Τι κάνει νιάου-νιάου στα κεραμίδια; Δε χρειάζεται να είναι κανείς ειδήμονας και βαθύς γνώστης της εσωτερικής πολιτικής του Λιβάνου για να καταλάβει ότι η τελευταία βομβιστική επίθεση στο Λίβανο ήταν μια ξεκάθαρη προβοκάτσια με στόχο την αναζωπύρωση του εμφυλίου. Μια προβοκάτσια που πιθανότερο ήταν να έγινε από ισραηλινό δάκτυλο παρά από το εσωτερικό, σε μια περίοδο ιδιαίτερα τεταμένη για τη χώρα.
Δεν ήταν τυχαία ούτε η στιγμή της επίθεσης (μία μέρα πριν από τη δεύτερη επέτειο της δολοφονίας Χαρίρι) ούτε ο στόχος. Σύμφωνα με το ραδιοφωνικό σταθμό «Η φωνή του Λιβάνου», στα δύο υπεραστικά λεωφορεία επέβαιναν εργαζόμενοι. Ανθρωποι που πήγαιναν στις δουλειές τους από τις χριστιανικές περιοχές προς τη Βηρυτό ήταν οι επιβαίνοντες, από τους οποίους σκοτώθηκαν τρεις και τραυματίστηκαν πάνω από 20. Τα λεωφορεία ξεκίνησαν απ’ το χωριό Εν Αλκ, στο οποίο έχει μεγάλη πολιτική επιρροή ο Μισέλ Αούν – σύμμαχος της Χεζμπολά στον αγώνα ενάντια στην κυβέρνηση – και ανατινάχτηκαν κοντά στην Μπικφάγια, γενέτειρα της οικογένειας Τζεμαγιέλ (γνωστής οικογένειας των χριστιανών φαλαγγιτών, συνεργατών του Ισραήλ κατά τον εμφύλιο πόλεμο). Καμία οργάνωση δεν έχει αναλάβει την ευθύνη – μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές – ενώ η Χεζμπολά καταδίκασε απερίφραστα την επίθεση απαιτώντας την τιμωρία των υπευθύνων.
