Στην Εντατική του νοσοκομείου του Αγκαντίρ νοσηλεύεται από την περασμένη Τρίτη ο Μουλούτ Σελούφ, που αυτοπυρπολήθηκε στην Τιγλίτ της Δυτικής Σαχάρας, διεκδικώντας το δικαίωμά του στη δουλειά. Σύμφωνα με όσα μας είπαν οι συγγενείς του, οι γιατροί τους είπαν ότι διέφυγε τον κίνδυνο, ότι γλίτωσε τα μάτια του και έχει επαφή με το περιβάλλον, όμως φέρει σοβαρά εγκαύματα πρώτου και δεύτερου βαθμού.
Ο Μουλούτ Σελούφ υπήρξε ένας από τους πιο μαχητικούς απεργούς πείνας της Υπατίας. Από τους παλιότερους στην Ελλάδα, αγωνίστηκε για να πάρει άδεια διαμονής και εργασίας. Γι’ αυτό και δεν συμβιβάστηκε με το ξεπούλημα του αγώνα των απεργών πείνας. Ηταν ένας απ’ αυτούς που κατήγγειλαν ανοιχτά τους ξεπουληματίες.
Παντρεμένος και μ’ ένα παιδί, μάζεψε μερικά λεφτά και ταξίδεψε στην πατρίδα του, κάνοντας χρήση της άδειας ταξιδιού που με απόφαση του Παπουτσή δόθηκε στους απεργούς πείνας της Υπατίας και της Θεσσαλονίκης. Εκεί πληροφορήθηκε ότι από την κοινότητα της γενέτειράς του Τιγλίτ (η κοινότητα ανήκει στην περιφέρεια του Δήμου Γκουλμίμ της Δυτικής Σαχάρας) προκηρύχτηκαν πέντε θέσεις εργασίας. Για μια απ’ αυτές τις θέσεις συγκέντρωνε όλα τα ουσιαστικά και τυπικά προσόντα. Εκανε τα χαρτιά του για τη θέση, κατάλαβε όμως πως η θέση θα δινόταν με αδιαφανείς διαδικασίες, μέσα από το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα.
Γαλουχημένος με το αγωνιστικό πνεύμα εκείνων των Σαχράουϊ που δεν παρακαλούν το κράτος κατοχής και τους διεφθαρμένους «αιρετούς» συνεργάτες τους, αλλά διεκδικούν αγωνιστικά τα δικαιώματά τους, ο Μουλούτ έστησε μια σκηνή έξω από το κοινοτικό κατάστημα και ξεκίνησε απεργία πείνας. Την περασμένη Τρίτη, όταν πληροφορήθηκε ότι η θέση «δόθηκε», λούστηκε με βενζίνη και αυτοπυρπολήθηκε μπροστά στα μάτια των κοινοτικών αρχόντων.
Ξέροντας τον Μουλούτ, είμαστε σίγουροι ότι δεν ήταν η προσωπική απελπισία αυτή που τον οδήγησε στην πράξη του, αλλά η θέλησή του να στείλει ένα γενικότερο αγωνιστικό μήνυμα. Σε κάθε πόλη της Δυτικής Σαχάρας πραγματοποιούνται εδώ και μήνες απεργίες πείνας, κυρίως από νέους ανθρώπους, πτυχιούχους πανεπιστημίων και τεχνολογικών ινστιτούτων, όπως ο Μουλούτ, που ζητούν δουλειά, προσπαθώντας να μείνουν στον τόπο τους και να μην αναγκαστούν να πάρουν το δρόμο της μετανάστευσης, που θα τους βάλει σε νέες περιπέτειες. Αυτόν τον δρόμο τον ήξερε καλά ο Μουλούτ και προσπάθησε να τον κάνει δρόμο επιστροφής στην πατρίδα, όμως το διεφθαρμένο σύστημα της κατοχής και του δωσιλογισμού του έκοψε και πάλι τα όνειρα και τον οδήγησε στην αυτοπυρπόληση, που υπό τις δεδομένες συνθήκες δεν είναι απόπειρα αυτοκτονίας, αλλά πράξη αντίστασης.
Οι φίλοι και σύντροφοί του, Ελληνες και μετανάστες, όλοι όσοι τον γνωρίσαμε στην απεργία πείνας, αλλά και σε άλλους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες, του στέλνουμε την αλληλεγγύη μας. Ευχόμαστε στον Μουλούτ να γίνει γρήγορα καλά και να έχουμε τη χαρά να τον ξανασυναντήσουμε, κατά προτίμηση στην πατρίδα του, τη Δυτική Σαχάρα, όπου δικαιούται μια θέση εργασίας για να μπορέσει να ζήσει την οικογένειά του.
