Ράζα Κλαμπ Ατλετίκ. Στα ελληνικά θα ονομαζόταν Αθλητικό Σωματείο Ελπίδα. Ιδρύθηκε το 1949 στην περιοχή Ντερμπ Σουλτάν της Καζαμπλάνκα, για να εκφράσει μέσω του αθλητισμού τον αγώνα της μαροκινής εργατικής νεολαίας ενάντια στη γαλλική αποικιοκρατία.
Μέχρι και σήμερα, η Ράζα ονομάζεται σε όλο το Μαρόκο «ομάδα του λαού». Για χρόνια ήταν κάτι σαν την παλιά Μπαρτσελόνα: έπαιζε θεαματικό ποδόσφαιρο, χωρίς να της επιτρέπουν να κερδίσει τίτλους. Με την επαγγελματοποίηση του ποδόσφαιρου η Ράζα επαγγελματοποιήθηκε και αναδείχτηκε σε κορυφαία ομάδα του Μαρόκου. Εντεκα πρωταθλήματα και συμμετοχή στο Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων της FIFA δεν είναι λίγο. Για να είμαστε δίκαιοι, πρέπει να πούμε ότι η Ράζα υπήρξε η πρώτη αφρικανική και αραβική ομάδα που συμμετείχε το 2000 στο Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων στη Βραζιλία, όχι γιατί ήταν η καλύτερη αφρικανική ομάδα (καμιά δεν μπορεί να πιάσει τις επιτυχίες της αιγυπτιακής Αλ-Αχλί), αλλά γιατί είναι η ομάδα με τους περισσότερους οπαδούς.
Ομως, ακόμα και στην εποχή του άκρατου επαγγελματισμού, οι πολυπληθείς οργανωμένοι οπαδοί της Ράζα (ultras) γράφουν με καμάρι το credo τους: VOX POPULI (Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ).
Κι όταν τραγουδούν μ’ ένα στόμα τον ύμνο που έχουν γράψει για την Παλαιστίνη, αψηφώντας το καθεστώς της φιλο-σιωνιστικής μαροκινής μοναρχίας, όποιος/α έχει συμμετάσχει σε κερκίδα, αισθάνεται την ανατριχίλα. Είναι σαν ν’ ακούς το You’ll never walk alone των οπαδών της Λίβερπουλ, με τη διαφορά ότι δεν απευθύνονται στην ομάδα τους αλλά στην Παλαιστίνη.
Ω συ, μοναδική
Η καρδιά έγινε κομμάτια εδώ και πολλά χρόνια
Τα μάτια κλαίνε
Ω αγαπημένη μου Παλαιστίνη
Πού είναι οι Αραβες; Κοιμούνται
Η πιο όμορφη χώρα αντιστέκεται
Ο θεός να σε φυλάει
Από την καταπίεση των εχθρικών αδελφών
Και των άπληστων εβραίων
Δε θα σ’ αφήσουμε μόνη, Γάζα
Οσο μακριά κι αν είσαι
Ω Ράφα και Ραμάλα
Η Ούμα μας (σ.σ. η κοινότητα των μουσουλμάνων) είναι τόσο άρρωστη
Την έκαναν τόσο άρρωστη με τα προβλήματα
Και τη διαφθορά των κυβερνήσεων
O Aραβας είναι βυθισμένος στην απελπισία
Το μέλλον του φαίνεται σκοτεινό
Οι Ραζάουι είναι η φωνή του καταπιεσμένου λαού
Που δεν μπορείς ν’ ακούσεις
Ξέρουμε τι συμβαίνει
Γιατί είμαστε αετοί που δε σκύβουν ποτέ
Παρά μόνο μπροστά στο θεό, το δημιουργό του σύμπαντος
Λευτεριά στην Παλαιστίνη
Στην Ιερουσαλήμ η χαρά θα κρατήσει για πάντα, θεού θέλοντος
Παλαιστίνιος Ραζάουι
Θέλω να πάω
Ποιος μπορεί να με πάει εκεί;
Παλαιστίνιος Ραζάουι
Θέλω να πάω
Ποιος μπορεί να με πάει εκεί;
