Ολοι έχουμε χρησιμοποιήσει τη φράση «μακάρι να κάνω λάθος εκτίμηση», όταν αισθανόμαστε ότι οι εξελίξεις θα είναι οδυνηρές και δε μπορούμε να κάνουμε το παραμικρό για να τις αλλάξουμε. Πριν μερικούς μήνες, με αφορμή τη δολοφονία του οπαδού του Παναθηναϊκού Μιχάλη Φιλόπουλου στη Λεωφόρο Λαυρίου, κατά τη διάρκεια συμπλοκής οπαδών του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού, είχαμε γράψει ότι αν δεν βρεθούν και δεν τιμωρηθούν παραδειγματικά οι δολοφόνοι του, αργά ή γρήγορα θα γίνουμε μάρτυρες παρόμοιων περιστατικών.
Παρά το δυνατό σοκ που είχε προκαλέσει το γεγονός σε ολόκληρη την κοινωνία και τους οπαδούς των ομάδων, στα στέκια των πράσινων οπαδών ακουγόταν πολύ συχνά η φράση «το αίμα ξεπλένεται, με αίμα». Οσοι γνωρίζουμε τον τρόπο λειτουργίας των «ιδιωτικών στρατών» που έχουν σχηματιστεί από τους σκληροπυρηνικούς οπαδούς των μεγάλων ομάδων, συμφωνούσαμε ότι μόνο η σκληρή τιμωρία των ηθικών και φυσικών δολοφόνων θα μπορούσε να αποτρέψει πράξεις αυτοδικίας και εκδίκησης από τους οπαδούς τους Παναθηναϊκού.
Την περασμένη βδομάδα, η υπόθεση της δολοφονίας του Φιλόπουλου και της συμπλοκής στη Λεωφόρο Λαυρίου τέθηκε ουσιαστικά στο αρχείο, αφού ο λανθασμένος δικονομικά χειρισμός της υπόθεσης από τους μπάτσους (τυχαία άραγε;) είχε σαν αποτέλεσμα, να μη μπορέσουν οι δικαστές να στοιχειοθετήσουν κατηγορία για τους πιθανούς δράστες, παρά το γεγονός ότι είχαν ξεκάθαρη εικόνα για τα άτομα που εμπλέκονται στην υπόθεση. Το γεγονός αναφέρθηκε σαν μια απλή καθημερινή είδηση στον αθλητικό Τύπο και τα ΜΜΕ και επί της ουσίας θάφτηκε, αφού δε συμφέρει κανέναν από τους εμπλεκόμενους στην ποδοσφαιρική πιάτσα. Αλλωστε, κανένας από τους έγκριτους συναδέλφους, που την περίοδο εκείνη απαιτούσαν να φτάσει το μαχαίρι στο κόκαλο και να παρθούν δραστικά μέτρα, δεν έχει ασχοληθεί με το θέμα το χρονικό διάστημα από τη δολοφονία του πράσινου οπαδού μέχρι σήμερα.
Μπορεί το θέμα να θάφτηκε, με αποτέλεσμα στην πλειοψηφία τους οι έλληνες φίλαθλοι να μη γνωρίζουν ότι η υπόθεση οδεύει προς το αρχείο, όμως το γνωρίζουν πολύ καλά οι οπαδοί του Παναθηναϊκού. Την επαύριο, στα στέκια των βάζελων επικρατούσε αναβρασμός και στην πιάτσα υπήρχαν φήμες για άμεση απάντηση. Με βάση τα παραπάνω, όσα συνέβησαν μετά το τέλος του ποδοσφαιρικού αγώνα Λυκόβρυση – Παγκράτι (β’ ερασιτεχνική κατηγορία Αθηνών) μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι οι απειλές των πράσινων οπαδών για εκδίκηση, αρχίζουν να γίνονται πράξη.
Για όσους δεν γνωρίζουν τα γεγονότα που έγιναν στο γήπεδο της Λυκόβρυσης, τα αναφέρουμε εν συντομία. Το περασμένο Σάββατο, αμέσως μετά το τέλος του αγώνα ανάμεσα στη Λυκόβρυση και το Παγκράτι και ενώ οι παίχτες των δυο ομάδων είχαν μπει στ’ αποδυτήρια, εμφανίστηκαν από το πουθενά 15-20 άτομα που φορούσαν κράνη και κρατούσαν γκλομπ, έσπασαν την πόρτα των αποδυτηρίων στα οποία βρίσκονταν οι παίχτες του Παγκρατίου και άρχισαν να χτυπούν όσους βρίσκονταν σ’ αυτά. Στόχος τους ήταν παράγοντας της ομάδας, ο οποίος είναι από τα ηγετικά στελέχη της Θύρας 7. Σύμφωνα με τους αυτόπτες μάρτυρες, τα άτομα που συμμετείχαν στην επίθεση, φρόντισαν να κάνουν σαφές, ότι αυτός ήταν ο στόχος τους, αφού φώναζαν την φράση «που είναι ο πούστης, ο Σ…;». Η διάρκεια της επιδρομής ήταν περίπου 5 λεπτά, οι δράστες εξαφανίστηκαν, χωρίς οι μπάτσοι να καταφέρουν να βρουν τα ίχνη τους, και το αποτέλεσμα ήταν ο παράγοντας του Παγκρατίου και δυο παίχτες της ομάδας να πάνε στα νοσοκομείο (ευτυχώς τη γλίτωσαν με μερικά ράμματα), ενώ δύο άλλοι παίχτες στάθηκαν περισσότερο τυχεροί, αφού τη γλίτωσαν μόνο με μερικούς μώλωπες.
Οπως καταλαβαίνετε, οι πιθανότητες να μη συνδέεται η επίθεση που δέχτηκε η ομάδα του Παγκρατίου με τη βεντέτα ανάμεσα στους οπαδούς του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού και τις εξελίξεις στην υπόθεση Φιλόπουλου είναι ελάχιστες και δυστυχώς θα πρέπει να προετοιμαστούμε για παρόμοια περιστατικά στο μέλλον. Οι σκληροπυρηνικοί οπαδοί του Παναθηναϊκού έχουν στοχοποιήσει τα ηγετικά στελέχη της Θύρας 7, καθώς και όσους είχαν συμμετοχή στη συμπλοκή της Παιανίας και θα προσπαθήσουν να εκδικηθούν για το θάνατο του «ομοϊδεάτη» τους, χρησιμοποιώντας «ασύμμετρες» μεθόδους.
Με αφορμή τη δολοφονική επίθεση των οπαδών του Παναθηναϊκού στη Λυκόβρυση, αξίζει να σχολιάσουμε ορισμένα σημεία που αφορούν τη βεντέτα ανάμεσα στους σκληροπυρηνικούς οπαδούς των «αιώνιων αντιπάλων». Πρώτο σημείο είναι η νέα διάσταση που παίρνει η βεντέτα. Μέχρι σήμερα, η τακτική που ακολουθούσαν οι δυο πλευρές ήταν αρχικά να γίνονται επιθέσεις και καταστροφές σε συνδέσμους ή σε στέκια των δυο ομάδων και στη συνέχεια να γίνονται συγκρούσεις ανάμεσα σε μικρές ή μεγάλες ομάδες οπαδών, συνήθως κατόπιν «συμφωνημένου» ραντεβού. Μετά την επίθεση στη Λυκόβρυση βλέπουμε μια άλλη διάσταση, αφού πλέον η βεντέτα μεταφέρεται σε κάθε γωνιά της Αθήνας, την οποιαδήποτε χρονική στιγμή. Πλέον, η απειλή είναι «ασύμμετρη» και θα πρέπει να θεωρείται σχεδόν βέβαιο, ότι με τον ίδιο τρόπο θα δράσουν από εδώ και μπρος και οι ερυθρόλευκοι οπαδοί.
Το δεύτερο σημείο που πρέπει να σχολιάσουμε είναι ότι όσοι συμμετείχαν στην επίθεση της Λυκόβρυσης και θα συμμετέχουν σε παρόμοιες στο μέλλον, δεν είχαν και δεν θα έχουν (ελπίζουμε να βγούμε ψεύτες και να μην υπάρξει συνέχεια) κανένα ενδοιασμό να χτυπήσουν εκτός από το «στόχο» και οτιδήποτε κινείται γύρω του. Στις συμπλοκές ανάμεσα σε οργανωμένους οπαδούς, με τον τρόπο που ξέραμε μέχρι σήμερα, δεν υπήρχαν άσχετοι, αφού όσοι συμμετείχαν σ’ αυτές γνώριζαν αυτό που θα συνέβαινε. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, οι ποδοσφαιριστές του Παγκρατίου δε γνώριζαν το παραμικρό και ξαφνικά βρέθηκαν αντιμέτωποι με μια οργανωμένη συμμορία που ήθελε να σκοτώσει. Η στήλη έκανε ρεπορτάζ και έχει πλήρη εικόνα του τρόπου που έδρασαν οι κρανοφόροι. Το ότι δεν είχαμε σοβαρούς τραυματισμούς ή ακόμη και νεκρούς, είναι καθαρά θέμα τύχης. Οταν αυτοί που επιτέθηκαν χτυπούσαν με τα γκλομπ και τους λοστούς που κρατούσαν στα τυφλά όποιον βρέθηκε μπροστά τους και σε κάθε σημείο του σώματός του (τα περισσότερα ράμματα έγιναν στο κεφάλι των τριών που χτυπήθηκαν), τότε εύκολα καταλαβαίνουμε ότι μάλλον θα πρέπει να θεωρούν τυχερό τον εαυτό τους όσοι βρέθηκαν εκείνη τη στιγμή στ’ αποδυτήρια. Ενα επιπλέον στοιχείο, που αποδεικνύει ότι όσοι συμμετείχαν στην επίθεση δεν είχαν κανένα ενδοιασμό, είναι το γεγονός ότι το περισσότερο ξύλο το έφαγε ο τερματοφύλακας του Παγκρατίου, ο οποίος είναι «άρρωστος» βάζελος και γνωστός στους συνδέσμους των πράσινων οπαδών, στην προσπάθειά του να προστατέψει τον παράγοντα της ομάδας και για πολλά χρόνια συμπαίχτη του στο Παγκράτι (τον πήρε αγκαλιά και τον σκέπασε με το κορμί του, μιας και είναι αρκετά πιο ψηλός), ελπίζοντας ότι δε θα τον χτυπούσαν.
Το τρίτο σημείο που πρέπει να τονιστεί είναι ότι πλέον η βεντέτα αφορά όλους τους πρωτοκλασάτους οπαδούς των δυο ομάδων. Από το ρεπορτάζ που είχε κάνει η στήλη την περίοδο της δολοφονίας του Φιλόπουλου, είχε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι το ηγετικό στέλεχος της Θύρας 7 που χτυπήθηκε στην επίθεση στη Λυκόβρυση δεν είχε φυσική συμμετοχή στη συμπλοκή της Παιανίας. Με τα μέχρι σήμερα «ήθη και έθιμα» της οπαδικής βεντέτας δε θα έπρεπε να είναι στόχος, αφού δεν είχε συμμετοχή στη δολοφονία του οπαδού του Παναθηναϊκού. Τα πάντα δείχνουν, όμως, ότι έχουμε μπει σε μια νέα, πολύ πιο σκληρή και συνεπώς πολύ πιο επικίνδυνη εποχή. Ο συγκεκριμένος οπαδός του Ολυμπιακού, που ήταν ο στόχος της επίθεσης των πράσινων οπαδών, ήταν εύκολος στόχος, αφού οι πάντες γνωρίζουν ότι ακολουθεί την ποδοσφαιρική ομάδα του Παγκρατίου σε κάθε αγώνα (είναι ουσιαστικά ο πρόεδρος του ποδοσφαιρικού τμήματος) και συνεπώς είχαν όλο το χρόνο να του τη στήσουν. Μάλιστα, σύμφωνα με πληροφορίες της στήλης από άτομα που ήταν στο γήπεδο την ώρα της επίθεσης, υπήρχαν στην εξέδρα δυο-τρεις «τσιλιαδόροι», οι οποίοι ενημέρωναν τους «καταδρομείς» και τους ειδοποίησαν για να ξεκινήσουν την επίθεση.
Από τα παραπάνω προκύπτει ότι η αδυναμία ή αν θέλετε η επιλογή του κράτους να μη τιμωρήσει τους δολοφόνους του Φιλόπουλου άνοιξε για τα καλά τον ασκό του Αιόλου. Το αίσθημα της αδικίας που διακατέχει τους σκληροπυρηνικούς οπαδούς του Παναθηναϊκού έχει αρχίσει να παίρνει ανεξέλεγκτες διαστάσεις και πολύ φοβάμαι ότι αν δεν χυθεί αίμα και από την αντίπαλη πλευρά δε θα εκτονωθεί η κατάσταση. Από την πλευρά μας, όσοι θέλουμε να λέμε ότι είμαστε εκτός των τειχών, θα πρέπει να δώσουμε όλες τις δυνάμεις μας για να εξηγήσουμε στα παιδιά της εργατικής τάξης που στελεχώνουν τους «ιδιωτικούς στρατούς» και τα «τάγματα εκδίκησης» των μεγάλων ΠΑΕ, ότι δεν πρέπει να εκτονώνουν την ενεργητικότητά τους σε ενέργειες που έχουν σαν αποτέλεσμα να γεμίζουν με φράγκα οι τσέπες των καπιταλιστών που επενδύουν στο ποδόσφαιρο και να τους πείσουμε να δώσουν όλες τις δυνάμεις σε αγώνες που αφορούν την ζωή και το
μέλλον τους.
μέλλον τους.
Κος Πάπιας
Papias@eksegersi.gr