Με οριακή πλειοψηφία δύο εδρών (62 στους 120 βουλευτές), ο Ζόραν Ζάεφ κατάφερε να σχηματίσει κυβέρνηση. Η κυβερνητική συμμαχία περιλαμβάνει (όπως και στην προηγούμενη θητεία του Ζάεφ) το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα του Ζάεφ, τη Δημοκρατική Ενωση για την Ενσωμάτωση του Αλί Αχμέτι και τον ένα βουλευτή του Δημοκρατικού Κόμματος των Αλβανών. Στην αντιπολίτευση έμειναν το εθνικιστικό VMRO-DPMNE, η Συμμαχία για τους Αλβανούς και το κόμμα «Αριστερά».
Για να σχηματίσει τη νέα κυβερνητική συμμαχία, ο Ζάεφ χρειάστηκε να κάνει κάποιες επιπλέον παραχωρήσεις στο μεγαλύτερο κόμμα της αλβανικής μειονότητας. Το υπουργείο Εξωτερικών δόθηκε στον Μπουγιάρ Οσμάνι (ο προηγούμενος ΥΠΕΞ, Νικόλα Ντιμιτρόφ, έγινε υπουργός Ευρωπαϊκών Υποθέσεων), ενώ ο Ζάεφ θα πρέπει να παραχωρήσει τη θέση του σε στέλεχος από το DUI, εκατό μέρες πριν από τη λήξη της τετραετίας. Μέχρι τότε, βέβαια, «ποιος ζει ποιος πεθαίνει», όμως το DUI ήθελε αυτόν τον όρο για συμβολικούς λόγους, καθώς πήγε στις διαπραγματεύσεις με τον Ζάεφ με αίτημα να γίνει αλβανός πρωθυπουργός, για πρώτη φορά στην ιστορία της χώρας.
Ολ’ αυτά, βέβαια, ελάχιστη σημασία έχουν. Πρόκειται για μια χώρα-προτεκτοράτο, που εξαρτά το μέλλον της από την ένταξη στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, ενώ έχει αναθέσει την εποπτεία του εναέριου χώρου της στην ελληνική Πολεμική Αεροπορία. Απλώς, με τον Ζάεφ οι ιμπεριαλιστές έχουν το κεφάλι τους ήσυχο, γιατί είναι μια δοκιμασμένη λύση. Οχι πως τους προκαλούσε φόβο το VMRO-DPMNE, όμως ο σκληρός εθνικισμός στα Βαλκάνια πάντοτε μπορεί να δημιουργήσει περιπλοκές που θα τρέχουν να τις ξεμπλέξουν.
ΥΓ. Δημοσιεύουμε τη φωτογραφία του νέου υπουργικού συμβούλιου με μάσκες. Φωτογραφίστηκαν και χωρίς μάσκες, προφανώς για να τους αναγνψωρίσουν οι ψηφοφόροι-πελάτες.
