Περιήγηση: Η παπάρα

Οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ δεν βρίσκονται στις δημοσκοπήσεις. Διότι 5 στους 7 ερωτηθέντες δεν απαντούν. Ξέρετε γιατί δεν απαντούν; Γιατί είμαστε στην εποχή του Predator και ο κόσμος φοβάται να πει ότι δεν ψηφίζει Μητσοτάκη την ώρα που η κλήση του καταγράφεται. Και την ώρα που ο εργοδότης πλάι στον Αδωνη Γεωργιάδη απειλεί ότι αν κάποιος δεν ψηφίσει ΝΔ, θα απολυθεί.

Αλέξης Τσίπρας

(Οσο κι αν φαίνεται παράξενο, καρφώθηκε. Προτίμησε να πει μια παπάρα, εν γνώσει του πως θα τον χλευάσουν, παρά να πει την αλήθεια. Δε θα συζητήσουμε, βέβαια, αν οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ φοβούνται ν’ απαντήσουν στις δημοσκοπήσεις, λόγω Predator. Λες και το Predator παρακολουθεί όλο τον κόσμο και θα ενημερώσει τους εργοδότες τους ποιοι δε θα ψηφίσουν Μητσοτάκη και θα τους απολύσουν. Σε αντίθεση με κάτι συριζαϊκές ανακοινώσεις πριν από λίγο καιρό, ο Τσίπρας δεν τα έβαλε με τις εταιρίες δημοσκοπήσεων. Δεν αμφισβήτησε τις «μετρήσεις» τους. Τα έριξε στον Μητσοτάκη και το Predator που φοβίζουν τον κόσμο με αποτέλεσμα να φοβάται να εκφραστεί ελεύθερα. Πέταξε μια παπάρα, ξεπέταξε το θέμα και πήγε παρακάτω. Γιατί οι δημοσκοπήσεις που δείχνουν τη ΝΔ μπροστά βολεύουν τον ΣΥΡΙΖΑ και την τακτική του. Μια τακτική που δεν προβάλλει το «θετικό πρόγραμμα» του ΣΥΡΙΖΑ αλλά το «να φύγει ο Μητσοτάκης». Οσο οι δημοσκοπήσεις δείχνουν τη ΝΔ να προηγείται τόσο ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ «σκουπίζουν» ψήφους από δεξιά κι αριστερά. Η ψήφος στον ΣΥΡΙΖΑ γίνεται υποχρεωτική επιλογή για όσους και όσες θέλουν μόνο να φύγει ο Μητσοτάκης. «Αγάντα και τον φάγαμε τον κερατά» είναι το μήνυμα που τροφοδοτεί την ψηφοθηρία του Tσίπρα. Αντίθετα, ο Μητσοτάκης έβαλε «όλα τα λεφτά» στην ψεύτικη παράσταση νίκης που κατασκευάζουν οι δημοσκόποι, ποντάροντας σ’ αυτούς που «πάνε με το ρεύμα». Γύρω μας, όμως, δεν βλέπουμε τόσο αλαζόνες δεξιούς, σίγουρους για το πρωτάθλημα όπως οι οπαδοί της Μπαρτσελόνα. Κυρίως βλέπουμε ανθρώπους τρομαγμένους από τα γκάλοπ να ψιθυρίζουν «θα ξαναβγεί ο κερατάς». Ετοιμους να ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ κι ας μην είναι ΣΥΡΙΖΑ. Ετοιμους να ψηφίσουν μόνο για να φύγει ο Μητσοτάκης. Κι αυτό το ξέρουν οι επικοινωνιολόγοι του ΣΥΡΙΖΑ, γι’ αυτό δεν ανοίγουν πόλεμο με τους γκαλοπατζήδες, αλλά ενισχύουν την αυθόρμητη τάση «να φύγει ο Μητσοτάκης».«Ζητάμε να βγούμε πρώτοι, διότι μόνο αν ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πρώτος, θα ανοίξει ο δρόμος για την πολιτική αλλαγή», έλεγε με νόημα ο Τσίπρας χθες στο πρωινάδικο του ΟΡΕΝ)

Και μάλιστα έχουμε συλλογικές συμβάσεις τις οποίες έχουν επεκτείνει, στη Ρόδο, στην Κρήτη, με μεγαλύτερους μισθούς. Aρα ο καλύτερος τρόπος να μειωθούν οι μισθοί, είναι να μειώνεται διαρκώς η ανεργία. Να δημιουργούνται πολλές και καλύτερα πληρωμένες θέσεις εργασίας.

Kυριάκος Μητσοτάκης

(Προφανώς έκανε σαρδάμ, μιλώντας για μείωση μισθών. Κι ας λένε ό,τι θέλουν τα συριζοτρόλ που έστησαν πάρτι στα social media. Προηγουμένως είχε αναφερθεί τουλάχιστον δυο φορές σε αύξηση μισθών, που υποτίθεται ότι είναι ο στόχος της κυβέρνησής του για την επόμενη τετραετία -το γιατί δεν το έκανε την πρώτη τετραετία ουδέποτε το εξήγησε και τα παπαγαλάκια-γλάστρες στα οποία δίνει συνεντεύξεις δεν τον ρωτούν. Γιατί όμως έκανε ένα τόσο χοντρό σαρδάμ; Μπερδεύτηκε, γιατί όταν μιλάει για αυξήσεις μισθών λέει ψέματα. Δεν πιστεύει σε μια τέτοια πολιτική. Πες, πες το ίδιο ψέμα, λοιπόν, κάποια στιγμή θα μπερδευόταν και θα του ξέφευγε αυτό που πραγματικά πιστεύει. Είπε ο Μητσοτάκης στην ίδια συνέντευξη στις γλάστρες του πρωινάδικου του ΟΡΕΝ: «Η ίδια η μείωση της ανεργίας, αναγκάζει τελικά τους εργοδότες να πληρώσουν καλύτερους μισθούς». Στο στόμα του Μητσοτάκη αυτό είναι ψέμα. Πιστεύει ακριβώς το αντίθετο. Ας θυμηθούμε τι έλεγαν όταν πετσόκοβαν τους μισθούς στον ιδιωτικό τομέα στα χρόνια των μνημονίων, εφαρμόζοντας μια πολιτική που είχε και δυσμενή δημοσιονομικά αποτελέσματα, διότι χαμηλότεροι μισθοί σημαίνει λιγότεροι φόροι. Ελεγαν, λοιπόν, τότε πως όλοι οι μισθοί πρέπει να πετσοκοπούν. Πετσόκοψαν ακόμα και τον κατώτατο και θέσπισαν τον υποκατώτατο για τους νέους μέχρι 25 ετών. Ελεγαν πως οι μισθοί πρέπει να πετσοκοπούν για να μειωθεί η ανεργία. Μόνο αν η Ελλάδα γίνει «φιλική στις επενδύσεις», μειώνοντας μισθούς και ασφαλιστικές εισφορές, θα γίνουν επενδύσεις και θα μειωθεί η ανεργία, έλεγαν. Συνέδεσαν ευθέως τη μείωση της ανεργίας με τη μείωση των εργατικών μισθών. Τώρα ο Μητσοτάκης, καθαρά για λόγους προεκλογικής δημαγωγίας, λέει το αντίθετο: συνδέει μείωση της ανεργίας με υψηλότερους μισθούς. Λέει ψέματα, απολύτως συνειδητά, γι’ αυτό και του ξέφυγε το σαρδάμ. Μιλώντας για μείωση μισθών, είπε αυτό που σκέφτεται, αυτό που πιστεύει, αυτό που είναι στον πυρήνα του λεγόμενου οικονομικού φιλελευθερισμού, παρακλάδι του οποίου είναι ο λεγόμενος νεοφιλελευθερισμός. Οι μισθοί πρέπει να παραμείνουν χαμηλοί, για να προσελκύονται επενδύσεις. Αυτό είναι το οικονομικό δόγμα του Μητσοτάκη, του Πατέλη, του Σκέρτσου, του Σκυλακάκη και των υπόλοιπων. Αυτό είναι επίσης αποτυπωμένο και στα τρία Μνημόνια, όταν αναφέρονται στις περιβόητες μεταρρυθμίσεις. Οι μισθοί στην Ελλάδα πρέπει να είναι συγκρίσιμοι με αυτούς στις χώρες της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, δηλαδή Βουλγαρίας, Ρουμανίας, Αλβανίας, Βόρειας Μακεδονίας, για να υπάρξει βελτίωση της ανταγωνιστικότητας και να γίνει η Ελλάδα χώρα φιλική στις επενδύσεις. Αυτό αναφέρεται σε όλα τα Μνημόνια. Ως μόνιμη ιδιότητα που πρέπει να αποκτήσει ο ελληνικός καπιταλισμός και όχι σαν κάποια ολιγόχρονη παρέκκλιση)

Την 1η Μαΐου, καθώς γιορτάζουμε τη διεθνή ημέρα των εργαζομένων, η ΕΕ παραμένει αποφασισμένη να προετοιμάσει τους εργαζόμενους για έναν μεταβαλλόμενο κόσμο εργασίας. Αυτό σημαίνει μεγάλη επένδυση στις δεξιότητες. Υπάρχει επείγουσα ανάγκη να ενθαρρυνθούν τα ταλέντα στην Ευρώπη, σε μια εποχή κατά την οποία καταγράφονται ελλείψεις εργατικού δυναμικού σε βασικούς τομείς και πάνω από τα τρία τέταρτα των επιχειρήσεων δυσκολεύονται να βρουν εργαζόμενους με τις κατάλληλες δεξιότητες. Το Ευρωπαϊκό Έτος Δεξιοτήτων μας δίνει την ευκαιρία να αλλάξουμε ριζικά το πνεύμα της κατάρτισης στην ΕΕ, αξιοποιώντας τα εργαλεία και τις δράσεις που έχουν ήδη τεθεί σε εφαρμογή στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού θεματολογίου δεξιοτήτων. Αυτό είναι σημαντικό όχι μόνο για να βοηθηθούν οι άνθρωποι να ευδοκιμήσουν στην επαγγελματική τους σταδιοδρομία και να προγραμματίσουν την προσωπική τους ζωή, αλλά είναι και ζωτικής σημασίας για να διατηρηθεί η Ευρώπη ανταγωνιστική (όπως επισημαίνεται στο βιομηχανικό σχέδιο της Πράσινης Συμφωνίας) και να διασφαλιστεί ότι οι μεταβάσεις και η οικονομική ανάκαμψη είναι δίκαιες και δεν αφήνουν κανέναν στο περιθώριο.

Nικολά Σμιτ (επίτροπος ΕΕ)

(Πρόκειται, φυσικά, για πρόκληση. Ο εκπρόσωπος του κεφαλαίου -μάλιστα της πιο επιθετικής μερίδας του, του μονοπωλιακού κεφαλαίου- φορτώνει στους… μη ευέλικτους εργάτες την ευθύνη για την ανεργία. Βαφτίζει την άνοδο της ανταγωνιστικότητας των καπιταλιστικών επιχειρήσεων και οικονομιών, δηλαδή την αύξηση της εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης, κοινό, διαταξικό καθήκον! Ας σκεφτούμε, όμως, ότι αυτό που αποθρασύνει τον κάθε αστό τεχνοκράτη δεν είναι άλλο από την αδυναμία του εργατικού κινήματος, σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, να βάλει τη δική του ταξική σφραγίδα στις εξελίξεις. Να προχωρήσει σε πλήρη ρήξη με το σύστημα του κεφαλαίου στην οικονομία, το συνδικαλισμό, την πολιτική. Να διακηρύξει τη δική του ανεξάρτητη πολιτική κατεύθυνση. Να ξαναζωντανέψει το όραμα της κοινωνικής απελευθέρωσης και να το βάλει στο κέντρο της πολιτικής ζωής. Αυτό το μεγάλο πολιτικό κενό στοιχειώνει και τη φετινή Πρωτομαγιά. Πρώτιστο μέλημά μας ας είναι η κάλυψή του)

Στο Βερολίνο δεν είναι πια ένας στενός φίλος και σύμμαχος του κ. Μητσοτάκη. Ο κ. Σόιμπλε δεν υπάρχει πια και δεν θα μπορεί να λέει «βάστα Σόιμπλε», όταν εμείς θα δίνουμε τη μάχη για να στήσουμε όρθια την κοινωνία, να αναστήσουμε την οικονομία. Αυτό είναι το μεγάλο του πρόβλημα. Οτι σήμερα υπάρχουν προοδευτικές κυβερνήσεις και υπάρχει προοδευτική κυβέρνηση και στη Γερμανία, αντί για τον Σόιμπλε. Μια προοδευτική κυβέρνηση η οποία δεν βλέπει ως «τερατογένεση» τη συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων στην Ευρώπη, αλλά βλέπει ως ρεαλιστική και καλοδεχούμενη την προοπτική μιας κυβέρνησης που θα προσπαθήσει να ξαναδώσει ανάστημα στο διεθνές γίγνεσθαι στην Ελλάδα και να ανατάξει την κοινωνία και την οικονομία. Μια κυβέρνηση προοδευτική όχι μόνο δεν θα είναι «τερατογένεση», αλλά θα είναι η ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο για τη χώρα, για την κοινωνία, για τον ελληνικό λαό.

Αλέξης Τσίπρας

(Από πού ν’ αρχίσεις και πού να τελειώσεις; Πρώτο, δεν ήταν ο Σόιμπλε που στήριζε Τσίπρα και ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του Σεπτέμβρη 2015; Προηγουμένως, βέβαια, τους είχε «ισιάξει», αρνούμενος κάθε διαπραγμάτευση των μνημονιακών όρων και δείχνοντάς τους ποιος είναι το αφεντικό. Ο γερμανικός ιμπεριαλισμός, όχι ο Σόιμπλε προσωπικά. Κι αυτοί, άπληστοι για εξουσία, αποφασισμένοι να μην αφήσουν την ευκαιρία να πάει χαμένοι, αδίστακτοι αστοί πολιτικοί, υποτάχθηκαν πλήρως. Δεύτερο, κυβερνούσε μόνο του το κόμμα των Σόιμπλε-Μέρκελ στη Γερμανία; Δεν κυβερνούσε μαζί με τους σοσιαλδημοκράτες του SPD; Ο «μεγάλος συνασπισμός», όπως τοπν λένε στη Γερμανία. Στο πλαίσιο αυτού του «μεγάλου συνασπισμού» δεν άρχισε η καριέρα του δημάρχου Αμβούργου, Ολαφ Σολτς, στην κεντρική πολιτική σκηνή; Δεν υπήρξε ο Σολτς διάδοχος του Σόιμπλε στο ομοσπονδιακό υπουργείο Οικονομικών; Τρίτο, ποια ακριβώς είναι η προοδευτική κυβέρνηση στη Γερμανία σήμερα; Με υπουργό Οικονομικών τον νεοφιλελεύθερο Λίντνερ, πιο σκληρό και από τον Σόιμπλε; Με υπουργό Εξωτερικών το τσιράκι των Αμερικανών, την Αναλένα Μπέρμποκ; Είδατε, μήπως, τη γερμανική μονοπωλιακή αστική τάξη να διαμαρτύρεται για την… προοδευτική πολιτική της κυβέρνησης Σολτς; Αντίθετα, βλέπουμε απεργίες μετά από πολλά χρόνια. Η προεκλογική παπάρα του Τσίπρα, αυτή η κατασκευή μιας ανύπαρκτης πραγματικότητας, με τα πιο φτηνιάρικα υλικά μάλιστα, έχει και μια άλλη πλευρά. Μας δείχνει ποιο είναι το πρότυπο του ΣΥΡΙΖΑ: η αντιλαϊκή κυβέρνηση Σολτς στη Γερμανία)

Εχει, μάλιστα, το θράσος [ο Μητσοτάκης] – χθες από την πατρίδα μου την Κρήτη – να συνεχίζει τα fake news και τη μυθομανία, αποδεικνύοντας την πραγματική του αγωνία. Λέει ότι ετοιμάζω διακυβέρνηση με τον κ. Βαρουφάκη. Ποιος το λέει αυτό; Ο κ. Μητσοτάκης που μαζί με Τσίπρα, Βαρουφάκη, Σαμαρά -όλοι μαζί-  δίχασαν τον ελληνικό λαό όταν χρεοκόπησε την πατρίδα μας ο κ. Καραμανλής; Ποιοι το λένε αυτό; Αυτοί, που όταν δικαιώθηκε ο κ. Γεωργίου, δεν έβγαλαν μια ανακοίνωση για να του ζητήσουν συγγνώμη; Αυτοί που τους ενώνει το κοινό αφήγημα για τη χρεοκοπία της χώρας; Πότε είπε μια κουβέντα εναντίον του κ. Καραμανλή ο κ. Τσίπρας; Ποτέ. Ισα – ίσα που πριν λίγες ημέρες ανακοίνωσε το δεξί του χέρι, τον κ. Αντώναρο, στα ψηφοδέλτιά του. Πότε είπε μια λέξη κριτικής για τη διακυβέρνηση της χρεοκοπίας ο κ. Μητσοτάκης; Ποτέ. Ερχονται να ζητήσουν τα ρέστα και να θέσουν ψεύτικα διλήμματα. (…) Αυτή η παράταξη δεν έχει σχέση ούτε με την Ακροδεξιά του κ. Βορίδη, του κ. Γεωργιάδη και του κ. Καρατζαφέρη, που έχει ενεργοποιήσει και πάλι ο κ. Μητσοτάκης. Ούτε με τον ακραίο λαϊκισμό που έφερε στο προσκήνιο – διχάζοντας – ο κ. Τσίπρας. Είναι η Δημοκρατική Παράταξη. Είναι το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου, που σηκώνεται περήφανο ξανά ως πρωταγωνιστής στο προσκήνιο της χώρας μας. (…) Δεν μπορεί από τη μία ο κ. Μητσοτάκης να αφήνει τρία χρόνια να κάνει προεκλογική εκστρατεία η Χρυσή Αυγή από τη φυλακή και από την άλλη η δήθεν αριστερά – λίγους μήνες πριν, όταν πρέπει να δείξουμε τον δρόμο της προστασίας του δημοκρατικού μας πολιτεύματος – να κάνει τον Πόντιο Πιλάτο για να ψαρέψει στα θολά νερά της ακροδεξιάς. Θέλω να μας πει ο κ. Τσίπρας γιατί δεν ψήφισε τον νόμο, που εμποδίζει τη συμμετοχή της Χρυσής Αυγής. Αλλά να μας πει και ο κ. Μητσοτάκης γιατί δεν ζήτησε να συνεννοηθούμε από την πρώτη στιγμή της καταδίκης των εγκληματιών, που δολοφόνησαν τον Παύλο Φύσσα. Τους άφηναν να κάνουν προεκλογική εκστρατεία μέσα από τη φυλακή και με το άλλο μάτι κοίταζαν τις δημοσκοπήσεις. Οσο φαινόταν ότι δεν μπαίνουν στη Βουλή, έλεγε ο κ. Μητσοτάκης: “Μεγαλύτερο υπόλοιπο κάτω του 3%, ευκολότερη η αυτοδυναμία μου”. Οταν αντιστράφηκαν τα πράγματα, ήρθε να μας πει να συνεννοηθούμε. Εμείς από την αρχή μπήκαμε εμπόδιο στον νεοναζισμό, δεν εργαλειοποιήσαμε, δεν μιλήσαμε για “καλή Χρυσή Αυγή” και αυτό πρέπει να το θυμάται κάθε έλληνας δημοκράτης, κάθε έλληνας φιλελεύθερος.

Νίκος Ανδρουλάκης

(Από τη μια, λες: τι να κάνει και ο δυστυχής Ανδρουλάκης, μπας και καταφέρει να επιπλεύσει; Από την άλλη, δεν είναι εύκολο να καταπιείς τις κραυγαλέες παραλείψεις και να παρακολουθήσεις τα ενδιάμεσα άλματα πάνω από την καταγεγραμμένη ιστορική πραγματικότητα της τελευταίας 15ετίας. Είπε ποτέ το ΠΑΣΟΚ ότι ετοιμοζόταν να παραλάβει χρεοκοπημένη χώρα το 2009; «Λεφτά υπάρχουν» έλεγε. Και ζητούσε ψήφο για να διαχειριστεί σωστά τα κρατικά πράγματα, σε αντίοθεση με τη ΝΔ του Καραμανλή. Δεν συγκυβέρνησε το ΠΑΣΟΚ το 2011-2012 με το ΛΑΟΣ του Καρατζαφέρη, με τον Βορίδη και τον Γεωργιάδη υπουργούς; Δεν συγκυβέρνησε το ΠΑΣΟΚ το 2012-2015 με τη ΝΔ, με τους Βορίδη και Γεωργιάδη ξανά υπουργούς; Ζήτησε ποτέ το ΠΑΣΟΚΙΝΑΛ τη θέσπιση αντιναζιστικής νομοθεσίας, για να εμποδιστεί η δράση των νεοναζιστικών μορφωμάτων; Δεν ψήφιζε -μαζί και με τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Βελόπουλο- την πρώτη τροπολογία Βορίδη, τον Ιούνη του 2021, εκφράζοντας την ικανοποίησή του; Δεν έκανε, δηλαδή, ό,τι ακριβώς και η ΝΔ;)

Οταν, λοιπόν, ο κ. Τσίπρας κλείνει την πόρτα και λέει “καμία συζήτηση, ελάτε μετά”, ουσιαστικά μας λέει “ελάτε να πάρετε κανένα υπουργικό αυτοκίνητο και να μου δώσετε ψήφους εμένα να γίνω πρωθυπουργός”. Να μου κοπεί το χέρι από τον ώμο για να κάνω κάτι τέτοιο.

Γιάνης Βαρουφάκης

(Βιάστηκαν οι πονηρούληδες «αναλυτές» που στηρίζουν… κομψά τη ΝΔ να γράψουν ότι ο Βαρουφάκης έκλεισε την πόρτα στον Τσίπρα. Ο Βαρουφάκης λέει ότι θα προτιμούσε να του κοπεί το χέρι παρά να συμμετάσχει σε μια κυβέρνηση που δε θα προκύψει από προηγούμενη συζήτηση με τον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν αποκλείει από άποψη αρχών τη συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ, όπως έκανε παλαιότερα. Θέλει προηγουμένως «συζήτηση». Θα την ήθελε τώρα, όπως λέει. Και διαμαρτύρεται ότι ο Τσίπρας τού κλείνει την πόρτα. Είναι αυτό λόγος μη συμμετοχής ή μη στήριξης μιας κυβέρνησης, αν η «συζήτηση» γίνει μετά; Ξέρετε σε πόσο χρόνο γίνεται μια τέτοια «συζήτηση» στην Ελλάδα; Αρκούν μερικές ώρες για την καταρχήν «προγραμματική συμφωνία». Μετά μπορεί να συγκροτηθούν και «ομάδες εργασίας» για να την εξειδικεύσουν. Ομως, η καταρχήν συμφωνία πρέπει να γίνει εντός του τριήμερου που κατά το αστικό Σύνταγμα διαρκεί η εντολή που δίνεται στον αρχηγό του πρώτου ή του δεύτερου ή του τρίτου κόμματος, διαδοχικά. Πιστεύει κανείς πως άμα βγαίνουν τα νούμερα και απαιτείται η συμμετοχή ή η στήριξη των βουλευτών του ΜέΡΑ25 για τη συγκρότηση «προοδευτικής κυβέρνησης», ο Βαρουφάκης θα πει «όχι, γιατί δεν συζητήσαμε πριν από τις εκλογές»; Δηλαδή, θα πάρει την ευθύνη για τη διεξαγωγή δεύτερων εκλογών, όταν θα μπορεί να σχηματιστεί «προοδευτική κυβέρνηση» από την πρώτη Κυριακή; Νάρκισσος είναι, υπερφίαλος είναι, αλλά για αυτόχειρα δεν τον κόβουμε. Γιατί πολιτική αυτοχειρία θα ήταν κάτι τέτοιο. Στις δεύτερες εκλογές το ΜέΡΑ25 θα έμενε εκτός Βουλής. Και γιατί ο Τσίπρας δε δέχεται να κάνει από τώρα τη «συζήτηση» που ζητά ο Βαρουφάκης; Για να μην τον κάνει… νοματαίο. Και για να μην κατηγορηθεί από ΝΔ και ΠΑΣΟΚΙΝΑΛ ότι γίνεται όμηρος του Βαρουφάκη. Οι συριζαίοι ακολουθούν το παλιό και δοκιμασμένο δόγμα: μετά το αποτέλεσμα της κάλπης όλα είναι διαφορετικά. Μετά το αποτέλεσμα της κάλπης το πρόβλημα θα το έχει ο Βαρουφάκης, όχι ο Τσίπρας Γι’ αυτό και δεν κλείνει –ο Βαρουφάκης- την πόρτα στον ΣΥΡΙΖΑ αλλά βρήκε το ευφυολόγημα της εκ των προτέρων «συζήτησης». Αν όμως ήθελε να είναι συνεπής, θα έκανε και πρόταση κοινής εκλογικής καθόδου ΣΥΡΙΖΑ-ΜέΡΑ25, επί τη βάσει «προγραμματικής συμφωνίας»)

Εγώ δεν είπα ότι πάτε να πάρετε  τις νεοναζιστικές, τις νεοφασιστικές ψήφους. (…) Αυτό δεν είναι το μέτωπο με τον φασισμό, το να υιοθετείς τα επιχειρήματα των φασιστών σε μια τέτοια διαδικασία; Συγγνώμη δηλαδή. (…) Μα, αλήθεια τώρα; Και αυτό είναι ο μαχητικός αντιφασισμός; Αυτό είναι η στάση της συμπαράταξης των πολιτικών δυνάμεων που πρέπει να έχουν κοινό μέτωπο; (…) Και το επαναλαμβάνω, δεν είστε ανόητοι πολιτικά και εκλογικά, δεν πάτε να πάρετε τους ναζιστές ψηφοφόρους, δεν πάτε να πάρετε τους φασίστες ψηφοφόρους, δεν πρόκειται, δεν είναι εκεί το ενδιαφέρον σας. Το πολιτικό σας ενδιαφέρον είναι, επαναλαμβάνω, αυτός ο χυλός που καλύπτεται πίσω από το λεγόμενο αντισύστημα. Εκεί είναι που δεν θέλετε να αποκοπείτε. 

Μαυρουδής Βορίδης

(Mιλούσε αυστηρά σε ποινική και όχι σε πολιτική-ιδεολογική βάση. Ελεγε πως πρέπει να αποκλειστούν οι καταδικασμένοι ως μέλη εγκληματικής οργάνωσης, όχι οι νεοναζιστές. Δεν το έκανε για τυπικούς λόγους. Ούτε για λόγους προστασίας από τις προσφυγές που θα κάνουν οι νεοναζιστές. Το έκανε εν γνώσει του ότι η συγκεκριμένη νομοθετική ρύθμιση βασίζεται στη θεωρία των «δύο άκρων». Στο μυαλό του Βορίδη, βέβαια, υπάρχει μόνο ένα άκρο: η Αριστερά. Κάπου-κάπου έκανε και αναφορά σε ναζιστές και φασίστες ψηφοφόρους. Μιλούσε για μέτωπο ενάντια στο φασισμό. Ποτέ, όμως, ως φορέας μιας τέτοιας πολιτικής αντίληψης. Δεν του ξέφυγε κάτι τέτοιο ούτε μία φορά. Αναφερόταν στη ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ, την οποία χρησιμοποιούσε ως υπόθεση εργασίας για να αποδείξει πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν υπηρετεί αυτή τη ρητορική. Εντούτοις, αυτές οι αναφορές του, αποσπασμένες από τη βάση τους, ακουγόταν προκλητικά: μα να μιλάει ο Βορίδης, το χαϊδεμένο παιδί του Παπαδόπουλου της χούντας, ο λάτρης του Ζαν Μαρί Λεπέν, ο τσεκουροφόρος φασίστας, για αποκλεισμό των φασιστών; Ομως ο Βορίδης ποτέ δεν μίλησε για αποκλεισμό των φασιστών και των ναζιστών. Για αποκλεισμό του μορφώματος του Κασιδιάρη μιλούσε και η επιχειρηματολογία του ήταν αυτή και μόνο. Περιτυλιγμένη με το επιχείρημα της καταδίκης για εγκληματική οργάνωση, χωρίς πολιτικοϊδεολογικό πρόσημο. Ο Βορίδης παραμένει φασίστας. Παριστάνει τον κοινοβουλευτικό άνδρα, όπως η Μελόνι και η Λεπέν παριστάνουν τις κοινοβουλευτικές γυναίκες. Είναι ακριβώς αυτό που λέει η παροιμία: ο λύκος κι αν εγέρασε κι άσπρισε το μαλλί του, μήτε τη γνώμη άλλαξε μήτε την κεφαλή του)

Σήμερα θέλω να σας πω για τον ατομικό κουμπαρά. Τι είναι αυτό; Αφορά τους νέους και την επικουρική σύνταξή σας. Στον ατομικό κουμπαρά μαζεύονται όσα πληρώνετε εσείς ως εργαζόμενοι. Κανένας άλλος δεν μπορεί να τον αγγίξει. Τον βλέπετε να αυξάνεται με τον καιρό και έχετε τον έλεγχό του μέσα από το app myteka.gov.gr. Αποταμιεύετε και επενδύετε για τη δική σας μελλοντική σύνταξη. Δεν πληρώνετε την τωρινή σύνταξη κάποιου άλλου. Στο τέλος η επικουρική σας σύνταξη θα είναι υψηλότερη κατά 43% έως 68%. Λοιπόν, ξέρω ότι η επικουρική σύνταξη είναι ένα περίπλοκο θέμα. Αν θέλετε, γράψτε μου τις ερωτήσεις σας, θα χαρώ να τις απαντήσω.

Κυριάκος Μητσοτάκης

(Είσαι νέος-νέα; Μπορώ να σε κοροϊδέψω. Αυτή είναι η γνώμη του Μητσοτάκη για τους νέους. Γι’ αυτό και ο μηχανισμός προπαγάνδας του μεγάρου Μαξίμου αποφάσισε να «μπάσει» τον Κούλη και στο TikTok. Του βάζουν μπροστά ένα κινητό κι αυτός αρχίζει να ξεστομίζει με το πιο φυσικό ύφος τα πιο χοντρά ψέματα. Από τη Θεσσαλονίκη, λοιπόν, μέσα από το αυτοκίνητο –για να καταλάβουν όλες και όλοι ότι η πρωθυπουργάρα δεν αφήνει λεπτό να πάει χαμένο- μίλησε για τον… ατομικό κουμπαρά. Δεν είπε, φυσικά, για την κατάργηση της επικουρικής σύνταξης, για την οποία οι παππούδες και οι πατεράδες των σημερινών νέων έδωσαν σκληρούς αγώνες. Δεν τους είπε ότι προτού αρχίζουν να πετσοκόβουν την επικουρική σύνταξη, μέχρι να τη μετατρέψουν σε ένα γλοίσχρο φιλανθρωπικό βοήθημα, είχαν πάρει τα αποθεματικά της και τα είχαν μετατρέψει σε… αναπτυξιακά δάνεια. Δανεικά κι αγύριστα στους καπιταλιστές, τους… στυλοβάτες του έθνους. Με τα οποία φούσκωσαν τους λογαριασμούς τους στις τράπεζες της Ελβετίας και τις κερδοσκοπικές τοποθετήσεις τους στα διεθνή χρηματιστήρια. Αυτή τη… μικρή λεπτομέρεια την έκανε αβαβά ο Μητσοτάκης, για να πουλήσει στις νέες και τους νέους εργαζόμενους τη «νέα ανακάλυψη» των Χατζηδάκη και Τσακλόγλου. Αντεγραμμένη κατευθείαν από το ασφαλιστικό σύστημα που επέβαλε στους εργαζόμενους της Χιλής η περιβόητη νεοφιλελεύθερη Σχολή του Σικάγο. Την επέβαλε με τη βία, φυσικά, χάρη στη ματοβαμμένη χούντα του Πινοσέτ. Και τα λεφτά που μαζεύονταν υποχρεωτικά στους «ατομικούς κουμπαράδες» των χιλιανών εργαζόμενων έγιναν καπνός στα διεθνή χρηματιστήρια, όπου «επενδύονταν» από τα golden boys και τα στελέχη της χούντας. Εκανε αβαβά και άλλη μια… μικρή λεπτομέρεια ο Μητσοτάκης. Πολύ πρόσφατη μάλιστα. Τα 9 δισ. κορόνες που είχε βάλει στη χρεοκοπημένη Silicon Valley Bank το ασφαλιστικό ταμείο Alecta της Σουηδίας. Κι άλλα 3 δισ. στην επίσης χρεοκοπημένη Signature Bank, σύνολο 3 δισ. κορόνες έκαναν φτερά. «Είναι αποτυχία το γεγονός ότι επενδύσαμε σε αυτές τις δύο εταιρίες και καταλήξαμε σε αυτή την κατάσταση», δήλωσε ο διευθύνων σύμβουλος του Ταμείου Μάγκνους Μπίλινγκ. Δεν θα την πληρώσει, βέβαια, ο Μπίλινγκ τη ζημιά. Αυτός τη «μπάζα» του ως golden boy θα εξακολουθήσει να την κάνει. Οι σουηδοί ασφαλισμένοι θα… κουνάνε τον «ατομικό κουμπαρά» τους και δε θα κουδουνίζει. Οταν το 1981 πρωτοεφαρμόστηκε ο «ατομικός κουμπαράς» στη Χιλή του φασίστα Πινοσέτ, υπόσχονταν στους εργαζόμενους ότι οι αναπληρώσεις των συντάξεων θα φτάσουν το 75% με 80% του μισθού. Εφτασαν πολύ κάτω από το 50% μέχρι που το συγκεκριμένο ασφαλιστικό σύστημα κατέρρευσε το 2008, όταν τα χρήματα των ασφαλισμένων είχαν εξανεμιστεί και ο κρατικός προϋπολογισμός προσπαθούσε να σώσει ό,τι σωζόταν. Ας το έχουν υπόψη οι νέες και οι νέοι, όταν ακούνε τον Μητσοτάκη να τους υπόσχεται αυξήσεις από 43% μέχρι 68%, όταν μετά από… 40 χρόνια συνταξιοδοτηθούν! Εχει κι άλλα αυτή η ανάρτηση του Μητσοτάκη, όπως η φασιστικού τύπου ψευτιά, ότι τάχα οι νέοι πληρώνουν για τη σύνταξη κάποιου άλλου. Γιατί, αυτός ο κάποιος άλλος δεν πλήρωσε ασφαλιστικές εισφορές; Δεν είναι η σύνταξή του συνάρτηση των ασφαλιστικών εισφορών που πλήρωσε, και μάλιστα πετσοκομμένη πολλές φορές, γιατί κράτος και καπιταλιστές κατακλέβανε τα ασφαλιστικά ταμεία; Ειδικά αυτή η αναφορά του, αποτελεί πλήρη άρνηση της κοινωνικής ασφάλισης. Κατάργησή της και αντικατάστασή της από ένα κεφαλαιοποιητικό -όπως λέγεται- σύστημα. Αν είναι έτσι, όμως, τι τη θέλουμε την ασφάλιση; Ας κάνει ο καθένας τα κουμάντα του. Ας γυρίσουμε στην εποχή του «Ζερμινάλ». Ας πετάξουμε στα σκουπίδια μια από τις μεγαλύτερες κατακτήσεις του εργατικού κινήματος μέσα στον καπιταλισμό: την κοινωνική ασφάλιση. Οταν αυτοί εξαθλιώνουν την κοινωνική ασφάλιση, η απάντηση δεν πρέπει να είναι ο «ατοιμικός κουμπαράς», δηλαδή να τους δίνουμε τις ασφαλιστικές εισφορές μας να τις τζογάρουν στα χρηματιστήρια. Η απάντηση πρέπει να είναι ταξική: πλήρης ασφάλιση για όλους και πλήρης χρηματοδότησή της από τους καπιταλιστές και το αστικό κράτος – ΔΙΑΒΑΣΤΕ: Διευθύνων σύμβουλος ΤΕΚΑ: Ενας «άριστος» που θα μας… σώσει από την κατάρρευση!)

Η πιο ισχυρή ψήφος διαμαρτυρίας, η πιο ισχυρή αντισυστημική ψήφος είναι αυτή που θα πλήξει το σύστημα που μας κυβερνά εδώ και τέσσερα χρόνια. Το καθεστώς Μητσοτάκη. Η ψήφος που θα πονέσει και τα συμφέροντα και αυτούς που μας κυβερνούν είναι η ψήφος που θα οδηγήσει στην ήττα της ΝΔ. Και αυτή είναι η ψήφος στον ΣΥΡΙΖΑ.

Αλέξης Τσίπρας

(Οχι ο καπιταλισμός, ο Μητσοτάκης. Οχι αστικό καθεστώς, καθεστώς Μητσοτάκη. Οχι κεφαλαιοκράτες, συμφέροντα. Συμφέροντα γενικά και αόριστα, που άμα χρειαστεί να περιγραφούν, θα περιγραφούν ως «οι κολλητοί της οικογένειας Μητσοτάκη». Αναίσχυντος συστημικός λαϊκισμός του ΣΥΡΙΖΑ. Χειρότερος -ο χείριστος- από εκείνον του ΠΑΣΟΚ πριν από το 1981. Τότε μιλούσαν τουλάχιστον για το κεφάλαιο. Και για τους «μη προνομιούχους». Χρησιμοποιούσαν έναν παραφθαρμένο ταξικό διαχωρισμό. Τώρα δεν υπάρχει ούτε ίχνος ταξικού διαχωρισμού. Ο διαχωρισμός γίνεται με βάση την κομματική προτίμηση: αυτοί που υπηρετεί το «σύστημα Μητσοτάκη» και οι άλλοι, οι «εκτός συστήματος Μητσοτάκη». Ο διαχωρισμός είναι διαταξικός. Περιλαμβάνει και τους καπιταλιστές (κυρίως αυτούς): οι φίλοι της οικογένειας Μητσοτάκη, οι «προνομιούχοι», και οι άλλοι, οι… μη προνομιούχοι καπιταλιστές! Που πρέπει να ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ για να κατακτήσουν την… ισονομία. Μαζί με τους εργάτες, τους φτωχούς αγρότες, τους εργαζόμενους μικροαστούς! Οι καπιταλιστές, βέβαια, δεν παραμυθιάζονται. Ξέρουν πολύ καλά ότι κανένας τους δεν είναι απόβλητος του συστήματος. Ξέρουν πολύ καλά ότι αυτοί ΕΙΝΑΙ το σύστημα. Ο λαϊκισμός απευθύνεται στην εργατική τάξη και τα υπόλοιπα εργαζόμενα στρώματα. Με στόχο τη διαφθορά κάθε έννοιας ταξικής συνείδησης. Με στόχο την εδραίωση της συνείδησης του πολίτη της αστικής δημοκρατίας, μέσω της οποίας μπορεί να κατακτήσει την ισότητα, αν καταψηφίσει το «σύστημα Μητσοτάκη» και υπερψηφίσει τους… δίκαιους του ΣΥΡΙΖΑ. Μπορεί να υπάρξει πολιτική ισότητα σε συνθήκες κοινωνικής/ταξικής ανισότητας; Ναι, ισχυρίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ. Οχι, απαντά η Ιστορία. Οχι, απαντά η ζέουσα κοινωνική πραγματικότητα. Ακόμη κι αν όλοι έχουμε το δικαίωμα να τρώμε με χρυσά κουτάλια, σημασία έχει ποιοι έχουν χρυσά κουτάλια, έγραφε ο Τσερνισέφσκι. Οι συριζαίοι εξουσιαστές βρίσκονται πίσω από τον επαναστάτη δημοκράτη του 19ου αιώνα. Πίσω και από τους «ίσους» του Γράκχου Μπαμπέφ του 18ου αιώνα, που είχαν φτάσει στην ιδέα ότι δεν μπορεί να υπάρξει πραγματική ισότητα πάνω στο έδαφος της ατομικής ιδιοκτησίας. Για τον Μαρξ και τον Ενγκελς, δεν το συζητάμε. Πόσο μάλλον για τους… τρισκατάρατους Λένιν και Στάλιν. Ο… αριστερός ΣΥΡΙΖΑ είναι το μεγαλύτερο διαφθορείο της ταξικής συνείδησης. Φανατικός υπερασπιστής της καπιταλιστικής τάξης πραγμάτων)

Η παράταξη αυτή υπάρχει επειδή της δίνει ζωή και υπόσταση ο νεοδημοκράτης, ο πολίτης που αγαπά και στηρίζει την πατρίδα και την παράταξη. Που μεταφέρει το μήνυμα από πόρτα σε πόρτα. Σε αυτόν χρωστάει η ΝΔ την ύπαρξή της, σε αυτόν οφείλει η πατρίδα την αναγέννησή της τα τελευταία χρόνια.

Τάκης Θεοδωρικάκος

(Βαθιά αυτοκριτική από τον υπουργό Μπάτσων και Καταστολής της κυβέρνησης Μητσοτάκη στην πρώτη προεκλογική συγκέντρωσή του. Πώς να μην είναι συντετριμμένος ο Τάκης, όταν στα πενήντα του ανακάλυψε πως ο νεοδημοκράτης είναι «ο πολίτης που αγαπά και στηρίζει την πατρίδα» και αναλογίστηκε με δέος ότι επί δεκαετίες υπηρετούσε εκείνους που δεν αγαπούν και δεν στηρίζουν την πατρίδα; Γιατί ο Τάκης είναι βίος και πολιτεία. Μην τον βλέπετε και νομίζετε πως είναι μπουνταλάς. Στα νιάτα του ήταν Κνίτης και ανακάλυψε ότι για να ικανοποιήσεις τις φιλοδοξίες σου πρέπει να προσκολληθείς σε κάποιον ισχυρό με μεγαλύτερες φιλοδοξίες. Προσκολλήθηκε στον Μίμη Ανδρουλάκη. Κι όταν η πλειοψηφία της ΚΝΕ, με επικεφαλής τον γραμματέα της, τον μακαρίτη Γιώργο Γράψα, συγκρούστηκε με την κομματική ηγεσία λόγω της συγκυβέρνησης με τη ΝΔ του Μητσοτάκη πατέρα, ο Τάκης από το πουθενά βρέθηκε διορισμένος γραμματέας της ΚΝΕ! Μετά ακολούθησε τον μέντορά του στη διαδρομή προς το ΠΑΣΟΚ. Εκεί τον παράτησε και προσκολλήθηκε στον πανίσχυρο τότε Κώστα Λαλιώτη. Και δεν έχασε. Την ώρα που ο Ανδρουλάκης βάδιζε προς την πολιτική εξάχνωση, ο Τάκης εξασφάλισε συνεταιριλίκι με τον «κόκκινο» εργολάβο Χρήστο Καλογρίτσα, που είχε γίνει «πρασινορόζ». Τον εκτίμησε τόσο πολύ ο κύριος Χρήστος που εκτός από συνέταιροι σε δημοσκοπική εταιρία –GPO- έγιναν και κουμπάροι. Ομως ο Τάκης «ανθίστηκε» ότι δύει το άστρο και του Καλογρίτσα και του Λαλιώτη. Και μεταπήδησε εγκαίρως στην υπηρεσία του Κούλη Μητσοτάκη. Για να γλείφει σήμερα το νεοδημοκρατικό ακροατήριο, παριστάνοντας τον εθναμύντορα. Βλέπετε, το 2019 τον έβαλε ο Κούλης στο Επικρατείας, ενώ τώρα πρέπει να διεκδικήσει σταυρουδάκι. Στέκεται μπροστά σ’ αυτό το ακροατήριο και αφήνει το σάλιο του. Οπως έκανε πάντοτε. Σαν τον γυμνοσάλιαγκα: «έρποντας, γλείφοντας και με τα κέρατά μου»)

Ο παραδοσιακός αντισημιτισμός, ή η νέα εβραιοφοβία, είναι ανάμεσα στα ιδεολογικά χαρακτηριστικά της ισλαμιστικής τρομοκρατίας. Το γεγονός ότι ενός είδους αριστερός προοδευτισμός, ιδιαίτερα διαδεδομένος στην Ελλάδα, κάνει τα στραβά μάτια απέναντι σε αυτό το ιδεολογικό περιεχόμενο του τζιχαντισμού, οφείλεται ακριβώς στο ότι κι αυτός εμφορείται από το ίδιο ιδεολογικό περιεχόμενο.

Ηλίας Κανέλλης (Τα Νέα, 30.3.2023)

(Aς το πιάσουμε από την αρχή. Ο ισλαμισμός, ως η πιο νέα μονοθεϊστική θρησκεία, εμπεριέχει σε σημαντικό βαθμό και τον ιουδαϊσμό και τον χριστιανισμό. Οι προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης, ο Ιησούς, η μητέρα του και άλλα πρόσωπα της χριστιανικής μυθολογίας τιμώνται ως ιερά πρόσωπα από το Ισλάμ. Ιστορικά, ουδέποτε το Ισλάμ έκανε διώξεις και πογκρόμ κατά των εβραίων. Εν αντιθέσει προς τη χριστιανική Δύση. Κάθε μορφωμένος άνθρωπος γνωρίζει, για παράδειγμα, πως όταν οι χριστιανοί βασιλείς και η ιερή εξέταση οργάνωσε πογκρόμ κατά των εβραίων στην Ισπανία, οι σεφαραδίτες βρήκαν καταφύγιο στα εδάφη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας που είχε ως κυρίαρχο θρησκευτικό δόγμα τον ισλαμισμό. Επομένως, δεν υπάρχει κανένας παραδοσιακός αντισημιτισμός στο Ισλάμ, σε όποια εκδοχή του. Ολα άρχισαν με το σιωνισμό, με τον εποικισμό της Παλαιστίνης, με τις σφαγές και τον εξανδραποδισμό του παλαιστινιακού λαού και με την επιβολή της κατοχής που συνεχίζεται μέχρι σήμερα, βουτηγμένη στο αίμα των Παλαιστίνιων που ζητούν την ανεξαρτησία τους. Αυτό το ιστορικό έγκλημα το υποστηρίζουν οι σιωνιστές σε όλο τον κόσμο, με την εξαίρεση λίγων φωτισμένων εβραίων που αντιτίθενται σθεναρά στο σιωνισμό, και στο κράτος του Ισραήλ και διεθνώς. Η βάση των χτυπημάτων του λεγόμενου ριζοσπαστικού Ισλάμ σε εβραϊκούς στόχους στη Δύση δεν είναι αντισημιτική αλλά αντισιωνιστική. Βολεύει, όμως, τους σιωνιστές να βαφτίζουν αυτές τις επιθέσεις αντισημιτικές, για να βάζουν μπροστά τη «βιομηχανία του Ολοκαυτώματος», όπως εύστοχα την έχει χαρακτηρίσει ο εβραϊκής καταγωγής αμερικανός διανοούμενος Νόρμαν Φίλκενστιν. Ακόμα κι αν παραβλέψουμε όλα τα παραπάνω, η Αριστερά –αριστεροί σοσιαλδημοκράτες, κινήματα δικαιωμάτων, κομμουνιστές, αναρχικοί- πώς εμπλέκεται σε μια υποτιθέμενη θρησκευτική σύγκρουση; Το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος του κόσμου της Αριστεράς δεν έχει σχέση με κανένα θρησκευτικό δόγμα, είναι άθεοι. Οσο για τον αντισημιτισμό, όταν οι κυρίαρχες τάξεις στην ιμπεριαλιστική Ευρώπη και τις ΗΠΑ έκαναν πως δεν βλέπουν τη συστηματική εξόντωση των εβραίων στη Γερμανία από το ναζιστικό καθεστώς, όταν ο Τσάμπερλεν και ο Νταλαντιέ αγκαλιάζονταν με τον Χίτλερ και του χάριζαν την Τσεχοσλοβακία, μπας και… ηρεμήσει και στραφεί εναντίον της κομμουνιστικής ανατολής, της ΕΣΣΔ, η Αριστερά –η Κομμουνιστική Διεθνής και τα Κομμουνιστικά Κόμματα πρωτίστως- κατήγγειλαν τα εγκλήματα των ναζί και καλούσαν στο σχηματισμό αντιφασιστικών μετώπων. Η Αριστερά είναι, φυσικά, αντισιωνιστική. Οχι από μια αφηρημένη ιδεολογική σκοπιά, αλλά από τη σκοπιά της υπεράσπισης των εθνικών δικαιωμάτων του παλαιστινιακού λαού και της καταγγελίας της σιωνιστικής βαρβαρότητας στην ιστορική Παλαιστίνη. Μέσα σ’ αυτή την Αριστερά υπάρχουν και εβραίοι. Αντισημίτες και αυτοί; Αντισημίτισσα η αείμνηστη Xέντι Επστάιν, επιζήσασα του Ολοκαυτώματος, που συμμετείχε στο Free Gaza Movement; Αντισημίτες οι 327 αμεριναοεβραίοι διανοούμενοι που τον Αύγουστο του 2014 έστειλαν στους New York Times επιστολή, στην οποία τόνιζαν ότι «η γενοκτονία ξεκινά με τη σιωπή του κόσμου» και φωνάζοντας «ποτέ ξανά» καλούσαν σε οικονομικό, πολιτιστικό και ακαδημαϊκό μποϊκοτάζ του Ισραήλ για τα εγκλήματά του σε βάρος του παλαιστινιακού λαού στη Γάζα; «Οι εβραίοι επιζώντες και οι απόγονοι των επιζώντων του Ολοκαυτώματος και των θυμάτων της γενοκτονίας των Ναζί ομόφωνα καταδικάζουμε τη σφαγή των Παλαιστινίων στη Γάζα, την κατοχή και τους εποικισμούς στην ιστορική Παλαιστίνη. Επιπλέον, καταδικάζουμε τις ΗΠΑ που χρηματοδοτούν το Ισραήλ για να συνεχίσει την επίθεση και τις δυτικές χώρες που χρησιμοποιούν τη διπλωματία για να προστατεύσουν το Ισραήλ από την αποδοκιμασία», έγραφαν οι 327… αντισημίτες. Αντιλαμβάνεστε, λοιπόν, πόσο φτηνοί είναι κάποιοι προβοκάτορες τύπου Κανέλλη)

Υποψήφιοι πρωθυπουργοί είναι όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί. Ο κ. Μητσοτάκης και ο κ. Τσίπρας λέει ο ένας για τον άλλον ότι ήταν κακοί και επικίνδυνοι κυβερνήτες. Εγώ συμφωνώ μαζί τους ότι ήταν κακοί κυβερνήτες και επικίνδυνοι για το δημόσιο συμφέρον, […] Απέναντί τους έχω ένα συγκριτικό πλεονέκτημα. Δεν έχω κυβερνήσει και δεν έχω βλάψει τη χώρα. Δεν έχω στήσει υποκλοπές. Δεν έλεγα το ’14 «Σεισάχθεια» και μετά να παραδώσω δισεκατομμύρια κόκκινων δανείων, εκατομμυρίων ανθρώπων στη χώρα στα «κοράκια» των funds και τώρα να τους εκβιάζουνε και να πάω να χύνω κροκοδείλια δάκρυα. […] Αν έχουμε μία ισχυρή εντολή, ένα ισχυρό διψήφιο ποσοστό, τότε με το σημερινό τοπίο θα ξεκινήσουμε με την εντολή που θα πάρουμε, μια προσπάθεια να υπάρχουν προγραμματικές συγκλίσεις. Εάν επιτευχθούν αυτές βάσει των προτεραιοτήτων που θέτουμε για τη χώρα, τότε θα συζητήσουμε για τα πρόσωπα κοινής αποδοχής. Δεν θα είναι ένα πρόσωπο που θα πω εγώ. Δεν διορίζω εγώ την κυβέρνηση. Οι κυβερνήσεις συνεργασίας σε όλη την Ευρώπη είναι με πρόσωπα κοινής αποδοχής.

Νίκος Ανδρουλάκης

(Ο,τι του φανεί του Λωλονικολή. Αφού, ρε μεγάλε, έχεις συγκριτικό πλεονέκτημα έναντι των Μητσοτάκη-Τσίπρα, γιατί δεν προτείνεις τον εαυτό σου για πρωθυπουργό της συμμαχικής κυβέρνησης, αλλά παριστάνεις τον τάχαμου πολιτικά γενναιόψυχο; Ξέρουμε: φοβάσαι πως θα σε κάνουν ρόμπα που παριστάνεις την αθώα, άσπιλη και άμωμη παιδίσκη. Γραμματέας του ΠΑΣΟΚ δεν ήσουν επί κυβέρνησης Σαμαροβενιζέλων; Δεν συμμετείχες σε συσκέψεις για το μοίρασμα των κρατικών πόστων ανάλογα με την ποσόστωση που είχατε συμφωνήσει; Αλλά και αυτό να μην είχες κάνει, το κόμμα σου δεν έχει κυβερνήσει; Σε κάποιο καινούργιο κόμμα προεδρεύεις ή στο αμαρτωλό ΠΑΣΟΚΙΝΑΛ; Και γιατί, αφού θέλεις κυβέρνηση «προγραμματικών συγκλίσεων», δεν την προτείνεις στον αρχηγό του πρώτου κόμματος, όταν θα έχει αυτός την εντολή, ή έστω του δεύτερου κόμματος, άμα βγαίνουν τα νούμερα και μπορείτε να το παλέψετε να φτιάξετε κυβέρνηση; Θέλεις να τους εξευτελίσεις προσωπικά, αφήνοντας να περάσουν άκαρπες οι δικές τους εντολές για να καρποφορήσει η δική σου; Αμ’ το άλλο πού πήγες και το βρήκες; Οτι οι κυβερνήσεις συνεργασίας «σε όλη την Ευρώπη» έχουν επικεφαλής τρίτα πρόσωπα. Στη Γερμανία, η τρικομματική κυβέρνηση έχει καγκελάριο τον Ολαφ Σολτς, τον επικεφαλής του μεγαλύτερου από τα τρία κόμματα. Στην Ισπανία, η δι-τρι-κομματική κυβέρνηση των PSOE-Podemos-Unidos έχει πρωθυπουργό τον Πέδρο Σάντσεθ, επικεφαλής του μεγαλύτερου από τα τρία κόμματα. Στην Πορτογαλία η κυβέρνηση είχε στήριξη δύο άλλων κομμάτων και πρόεδρο τον Κόστα, τον επικεφαλής του μεγαλύτερου κόμματος. Στην Ιταλία, η τρικομματική φασιστο-δεξιά κυβέρνηση έχει πρωθυπουργό την Τζιόρτζια Μελόνι και όχι τον Σαλβίνι ή τον Μπερλουσκόνι, γιατί το νεοφασιστικό κόμμα της Μελόνι βγήκε πρώτο. Πού τις βρίσκεις και τις λες αυτές τις μπούρδες; Ρητορικό είναι το ερώτημα. Ο Ανδρουλάκης είναι χαρακτηριστικά ολίγιστος και δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει παρά μόνο μπούρδες. Είναι δε τόσο ζωηρή και… φευγάτη η παιδική χαρά της Χαριλάου Τρικούπη, που ο θείος Κώστας δεν μπορεί να βάλει τάξη, τα έχει παίξει και έχει παρατηθεί. Βαραίνουν και τα χρόνια, βλέπετε)

Στην περίπτωση των Τεμπών έχουμε τον ορισμό όχι του ανθρώπινου λάθους, αλλά των ανθρωπίνων λαθών. Για να γίνει αυτό το τραγικό δυστύχημα συνέβησαν τα εξής: Ενας ακατάλληλος σταθμάρχης βρέθηκε σε μία πολύ κρίσιμη θέση. Οι δύο συνάδελφοί του που έπρεπε να είναι στη θέση τους, ο ένας δεν προσήλθε καθόλου, άγνωστο για ποιο λόγο, και ο δεύτερος έφυγε 40 λεπτά νωρίτερα γιατί του ζήτησε ο γιος του σουβλάκια. Ο επόπτης που έπρεπε να δει ότι δεν είναι στη θέση τους, είχε πάει σε ένα τσιπουράδικο. Ο σταθμάρχης αντί να βάλει αυτόματη χάραξη, γιατί δεν την ήξερε, το έκανε χειροκίνητα. Εβαλε το τρένο ανάποδα, δεν είδε την κονσόλα που του άναψε και του έλεγε ότι το έχει βάλει ανάποδα, ούτε το φωτεινό λαμπάκι. Δεν πάτησε το κουμπί για να σταματήσει και να φρενάρει τα τρένα. Εάν ακόμα συζητάμε για το αν πρόκειται για ανθρώπινα λάθη, εγώ σηκώνω τα χέρια ψηλά. (…) Στη Γερμανία, το 2018, ένα τρένο με σύστημα τηλεδιοίκησης εκτροχιάστηκε και πέθαναν τόσοι άνθρωποι γιατί ο σταθμάρχης έπαιζε βιντεοπαιχνίδι. Είπε κανένας εκεί ότι πρέπει να παραιτηθεί η Μέρκελ; Πρέπει να καταλάβουμε ότι όσα συστήματα και να διαθέτεις, όλα στο τέλος καταλήγουν στον άνθρωπο. Και όποιος αθωώνει τον σταθμάρχη, τον επόπτη ή τους άλλους που δεν πήγαν στη δουλειά τους, το κάνει μόνον για πολιτικούς λόγους.

Αδωνις Γεωργιάδης

(Αν ζούσε ο Γκέμπελς θα αυτοκτονούσε, βλέποντας έναν από τους μαθητές του να τον ξεπερνά σε έλλειψη ηθικού έρματος και στον αδίστακτο τρόπο με τον οποίο παραποιεί την αλήθεια και φτιάχνει τα πιο τερατώδη ψέματα. Προκύπτει από πουθενά ότι θα ήταν τρεις σταθμάρχες στη βάρδια; Το αντίθετο: οι δύο σχολούσαν στις 22:00, μια ώρα προτού φτάσει το Ιντερσίτι στη Λάρισα. Αλλωστε, η ίδια η κυβέρνηση αναγκάστηκε να πει ότι από εδώ και πέρα θα υπάρχουν δύο σταθμάρχες στη βάρδια, παραδεχόμενη ότι μέχρι τώρα ήταν μόνο ένας. Προκύπτει από πουθενά ότι ο ένας δεν πάτησε το πόδι του και ο άλλος πήγε να πάρει σουβλάκια για τον γιο του; Από πουθενά. Προκύπτει από πουθενά ότι έπρεπε να υπάρχει και τέταρτος, ο επόπτης, αλλά αυτός γλένταγε σε τσιπουράδικο; Από πουθενά. Ποιος επέτρεψε στον άριστο μαθητή του Γκέμπελς να εξαπολύει αυτές τις βρομιές; Ο Παπαδάκης στο πρωινάδικό του. Να πούμε πως αυτά δεν περνάνε; Να το πούμε. Να προσθέσουμε και για τον πανικό τους, που τους οδηγεί σε τέτοιες τερατωδίες. Το γεγονός, όμως, δεν αλλάζει. Αυτοί οι αδίστακτοι εξουσιαστές είναι ικανοί για κάθε έγκλημα)

Το σύνθημα «δεν ήταν κακιά η ώρα, είναι κακιά η χώρα» που ακούστηκε στους δρόμους και στα κοινωνικά δίκτυα στον απόηχο της σιδηροδρομικής τραγωδίας της 28ης Φεβρουαρίου, ήταν, δεδομένων των συνθηκών, απολύτως δικαιολογημένο. Την ίδια στιγμή, ίσως εκφράζει μια απαξίωση που δεν μας οδηγεί εκεί όπου θέλουμε να πάμε: σε μια καλύτερα οργανωμένη κοινωνία με αξιοκρατία και λογοδοσία. (…) Με λίγα λόγια, το σύνθημα και το σχετικό συναίσθημα μπορούν να αποβούν αντιπαραγωγικά· να μας ακινητοποιήσουν σ’ ένα τέλμα. Ιδιαίτερα όταν τα εκφράζουν νεαρά άτομα τα οποία θα κληθούν να διορθώσουν ό,τι πηγαίνει τόσο στραβά στη χώρα μας: φοβάμαι ότι διαιωνίζουμε από γενιά σε γενιά την απέχθεια του εαυτού, τη μεμψιμοιρία, το αίσθημα της ανημπόριας και της ματαιότητας. Αν πιστεύουμε ότι η χώρα είναι «κακιά», είμαστε επιρρεπείς στην ηττοπάθεια· στις εκδηλώσεις του εμφυλίου πολέμου – με αποτέλεσμα όχι μόνο να μην προσπαθούμε αρκετά, όχι μόνο να μην ενδιαφερόμαστε αρκετά, αλλά και να γινόμαστε καταστροφικοί, βάνδαλοι κυριολεκτικά και μεταφορικά. (…) Κατηγορώντας ολόκληρη τη χώρα, επιτείνουμε την παθολογία της: την παθολογία ότι σπανίως αποδίδονται ατομικές ευθύνες, του ότι σπανίως λαμβάνονται τολμηρές αποφάσεις, του ότι κανείς δεν σηκώνει το κεφάλι του μέσα στον όχλο εφόσον απειλείται με αποκεφαλισμό. Κυρίως, την παθολογία του ότι καμιά κυβέρνηση δεν έχει το θάρρος να δυσαρεστήσει μερικούς προκειμένου να επιβάλει το σωστό και το δίκαιο.

Σώτη Τριανταφύλλου

(Ακούτε, παιδάκια, τι σας λέει η γιαγιά Σώτη; Αντί να ονειρεύεστε επαναστάσεις και εμφύλιους πολέμους που θα τσακίσουν το σύστημα που έκανε τη χώρα κακιά, στρωθείτε στη δουλειά. Να κάνετε τα μαθήματά σας και ν’ ακούτε τη γιαγιά Σώτη. Οχι επαναστατικές σκέψεις. Τα πέρασε για λίγο και η γιαγιά Σώτη στα νιάτα της, αλλά σύντομα κατάλαβε πως πρέπει να δουλέψουμε για τον εκσυγχρονισμό, την αξιοκρατία, το κέρδος, αυτή την κινητήρια δύναμη των κοινωνιών. Οι άξιοι θα πάνε μπροστά και θ’ αλλάξουν τα κακώς κείμενα. Οι μίζεροι θα μείνουν στάσιμοι, αν όχι περιθωριοποιημένοι. Κι αν επιμένουν να μεταφέρουν τη μιζέρια τους στους δρόμους, ένα καλό μπερντάχι από τα ΜΑΤ θα τους συνεφέρει. Α, ας τις πει κάποιος/α της γιαγιάς, πως όταν οι νέοι μιλάνε για την «κακιά χώρα», δεν αναφέρονται συλλήβδην στους κατοίκους της, δεν αναφέρονται σ’ εκείνους που ανταλλάσσουν την εργασία τους με μέσα συντήρησης. Αναφέρονται στα καπιταλιστικά παράσιτα, στην αστική πολιτική και στα ΑΡΔάκια που έχουν αναλάβει εργολαβικά –με καλά συμβόλαια- την υπεράσπιση αυτού του συστήματος και τη συκοφάντηση κάθε ανατρεπτικής φωνής και πράξης. Kι αν η γιαγιά Σώτη προσποιηθεί ότι δεν ξέρει τι είναι τα ΑΡΔάκια, πείτε το της και ολογράφως: Αλήτες Ρουφιάνοι Δημοσιολόγοι)

Θέλω να ξεκαθαρίσω ότι εγώ, όπως σίγουρα γνωρίζετε, είμαι καπιταλιστής και διαφημίζω την καπιταλιστική μου συνείδηση και την πίστη μου στην ικανότητα του καπιταλισμού να προωθεί τις κοινωνίες προς την πρόοδο. Ο καπιταλισμός όμως για να λειτουργεί θα πρέπει να λειτουργεί ο ανταγωνισμός. Και ο ανταγωνισμός για να λειτουργεί πρέπει να μην υπάρχει στρέβλωση της αγοράς με διαφόρων ειδών τεχνάσματα. Δεν αναφέρομαι στο marketing και στη διαφήμιση, αναφέρομαι σε τεχνάσματα παραπλανητικά τα οποία τελικά νοθεύοντας τον ανταγωνισμό νοθεύουν την ίδια τη λειτουργία του συστήματος της οικονομίας.

Αδωνις Γεωργιάδης

(«Χαιρετισμός Υπουργού Ανάπτυξης & Επενδύσεων, κ. Αδωνι Γεωργιάδη στην ψηφιακή εκδήλωση του Συνδέσμου Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών (ΣΕΒ) με θέμα “Προστασία καταναλωτή: η σωστή ενημέρωση όφελος για επιχειρήσεις και καταναλωτές”». Χρησιμοποιεί ο ΣΕΒ τους όρους «καπιταλιστές», «καπιταλισμός» και τα παράγωγά τους; Ποτέ των ποτών. Οι όροι που χρησιμοποιούν οι καπιταλιστές είναι ευφημιστικοί: «επιχειρείν», «επιχειρηματίες», «επιχειρηματικότητα», «επενδυτές», «αγορά», «οικονομία της αγοράς», «συντελεστές της παραγωγής» και τα παρόμοια. Ο ακροδεξιός τηλεπλασιέ-τηλεμαϊντανός-υπουργός Ανάπτυξης, όμως, έχει το δικό του… γκαϊλέ. Παριστάνει τον αντιμαρξιστή… διανοούμενο και θέλει να «τη λέει» στους μαρξιστές: χτυπάτε τον καπιταλισμό και τους καπιταλιστές εσείς; Περήφανος καπιταλιστής εγώ. Από την άλλη, αυτός, ένας τηλεπλασιέ νανογιλέκων, κολακεύεται να συμπεριλαμβάνει τον εαυτό του στους μεγάλους καπιταλιστές. Και να τους γλείφει σαν σκυλάκι του καναπέ. Οι μεγάλοι καπιταλιστές, από την άλλη, κατά κανόνα σιχαίνονται κάτι τέτοιους τύπους. Τους θεωρούν ελεεινούς. Ως πρακτικοί άνθρωποι, όμως, τους ανέχονται γιατί τους κάνουν τη δουλειά. Την πολύ βρόμικη δουλειά.

* Γκαϊλές: τουρκικής προέλευσης λέξη που υποδηλώνει το ζόρι, την αγωνία, τον νταλκά, τη σκοτούρα, τη βαθιά επιθυμία που γίνεται βάρος)

Εδώ και πολύ καιρό ο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία έχει καλέσει κάθε δημοκρατικό πολίτη να μετατρέψει τη σωρευμένη οργή και απογοήτευσή του σε θετική πολιτική δράση. Μετά τα Τέμπη αυτό είναι ακόμη πιο δύσκολο και ταυτόχρονα ακόμη πιο επείγον. Γιατί δεν είμαστε όλοι ίδιοι, όπως λέει η τελευταία γραμμή άμυνας της ΝΔ. Γιατί η κοινωνία, η χώρα, τα παιδιά μας αξίζουν πολύ περισσότερα. Και κυρίως δικαιοσύνη.

Ολγα Γεροβασίλη

(Από τις στήλες του «Βήματος της Κυριακής» έστειλε το… κριτικό μήνυμα προς «κάθε δημοκρατικό πολίτη» το μεγαλοστέλεχος και πρώην υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είναι δύσκολο να ανιχνεύσει κανείς το περιεχόμενο της «θετικής πολιτικής δράσης», που ζητούν οι συριζαίοι, αντί «της σωρευμένης οργής και απογοήτευσής». Αρκεί να πέσει στην κάλπη το μαγικό χαρτάκι με το όνομα «ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ» πάνω-πάνω. Το μήνυμα είναι ευανάγνωστο: «Μαζευτείτε, μην αναλώνεστε σε διαμαρτυρίες, μην σκέφτεστε πώς θα κάνετε το σύστημα να πληρώσει, κατεβείτε στις προεκλογικές συγκεντρώσεις του ΣΥΡΙΖΑ και κυρίως ψηφίστε ΣΥΡΙΖΑ». Για ποιο λόγο ΣΥΡΙΖΑ; «Γιατί δεν είμαστε όλοι ίδιοι». Tέτοιο θράσος. Δικιά τους δεν ήταν η Δούρου που μετά τον πνιγμό τόσων ανθρώπων στη Μάνδρα έλεγε πως απλά της έκατσε η στραβή στη βάρδια της; Ο Τσίπρας δεν ήταν που έκανε τηλεοπτικό σόου στο Συντονιστικό Κέντρο της Πυροσβεστικής, ενώ γνώριζαν ήδη ότι στον Νέο Βουτζά και στο Μάτι υπάρχουν πολλοί νεκροί; Ο Τζανακόπουλος με τον Τόσκα δεν οργάνωσαν γκεμπελίστικο σόου, με τις φωτίτσες που άναβαν στον ψηφιακό πίνακα, για ν’ αποδείξουν πως υπήρχε ευρύ σχέδιο εμπρησμών, γι’ αυτό δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα καλύτερο στο Μάτι; Την υπουργό Προ Πο, Γεροβασίλη, που διαδέχτηκε τον Τόσκα, δεν επικαλούνταν ο υπαρχηγός της Πυροσβεστικής, που προσπαθούσε να εκβιάσει ωμά τον δικαστικό πραγματογνώμονα – αξιωματικό της Πυροσβεστικής, προκειμένου να κρύψει την αλήθεια για τις κυβερνητικές και κρατικές ευθύνες στο μαρτυρικό θάνατο τόσων ανθρώπων στο Μάτι και στον Νέο Βουτζά; Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ιδιωτικοποίησε την ΤΡΑΙΝΟΣΕ, οργανώνοντας φιέστα Τσίπρα-Τζεντιλόνι στην Κέρκυρα; Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κορόιδευε τον κόσμο ότι φέρνει γρήγορα τρένα, ενώ γνώριζε πολύ καλά ότι η ασφάλεια του σιδηροδρομικού δικτύου ήταν πολύ χειρότερη σε σχέση με τη δεκαετία του ’60; Πρόκειται για γαϊδούρια. Αυτά τα κοινωνικά γαϊδούρια ενδιαφέρονται μόνο για τις ψήφους, την ώρα που ο ελληνικός λαός μιλάει για τις τόσες αδικοχαμένες ζωές και βγαίνει στο δρόμο κραυγάζοντας «οι ζωές μας μετράνε»)

Βρισκόμαστε μπροστά σε μια επιχείρηση επιβολής στους δημοσιογράφους και τα ΜΜΕ, η οποία εκδηλώνεται όλο και πιο φανατισμένα ίσως λόγω της εκλογικής συγκυρίας. Υβρεολόγια, επιθέσεις, σατιρικές ανοησίες, απειλές, οργανώνουν ουσιαστικά έναν αντίλογο στην κυρίαρχη (με την έννοια του mainstream) επαγγελματική δημοσιογραφία. Θα μπορούσε να είναι χρήσιμος, αν δεν ήταν χυδαίος, χοντροκομμένος και προσβλητικός. Ο στόχος είναι προφανής. Να κλονιστεί μια αθέμιτη (κατ’ αυτούς) επικοινωνιακή κυριαρχία που τους βγάζει απέξω. Προφανώς δικαίωμά τους. Απλώς δεν έχουν κανέναν λόγο να συμπράττουν μαζί τους οι εκπρόσωποι των κανονικών δημοσιογράφων. Αλλωστε η μέθοδος δεν είναι αναίμακτη.

Ι.Κ. Πρετεντέρης

(Εκπρόσωπος της «κανονικής δημοσιογραφίας» ο Πρετεντεράκος. Δικαίως θα λέγαμε. Ποια είναι η «κανονική δημοσιογραφία»; Αυτή που διεκπεραιώνει τις απαιτήσεις των εκδοτών-καπιταλιστών, που διαπλέκονται με χίλια δυο νήματα με την πολιτική εξουσία. Η δημοσιογραφία που υπερασπίζεται το σύστημα με όπλα το ψεύδος, τη διαστρέβλωση της αλήθειας, τη διαστροφή της έλλογης σκέψης ώστε να γίνεται άλογη, τη συκοφαντία κτλ. Βλέπετε κανέναν καταλληλότερο από τον Πρετεντέρη για να αναλάβει την εκπροσώπησή της; Αν και αυτή η «κανονική δημοσιογραφία» είναι πολύ παλιά, πιο παλιά και από τότε που την περιέγραφε με την ανεπανάληπτη πένα του ο Ονορέ ντε Μπαλζάκ στις «Χαμένες ψευδαισθήσεις», είναι ο Δρ Γιόζεφ Γκέμπελς που τής έδωσε νέα πνοή, σχεδιάζοντας και υλοποιώντας τη μηχανική της ναζιστικής προπαγάνδας. Ο Πρετεντέρης τα βάζει με την ΕΣΗΕΑ που εξέδωσε μια υποκριτική ανακοίνωση -κάτι σαν τη «συγγνώμη» του Μητσοτάκη-, αναφέροντας μεταξύ των άλλων ότι το έγκλημα στα Τέμπη «αναδεικνύει με οδυνηρότατο τρόπο (…) τα δομικά προβλήματα που μαστίζουν τα ελληνικά ΜΜΕ». Θα δώσουμε δίκιο στον Πρετεντέρη που εμφανίζεται σαν το tough guy της «κανονικής δημοσιογραφίας». Η τοποθέτησή του είναι απλή: «Αν αρχίσουμε να κάνουμε αυτοκριτικές για το ρόλο μας, σημαίνει πως υποχωρούμε, με αποτέλεσμα να δίνουμε δικαίωμα στον κάθε χλέμπουρα να μας υπαγορεύει να δημοσιεύουμε τις καταγγελίες του». Ζητά από τη συνομοταξία των «κανονικών δημοσιογράφων» να είναι σκληροί και όχι βουτυρένιοι. Και βέβαια, πιστός στις διδαχές του Δρα Γκέμπελς, αντιστρέφει και πάλι την πραγματικότητα, εμφανίζοντας τους θύτες σαν θύματα. Η «κανονική δημοσιογραφία» απειλείται! Από ποιους; Από αυτούς που διαδηλώνουν και από εκείνους που γράφουν στα social media. Οι κυρίαρχοι, με τους τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς, με τις εφημερίδες, με τους εκδοτικούς οίκους, με τις επαγγελματικές ιστοσελίδες, με τη δυνατότητα άσκησης ακόμη και λογοκρισίας στα social media, εμφανίζονται σαν απειλούμενοι! Φωνάζει ο κλέφτης για να φοβηθεί ο νοικοκύρης… Ο Πρετεντέρης ξέρει τι εικόνα έχει για τον ίδιο και το βρόμικο σινάφι του μεγάλη μερίδα της εργαζόμενης κοινωνίας κι ακόμη περισσότερο της νεολαίας. Αδιαφορεί. Εκείνο που ζητά από το σινάφι του είναι να βουλώσει τ’ αυτιά του και να αξιοποιήσει το μονοπώλιο που τους εξασφαλίζουν οι εκδότες-καπιταλιστές, που τους εξασφαλίζει η αστική τάξη. Αυτό το μονοπώλιο τους επιτρέπει να εξαπατούν ακόμη και εκείνους που τους βρίζουν σαν ΑΡΔάκια)

Τι είπε ο πρωθυπουργός; Να αλλάξουμε τη χώρα; Και μάλιστα «ή τώρα ή ποτέ»; Μάλιστα. Πολύ αισιόδοξο τον βρίσκω τον πρωθυπουργό. Εγώ τον στήριξα και τον στηρίζω τον Κυριάκο, αλλά η πολιτική στήριξη απέχει πολύ από την αφέλεια. Αμ δεν αλλάζει αυτή η χώρα πρωθυπουργέ μου. Βηματάκια αποδέχεται, επιδιορθώσεις ανέχεται, μπαλωματάκια εδώ κι εκεί δέχεται, βαψιματάκια στην πρόσοψη παίρνει, αλλά ως εκεί. Eτσι και τολμήσει κάποιος να πάει λίγο βαθύτερα δεν έχει καμιά τύχη. (…) Οπότε, θαρρώ πως η μεταρρυθμιστική φόρα με την οποία ξεκίνησε η κυβέρνηση Κυριάκου, τράκαρε στα Τέμπη και ευ τελεύτησε τον βραχύ της βίο. (…) Aσε λοιπόν, πρωθυπουργέ μου, τους χαριτωμένους αυτοσχεδιασμούς, ξέχασε τα φευγιά προς τα εμπρός, καβάλησε την κλασική ράγα των πρωθυπουργικών τρένων και προχώρα με την ησυχία σου. Κάνε τα όλα κρατικά, διόρισε εκεί καμιά τριακοσαριά χιλιάδες δημοσίους υπαλλήλους, άσε τα μαχαίρια στο κόκκαλο και πιάσε τα χαϊδέματα σε συνδικαλιστές και συντεχνίες, αγάπησε το παλιό αποτελεσματικό ατομικό και κλαδικό ρουσφέτι, κόψε τις αναγγελίες περί τεχνολογικών αναβαθμίσεων και ψηφιακών εποχών και κοίτα εκεί να το ψευτομπαλώσεις το χάλι μας μέχρι νεωτέρας. Αφού το βλέπεις. Κανένας γύρω σου δεν θέλει μήτε αλλαγές, μήτε ανατροπές, μήτε άλματα προς το μέλλον. Δώσε εκεί κανένα επίδομα, υποσχέσου διορισμούς και έχεις την καριέρα σου και την υστεροφημία σου εξασφαλισμένη. Τι τα θες τα υπόλοιπα καημένε…

Δημήτρης Καμπουράκης

(Πολύ πρωτότυπο, οφείλουμε να ομολογήσουμε. Αλλοι τον είπαν Μωυσή, Ηρακλή, Τσόρτσιλ, ο Καμπουράκης -πιο πονηρός- περιγράφει τον Κούλη σαν μεγάλο μεταρρυθμιστή που δίνει τον άνισο αγώνα ν’ αλλάξει μια καθυστερημένη χώρα και πέφτει μαχόμενος επί τον επάλξεων. Ετοιμος ήταν να γράψει τη λέξη Λεωνίδας, αλλά την τελευταία στιγμή συγκρατήθηκε: άσ’ τους καλύτερα να το μαντέψουν. Θερμοπύλες φυλάττει ο Κούλης. Αλλά τον εγκατέλειψαν και οι 300. Κι έμεινε μόνος του να φυλάει το στενό. Στον άνισο αγώνα τον καλό. Κάλλιο νεκρός παρά συμβιβασμένος. Μεταξύ μας, δεν το λες και αισιόδοξο το φτηνιάρικο πόνημα του Καμπουράκη, που παριστάνει και τον λογοτέχνη, τρομάρα του. Με ρέκβιεμ γραμμένο προτού συντελεστεί η προδιαγεγραμμένη πτώση μοιάζει)

Η μεγάλη εικόνα είναι προς μία θετική κατεύθυνση. Ομως την ελληνική οικονομία μπορούν να τραυματίσουν ορισμένα ανησυχητικά φαινόμενα. (…) Στο παραγωγικό μας μοντέλο λ.χ. εξακολουθεί να είναι μεγάλη η εξάρτηση απ’ τον τουρισμό και να μη διαπερνά την οικονομική σκέψη της κυβέρνησης η διάσταση της κλιματικής αλλαγής, της έρευνας και της καινοτομίας. Το Ταμείο Ανάπτυξης κι Ανθεκτικότητας προσφέρει μια σπουδαία ευκαιρία για τον εκσυγχρονισμό του παραγωγικού μοντέλου της ελληνικής οικονομίας, πρέπει όμως να πιστέψουμε σ΄ αυτό και να δουλέψουμε γι’ αυτό. (…) Το επενδυτικό κλίμα που επιδιώκει να δημιουργήσει η κυβέρνηση είναι ένας επιβεβλημένος στόχος που, χωρίς να υποτιμώ καθόλου ό,τι έχει γίνει μέχρι σήμερα, έχει αποδώσει ασταθή αποτελέσματα. Στις περισσότερες περιπτώσεις κυριαρχούν οι επενδύσεις στο real estate και τα deals κερδοσκοπικών funds, τα οποία μάλιστα συχνά χρηματοδοτούνται με δάνεια από τις ελληνικές τράπεζες! Δηλαδή, με τα εθνικά μας κεφάλαια οι ξένοι αποκτούν τον έλεγχο της οικονομίας μας. Αυτό δεν λέγεται ξένη επένδυση, αλλά κερδοσκοπικός οπορτουνισμός. 

Κώστας Σημίτης

(Γίνεται να έχουμε «κερδοσκοπικό οπορτουνισμό» των ξένων κεφαλαίων και ταυτόχρονα «θετική μεγάλη εικόνα» της οικονομίας; Κατά τον Σημίτη, ναι. Δεν είναι η πρώτη φορά που επιστρατεύει κάποιες επιμέρους αλήθειες για να πασπαλίσει τα πιο πρόστυχα ψέματα. Παλαιότερα, όταν τα αστικά μίνντια τον αγιογραφούσαν όπως αγιογραφούν τα τελευταία χρόνια τον Κούλη, είχε πετάξει σε κάποιες δηλώσεις του ότι οι σχέσεις ΕΕ-Ελλάδας δεν πρέπει να θεωρούνται από μια στενή λογιστική σκοπιά: τι εισφέρει η Ελλάδα στον κοινοτικό προϋπολογισμό και τι εισπράττει απ’ αυτόν. Πρέπει να συνυπολογίζονται –είπε- τα οφέλη των ανεπτυγμένων χωρών από την προνομιακή εκμετάλλευση της ελληνικής αγοράς. Μετά τα ξέχασε, βέβαια, και παρέμεινε ένας γλοιώδης προπαγανδιστής της ευρωδουλείας. Τώρα πετάει μια κουβέντα περί «κερδοσκοπικού οπορτουνισμού» στο real estate και στα deals των funds, που χρηματοδοτούνται με δάνεια από τις ελληνικές τράπεζες! Πέταξε τη σπόντα, γιατί πάντοτε διακατεχόταν από το κόμπλεξ της παραγνωρισμένης μεγαλοφυΐας, που όσο περνούν τα χρόνια τον κατατρύχει ολοένα και περισσότερο. Θέλει να του αναγνωρίσουν ότι υπήρξε πολύ σημαντικότερος του Κούλη, σημαντικότερος όλων, ο σημαντικότατος. Ποιος; Ο αστός πολιτικός που κήρυξε την έναρξη της συντηρητικής ανασυγκρότησης του ελληνικού καπιταλισμού, σαρώνοντας βιαίως όλες τις κατακτήσεις της εργατικής τάξης, που είχε αναγκαστεί να αποδεχτεί το ΠΑΣΟΚ την περίοδο 1981-85. Αυτός που έδωσε το αεροδρόμιο στη γερμανική Hochtief, τη γέφυρα Ρίου-Αντίρριου στη γαλλική Vinci, τους αυτοκινητόδρομους σε κοινοπρακτικά σχήματα ξένων και ελλήνων μεγαλοεργολάβων κτλ. κτλ. Μήπως μπορεί να μας πει με τι κεφάλαια πήραν αυτά τα τεράστια έργα οι ξένοι; Με δάνεια από τις ελληνικές τράπεζες, με την εγγύηση του ελληνικού δημοσίου! Δεκάρα δεν έβαλαν. Πήραν τις επιχορηγήσεις από την ΕΕ και από το ελληνικό κράτος, πήραν δάνεια από ελληνικές τράπεζες, τα προσέθεσαν στη συμμετοχή του ελληνικού κράτους, κατασκεύασαν τα έργα χωρίς να βάλουν δεκάρα και πήραν την εκμετάλλευσή τους για έναν αιώνα! Αυτό που κριτικάρει σήμερα ο Σημίτης είναι το ίδιο που εφάρμοσε ως πρωθυπουργός. Για να μην μιλήσουμε για τις μίζες από τη Siemens, που αλώνιζε στον ΟΤΕ, από μονοπώλια του στρατιωτικοβιομηχανικού συμπλέγματος των ΗΠΑ, της Γερμανίας, της Γαλλίας κτλ. κτλ.)

Πολιτισμός είναι η τέχνη της φύσης να δημιουργεί και η δεινότητα του ανθρώπου στην ευτυχία. Οι χιλιετίες του πολιτισμού μας απαιτούν αφοσίωση, σεβασμό, αλλά και σύγχρονη αντίληψη στη διατήρηση, στην προβολή και στην εξέλιξή του. Η τεχνολογική εξέλιξη έχει πλέον σμικρύνει σε τέτοιο βαθμό τις αποστάσεις που να μπορεί μια μικρή χώρα σαν την Κύπρο με δουλειά και φαντασία να γίνει μια διαρκής Μπιενάλε πολιτισμού που θα παρουσιάζεται σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη. Την ίδια ώρα, το πολιτιστικό μας κεφάλαιο μπορεί να κοσμεί και να λειτουργεί ως αισθητική αξία και ως ζωντανός οργανισμός. Χρειάζεται σύμπραξη όλων έτσι ώστε, 60 χρόνια μετά την ανεξαρτησία, να κάνουμε ουσιαστική προέλαση σε μια νέα, σύγχρονη, φωτεινή εποχή. Μια εποχή όπου ο πολιτισμός θα γεννά πολιτική και όχι το ανάποδο. Τώρα πιάνουμε δουλειά, σηκώνουμε τα μανίκια ψηλά γιατί το θέλουμε και μπορούμε.

Μιχάλης Χατζηγιάννης

(Συγγνώμη, αλλά τι διαφορετικό περιμένατε από έναν ποπ δημιουργούκο και αγαπημένο των μεσημεριανάδικων «στήθος-μπούτι-αηδία», όταν προσπαθεί να δείξει πως είναι μορφωμένος και έχει όραμα για τον πολιτισμό; Πελάτης της στήλης θα γίνει. «Χέρια ψηλά» τραγουδούσε άλλοτε, «μανίκια ψηλά» λέει τώρα, μαζί με κάτι ακατανόητα, όπως η πρώτη πρόταση για την τέχνη της φύσης και τη… δεινότητα του ανθρώπου στην ευτυχία. Ομως, δεν υπάρχουν μόνο κακά νέα, υπάρχουν και καλά. Οπως δήλωσε ο κύριος υφυπουργός, «αυτή η πρόκληση απαιτεί ενδεχομένως μια ανάλογη ανάπαυλα από τη συμβατική μουσική παρουσία, όχι όμως και από τη δημιουργία, η οποία πάντα είναι στο DNA μου και πάντα θα υπάρχει μέσα μου». Μπορεί να γλιτώσουν μερικά νέα παιδιά από την πολιτιστική ρύπανση. Εκείνο το «ενδεχομένως» μάς ανησυχεί όμως)