Δικαίως διαμαρτύρεται ο Περισσός για την προσπάθεια ορισμένων αστικών εφημερίδων να ταυτίσουν τον αγροτοσυνδικαλιστή του Βαγγέλη Μπούτα με τους «γαλάζιους» Νασίκα και Κοκκινούλη, που κάνουν χοντρές μπίζνες. Ο Νασίκας και ο Κοκκινούλης ήταν ανέκαθεν πλούσιοι αγρότες, με μεγάλες εκτάσεις, κοπάδια, άφθονους αγροτοεργάτες και καθαρά καπιταλιστική οργάνωση (ο Νασίκας καμάρωνε κάποτε στον προθάλαμο του υπουργείου Γεωργίας ότι έβαζε «τους Αλβανούς του» να του ξύνουν τα ΞΥΣΤΟ!).
Είναι σωστό ότι ο Νασίκας επεξέτεινε τις αγροτικές του μπίζνες στη Ρουμανία (γι’ αυτό και δεν παίζει πλέον ενεργό αγροτοπατερικό ρόλο) και ότι ο Κοκκινούλης, ως απόλυτο αφεντικό της ΕΑΣ Λάρισας προχώρησε στη δημιουργία μεγάλου πολυκαταστήματος σε συνεργασία με ισπανικό όμιλο. Τα 50 στρέμματα αμπέλι, το οινοποιείο και το κατάστημα πώλησης κρασιών που έχει δημιουργήσει ο Β. Μπούτας ασφαλώς και δε συγκρίνονται με τις μεγάλες καπιταλιστικές επιχειρήσεις των γαλάζιων αγροτοπατέρων. Δεν τον κατατάσ-σουν, όμως, και στη χορεία των φτωχών αγροτών. Δεν είναι πια ο φτωχός βαμβακοπαραγωγός, αλλά ένας μεσαίος αγρότης-επιχειρηματίας.
