«“Απειλητικά σύννεφα μαζεύονται στον ορίζοντα των Ελλήνων αγροτών, όπως διαφαίνεται από την απάντηση του υπουργού Οικονομικών κ. Γιώργου Παπακωνσταντίνου για το μέλλον των επιδοτήσεων” τονίζει ο Γραμματέας Πολιτικού Σχεδιασμού της ΝΔ και βουλευτής Λαρίσης κ. Μάξιμος Χαρακόπουλος. Με ένα φλύαρο δελτίο Τύπου, υπό τον τίτλο «Πιθανή η περικοπή των αγροτικών επιδοτήσεων», ο Χαρακόπουλος προσπαθεί να κάνει σπέκουλα με βάση μια απάντηση που του έδωσε ο Παπακωνσταντίνου.
Ο Παπακωνσταντίνου απάντησε στο Χαρακόπουλο λέγοντας αυτό που είναι ήδη γνωστό. Οτι στην ΕΕ βρίσκεται σε εξέλιξη μια μεγάλη συζήτηση για την αναθεώρηση του καθεστώτος κυρώσεων επί των χωρών που υπερβαίνουν τους στόχους του Προγράμματος Σταθερότητας και Ανάπτυξης. Στο πλαίσιο αυτής της συζήτησης έχει κατατεθεί από τον Ιούνιο και Ανακοίνωση της Κομισιόν, η οποία προβλέπει δυο δέσμες κυρώσεων, μια προληπτική και μια διορθωτική. Στο διορθωτικό σκέλος (δηλαδή όταν ένα κράτος υπόκειται σε διαδικασία υπερβολικού ελλείμματος) προβλέπεται ως κύρωση και η μη πληρωμή στο κράτος-μέλος των κοινοτικών κονδυλίων από τα ταμεία συνοχής, την Κοινή Γεωργική Πολιτική και το ταμείο για την Αλιεία, με πρόνοια ώστε να «αποκλείεται η δημιουργία μιας κατάστασης στην οποία η μείωση των δαπανών της ΕΕ θα οδηγούσε σε μείωση του εισοδήματος των γεωργών και των αλιέων».
Ο Χαρακόπουλος ισχυρίζεται ότι αυτή η Ανακοίνωση της Κομισιόν υιοθετήθηκε από το Ecofin, αυτό όμως δεν προκύπτει από πουθενά. Η Ανακοίνωση της Κομισιόν είναι ένα από τα πολλά κείμενα που έχουν πέσει στο τραπέζι ενός μεγάλου παζαριού, το οποίο ακόμη δεν έχει οδηγήσει σε οριστικές αποφάσεις (δεν κατέληξε ούτε το Ecofin της περασμένης Δευτέρας και Τρίτης). Υπάρχουν μια σειρά άλλα ζητήματα, όπως π.χ. η γερμανική πρόταση για στέρηση του δικαιώματος ψήφου στα συμβούλια από το κράτος-μέλος που θα ξεπερνά το επιτρεπτό έλλειμμα, που δε μπορεί να υλοποιηθεί χωρίς αναθεώρηση της Συνθήκης. Ολ’ αυτά συζητούνται στην Ομάδα Εργασίας υπό τον Χέρμαν Φαν Ρομπούι, όμως κατάληξη δεν υπάρχει. Μόλις στο τελευταίο Ecofin κατάφεραν να συμφωνήσουν στο απλούστερο όλων, το λεγόμενο «ευρωπαϊκό εξάμηνο» (κάθε χώρα μέλος θα καταθέτει στις Βρυξέλλες τον Απρίλη κάθε χρόνου το σχέδιο προϋπολογισμού της, αλλά και πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων).
Είναι γνωστό πως η Γερμανία πιέζει για τη δημιουργία και θεσμικά μιας ΕΕ «δυο ταχυτήτων». Είναι δεδομένο πως Γερμανία και Γαλλία έχουν συμφωνήσει επί της αρχής στη σκλήρυνση του συστήματος κυρώσεων, προκειμένου να κρατήσουν με νύχια και με δόντια την αξιοπιστία του ευρώ. Από αυτή τη συμφωνία, όμως, μέχρι την εξειδίκευση υπάρχει μεγάλη απόσταση και για να ληφ- θούν τελικές αποφάσεις πρέπει να παρθούν υπόψη και άλλοι παίχτες, όπως π.χ. η Ιταλία και η Ισπανία. Από την άλλη, είναι επίσης γνωστό, ότι μεγαλύτερη υπονόμευση του ευρώ από τη στήριξη των ευρωπαϊκών τραπεζών μέσω της ΕΚΤ δεν υπάρχει. Η ΕΚΤ σωρεύει συνεχώς ομόλογα ευρωπαϊκών τραπεζών, ο όγκος των οποίων δεν επιτρέπει στο ευρώ να ανακάμψει έναντι του δολάριου.
Είναι φανερό πως στις σημερινές συνθήκες αυτό το σύστημα κυρώσεων δεν μπορεί να λειτουργήσει, γιατί θα έπρεπε σχεδόν όλες οι χώρες της ΕΕ να στερηθούν όλους τους πόρους που παίρνουν από τον κρατικό προϋπολογισμό, αφού σχεδόν όλες βρίσκονται στη διαδικασία της επιτήρησης για υπερβολικό έλλειμμα. Για την Ελλάδα τι να πούμε; Βρίσκεται ήδη υπό ένα ειδικό καθεστώς οικονομικού ελέγχου. Αν επέβαλαν στην κυβέρνηση να πληρώσει από τον κρατικό προϋπολογισμό τα κονδύλια των αγροτικών επιδοτήσεων και των διαρθρωτικών ταμείων, θα τίναζαν στον αέρα το δικό τους πρόγραμμα που ήδη διανύει τον πρώτο χρόνο εφαρμογής του. Με τι λεφτά θα πλήρωνε το ελληνικό κράτος τις επιδοτήσεις στους αγρότες, αφού υποτίθεται ότι –βάσει της Ανακοίνωσης της Κομισιόν– αυτοί πρέπει οπωσδήποτε να πληρωθούν; Και δεν θα ήταν αυτό ένα είδος επανεθνικοποίησης της Γεωργικής Πολιτικής, δεδομένου ότι αγροτική πολιτική χωρίς επιδοτήσεις δεν μπορεί να υπάρξει;
Ο κάθε Χαρακόπουλος παρουσιάζει τις κοινοτικές επιδοτήσεις σαν ένα είδος χάρης προς τους αγρότες από τους φιλάνθρωπους Ευρωπαίους. Ομως, όπως πολλές φορές έχουμε αποδείξει, αυτά είναι χρήματα του ελληνικού λαού, είναι το «ενοίκιο» που πληρώνουν οι ιμπεριαλιστικές χώρες για να νέμονται ως εσωτερική τους επικράτεια τη χώρα μας. Ασε που το μεγαλύτερο μέρος αυτών των επιδοτήσεων πηγαίνει στο μεγάλο κεφάλαιο, όχι μόνο στο παραγωγικό, που εξασφαλίζει φτηνές αγροτικές πρώτες ύλες, αλλά και στο εμπορικό, που «γδύνει» τους αγρότες συγκεντρώνοντας και διακινώντας τα αγροτικά προϊόντα και πουλώντας τα κάθε είδους αγροτικά εφόδια.
Ο μεγάλος κίνδυνος για τη φτωχή αγροτιά δεν είναι αυτός που περιγράφει ο Χαρακόπουλος, αλλά η προγραμματισμένη για το 2013 αναθεώρηση της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής. Οι έως τώρα αναθεωρήσεις της ΚΑΠ δημιούργησαν ένα τεράστιο κύμα ξεκληρίσματος των φτωχών αγροτών. Εχουμε αναφερθεί πολλές φορές σ’ αυτό το φαινόμενο. Μιλώντας συμπυκνωμένα, θα λέγαμε ότι η ιμπεριαλιστική αστική τάξη δεν θέλει αγροτική παραγωγή. Δεν έχει καν ανάγκη τους μισοαγρότες που αποτελούσαν ταυτόχρονα και εργατικό δυναμικό για τη βιομηχανία, αφού φτηνούς εργάτες τής εξασφαλίζει πλέον η μετανάστευση. Θα επιβιώσει μόνο η αφρόκρεμα της πλούσιας αγροτιάς.
Η νέα αναθεώρηση της ΚΑΠ θα συνοδεύεται από τη μαγική λέξη «ανάπτυξη». Τούτο σημαίνει ότι επιδοτήσεις θα υπάρχουν μόνο για τους επιχειρηματίες αγρότες. Για τη φτωχή αγροτιά δεν θα υπάρχει τίποτα και όση έχει απομείνει στην παραγωγή θα ξεκληριστεί βίαια. Γι’ αυτά, όμως, δεν λένε τίποτα οι Χαρακόπουλοι, γιατί «γαλάζιες» και «πράσινες» κυβερνήσεις έχουν προσφέρει τη συγκατάθεσή τους σ’ αυτές τις εξελίξεις, την ίδια στιγμή που κόμπαζαν πως εξασφάλισαν το μέλλον των ελλήνων αγροτών.
Για τη φτωχή αγροτιά της χώρας μας και όλης της ΕΕ δεν υπάρχει κανένα μέλλον στο πλαίσιο του καπιταλισμού. Η μάχη οπισθοφυλακών δεν οδηγεί παρά στο ξεκλήρισμα. Μόνο ο επαναστατικός αγώνας, μαζί με την εργατική τάξη, μπορεί να οδηγήσει σ’ ένα φωτεινό μέλλον.