Η νεολαιίστικη εξέγερση συνεχίζεται, παρά τη λυσσασμένη προσπάθεια του αστικού εσμού και των κολαούζων του να την καταστείλουν. Σημείο αναφοράς για τις εξεγέρσεις του μέλλοντος, μια ακόμη λαμπρή σελίδα στους αγώνες του λαού και της νεολαίας μας για την κοινωνική απελευθέρωση, τρομάζει τους κυρίαρχους, που βλέπουν ότι δεν μπορούν να τη σταματήσουν. Μετά από πολλά χρόνια, η ευχή για καλές γιορτές δεν είναι μεταφορική και όλα δείχνουν ότι μέχρι τις χριστουγεννιάτικες διακοπές όλοι θα είμαστε στους δρόμους, παλεύοντας για ένα καλύτερο αύριο.
Στο προηγούμενο φύλλο η άποψη μας ήταν ότι ο μοναδικός λόγος που έπρεπε να πάμε στα γήπεδα την περασμένη βδομάδα ήταν για να εμποδίσουμε τη διεξαγωγή των αγώνων και με δεδομένο ότι αυτό ήταν αδύνατο δεν θα έπρεπε να πάμε καθόλου. Την περασμένη Δευτέρα ψάχνοντας στο Ιnternet με τέσσερις φίλους από το Παγκράτι να βρούμε τα πανό που αναρτήθηκαν στα γήπεδα (ελληνικά και ευρωπαϊκά), με αφορμή την εξέγερση της νεολαίας μας, ξεκίνησε μια συζήτηση γι’ αυτό το θέμα. Εκτός από μένα, όλοι οι άλλοι πηγαίνουν σχεδόν κάθε βδομάδα στο γήπεδο. Ολοι τοποθετούν τον εαυτό τους στην αριστερά, δεν συμμετέχουν όμως στις κινηματικές διαδικασίες και η όποια πολιτική δράση τους αναλώνεται στις κόντρες με τους μπάτσους στα γήπεδα. Δυο από αυτούς είχαν πάει στο γήπεδο την Κυριακή (την επόμενη μέρα της δολοφονίας του Αλέξη) στον αγώνα της ΑΕΚ με τον Πανθρακικό και σύμφωνα με την δική τους άποψη έπρεπε να πάνε στο γήπεδο για να δείξουν την οργή ενάντια στους μπάτσους και την κρατική καταστολή. «Εσύ Πάπια είσαι κολλημένος με την πολιτική και πήγες στην πορεία να πλακωθείς με τους μπάτσους, σε εμάς αρέσει το γήπεδο και γι’ αυτό τους την πέσαμε στο γήπεδο. Ο καθένας όπου και όπως μπορεί», ήταν το συμπέρασμα που έβγαλαν από τη συζήτηση.
Δεν συνέχισα την αντιπαράθεση, γιατί ένιωθα θυμωμένος μαζί τους, αποθήκευσα τις φωτογραφίες που είχαμε βρει και την έκανα. Την επόμενη μέρα, κοιτάζοντας τις φωτογραφίες, ξανασκέφτηκα τη συζήτησή μας και συνειδητοποίησα ότι το γήπεδο και η ομάδα αποτελούν γι’ αυτούς το σημείο αναφοράς, το χώρο που δρουν και κινούνται εδώ και πολλά χρόνια. Οσο και αν δεν μου αρέσει, πρώτα σε αυτό το χώρο θα εκδηλώσουν και την οργή τους. Δεν βολεύονται με το αύριο που τους ετοιμάζουν και προσπαθούν να βγουν από το αδιέξοδο που βιώνουν με το δικό τους τρόπο, στις εξέδρες των γηπέδων, που αποτελούν γι’ αυτούς τα «Προπύλαια», το «Πολυτεχνείο», την «Καμάρα».
Αν κάτι πρέπει να κρατήσουμε απ’ αυτή την εξέγερση, σε σχέση με την «αθλητική» οπτική γωνία, είναι ότι αρκετοί νεολαίοι με αφορμή τη δολοφονία του Αλέξη είδαν ότι υπάρχει και κάτι άλλο εκτός από την ομάδα τους και το γήπεδο, άφησαν στην άκρη τις οπαδικές διαφορές και ένωσαν τις δυνάμεις τους για να αντιμετωπίσουν τις δυνάμεις καταστολής. Νεολαίοι με κασκόλ του Παναθηναϊκού, του Ολυμπιακού της ΑΕΚ, του Πανιωνίου, όλοι μαζί στην «εξέδρα της εξέγερσης», έδωσαν από κοινού την μάχη ενάντια στις ορδές των πραιτόρων. Αν κάτι πρέπει να κάνουμε, είναι να τους θυμίζουμε συνεχώς αυτές τις στιγμές, όταν στο μέλλον ο εσμός θα προσπαθήσει να τους τοποθετήσει σε ξεχωριστές εξέδρες και να τους ωθήσει να σπάσουν ο ένας το κεφάλι του άλλου. Ας κρατήσουμε τις παρακαταθήκες αυτής της εξέγερσης.
Κος Πάπιας
papias@eksegersi.gr
ΥΓ1: Με το θέμα θα ασχοληθούμε και την επόμενη χρονιά, όμως πρέπει να δώσουμε από τώρα μια απάντηση σε όλους αυτούς που προσπαθούν να χρησιμοποιήσουν τον κόσμο του Παναθηναϊκού για να πετύχουν τα επιχειρηματικά τους σχέδια και να βγάλουν χοντρά φράγκα. Το Συμβούλιο της Επικρατείας δεν σταμάτησε την ανέγερση του νέου γηπέδου του Παναθηναϊκού, αλλά την ανέγερση του εμπορικού κέντρου του Βωβού. Ο καπιταλιστής, με την βοήθεια του Δήμαρχου Αθηναίων και του λοιπού εσμού, εκβιάζει για να συνεχιστούν τα έργα στο εμπορικό κέντρο και απαιτεί να βγουν οι οπαδοί των πράσινων στο δρόμο, προκειμένου να γεμίσουν οι τσέπες του με φράγκα. Οι οπαδοί του Παναθηναϊκού δεν θα πρέπει να τσιμπήσουμε και να δεχτούμε να μας χρησιμοποιήσουν. Θέλουμε γήπεδο, το θέλουμε τώρα και δεν μας αφορούν τα επιχειρηματικά σχέδια των καπιταλιστών. Του χρόνου περισσότερα.
ΥΓ2: Τίτλος της στήλης είναι ένα από τα συνθήματα που ακούστηκαν στις διαδηλώσεις ενάντια στην κρατική καταστολή. Η στήλη έχει διαλέξει στρατόπεδο. Οι «γραβάτες» σας καθημερινά δολοφονούν τις ζωές και τα όνειρά μας, συνεπώς δεν έχουμε άλλη επιλογή από τις «κουκούλες», που γκρεμίζουν τον τοίχο που μας εμποδίζει να βαδίσουμε προς το αύριο.