Για τρίτη συνεχή χρονιά οι εμπορικές τιμές του καλαμποκιού, του σκληρού σταριού και του μαλακού σταριού παρέμειναν εξευτελιστικές. Συγκεκριμένα οι τιμές του καλαμποκιού τα τρία τελευταία χρόνια –2007, 2008, 2009– ήταν αντίστοιχα 0,24, 0,13 και 0,08- 0,10 ευρώ/ κιλό. Του σκληρού σταριού οι τιμές την τελευταία τριετία ήταν αντίστοιχα 0,24, ,0,22 και 0,13- 0,15 ευρώ/ κιλό. Στο μαλακό σιτάρι οι τιμές παραγωγού ήταν αντίστοιχα 0,20 , 0,16 και 0,08 ευρώ/κιλό.
Από την άλλη, οι εμπορικές τιμές του ψωμιού, (μαύρου, χωριάτικου κ.λπ.), των μακαρονιών και άλλων προϊόντων είναι στα ύψη, γιατί αυτό επιβάλλει το μεγάλο κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις του. Ετσι το μεγάλο κεφάλαιο στη διατροφική αλυσίδα βγάζει υπερκέρδη.
Για μια ακόμη φορά επιβεβαιώνεται η κλασική θέση των μαρξιστών-λενινιστών, ότι στο καπιταλιστικό σύστημα παραγωγής τα αγροτικά προϊόντα-εμπορεύματα αποτελούν πρώτη ύλη για τα βιομηχανικά προϊόντα και οι τιμές τους διατηρούνται σε πολύ χαμηλά επίπεδα προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου. Οι επιδοτήσεις που δίνονται είτε από τον κρατικό προϋπολογισμό είτε από τον κοινοτικό προϋπολογισμό ουσιαστικά δίνονται στο εμπορικό και βιομηχανικό κεφάλαιο για να εξασφαλίζουν φτηνή και μπόλικη πρώτη ύλη.
Η Κ. Μπατζελή όσο ήταν ευρωβουλευτής ξιφουλκούσε κατά των τραστ στον τομέα της διατροφικής αλυσίδας. Τώρα που έγινε υπουργός Γεωργίας έκανε γαργάρα όλες αυτές τις δηλώσεις και κύριο μέλημά της έγινε η έγκαιρη καταβολή της λεγόμενης ενιαίας ενίσχυσης, που για τη φτωχή αγροτιά ήταν και παραμένει ένα προνοιακό βοήθημα. Γιατί στο επίπεδο της διαμόρφωσης των τιμών των αγροτικών προϊόντων-εμπορευμάτων δεν θέλει και δεν μπορεί να μειώσει την ψαλίδα.
