει το Κουαρτέτο και ο Αμπάς δε μπορεί να μην το λάβει υπόψη του πριν εξαγγείλει το σχηματισμό μιας νέας κυβέρνησης «εθνικής ενότητας». Διαφορετικά δε θα έ-χει κανένα νόημα γι’ αυτόν να κάνει κάτι τέτοιο μια και αυτή η κυβέρνηση θα έχει την ίδια τύχη με την προηγούμενη.
Το γεγονός ότι ο Αμπάς είναι ο εκλεκτός των Αμερικανών και των Σιωνιστών (πράγμα που φάνηκε για μια ακόμα φορά μετά την «εποικοδομητική» συνάντησή του με την ισραηλινή ΥΠΕΞ Τζίπι Λίβνι, η οποία δήλωσε ότι επιθυμεί να επαναληφθεί ο διάλογος μαζί του, αλλά και τις δηλώσεις του Στέιτ Ντιπάρτμεντ αλλά και του ίδιου του Μπους, που επιβεβαίωσαν την πλήρη υποστήριξη των ΗΠΑ στον Αμπάς) δεν θα σώσει την κυβέρνηση «εθνικής ενότητας», αν η κυβέρνηση αυτή δεν ικανοποιήσει τους τρεις όρους του Κουαρτέτου και των Σιωνιστών.
Απαιτήσεις που δεν είναι δυνατό να ικανοποιηθούν από τη Χαμάς, όπως έδειξε και η αντίδραση του Χανίγια που τις απέρριψε κατηγορηματικά. Και πως να μην το κάνει, όταν αυτοί ακριβώς οι όροι είναι που αποτελούσαν κεντρικό σημείο τριβής μεταξύ Χαμάς και Φατάχ, με την πρώτη να υποστηρίζει την αντίσταση και να αρνείται να επικυρώσει τις επαίσχυντες «ειρηνευτικές» συμφωνίες του παρελθόντος και τη δεύτερη να τις εφαρμόζει με τα γνωστά αποτελέσματα (ξέσπασμα νέας Ιντιφάντα, σιωνιστικές εισβολές που ακολούθησαν).
