Ενας χρόνος πέρασε από τον φονικό σεισμό (με τους 200 χιλιάδες νεκρούς σε μία χώρα με πληθυσμό ένα εκατομμύριο μικρότερο από την Ελλάδα), που έπληξε την Αϊτή στις 12 Γενάρη του 2010 και τρεις μήνες από τότε που η Χίλαρι Κλίντον «δεσμεύτηκε» στη συνάντηση της επιτροπής ανοικοδόμησης που έγινε στο Πορτ-Ο-Πρενς (τον περασμένο Οκτώβρη) να επιταχύνει τη διοχέτευση των κονδυλίων οικονομικής βοήθειας. Ομως, οι άστεγοι εξακολου- θούν να ξεπερνούν το ένα εκατομμύριο (μεταξύ των οποίων 380 χιλιάδες παιδιά), σύμφωνα με την UNICEF, και να ζουν σε σκηνές, όπως αποκαλύπτει μεταξύ άλλων δημοσίευμα της εφημερίδας The Huffington Post (11/1/11). Από τα 180.000 κατεστραμμένα σπίτια έχουν ανοικοδομηθεί μόλις τα 2.074 (μέχρι τις 16 Δεκέμβρη), ενώ ο ΟΗΕ έχει δώσει μόλις 97.000 σκηνές μέχρι σήμερα.
Οπως συμπληρώνει το δημοσίευμα, από τα 1.268 στρατόπεδα συγκέντρωσης που συνωστίζονται οι άστεγοι το 29% έχει διαλυθεί με τη βία, ενώ ο τυφώνας Τόμας και η επιδημία χολέρας έφεραν κι άλλα δεινά στον εξαθλιωμένο λαό της Αϊτής. Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης των αστέγων ήταν πανάθλια ακόμα πριν τον τυφώνα και τη χολέρα. Το 40% των στρατοπέδων δεν διέθετε πρόσβαση σε τρεχούμενο νερό και το 30% δεν είχε καν τουαλέτα, ενώ μόλις το 10% των οικογενειών είχαν σκηνές ενώ πολλοί από τους «τυχερούς» που τις είχαν τις έχασαν κατά τη διάρκεια του τυφώνα. Οσο για την τροφή, εξακολουθεί να αποτελεί «πολυτέλεια», με το 50% των παιδιών να έχουν περάσει μια ολόκληρη μέρα εντελώς νηστικά.
Τα καραβάνια «αλληλεγγύης», οι υποσχέσεις και τα δακρύβρεχτα ρεπορτάζ αποδείχθηκαν φούσκες και αποτελούν μνημείο παγκόσμιας υποκρισίας που καταδεικνύεται κάθε μέρα που περνάει ολοένα και περισσότερο. Γιατί η Αϊτή δεν έχει ούτε πετρέλαιο ούτε χρυσάφι. Ποιος ο λόγος να «επενδύσουν» οι καπιταλιστές για να σώσουν μερικές εκατοντάδες χιλιάδες εξαθλιωμένων ανθρώπων; Στην εποχή της πλέριας υποταγής στους νόμους «της αγοράς», ο άνθρωπος δε μετρά ούτε για μια δεκάρα…
