Σε όλες σχεδόν τις περιπτώσεις που οι ελεγκτικοί μηχανισμοί εισηγούνται επιβολή προστίμων σε εταιρίες για διάφορες παραβάσεις, υποβάλλουν και μηνύσεις κατά των υπευθύνων των εταιριών. Παρατηρείται όμως το φαινόμενο, οι διοικήσεις των ελεγκτικών μηχανισμών να μη ζητούν από τους συνηγόρους του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους να παρασταθούν στις δίκες αυτές ως πολιτική αγωγή για να υπερασπιστούν το δημόσιο συμφέρον, είτε αυτό αφορά την προσβολή της δημόσιας υγείας, είτε φορολογικό, είτε άλλο οικονομικό ζήτημα. Αφήνουν τους δημόσιους υπάλληλους που έκαναν τους ελέγχους να χειριστούν την υπόθεση μόνοι τους, καταθέτοντες ως μάρτυρες, έχοντας να αντιμετωπίσουν τους έμπειρους συνηγόρους των εταιριών και με πολύ λιγότερα δικαιώματα σύμφωνα με τον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας.
Το αποτέλεσμα είναι να αθωώνονται οι καπιταλιστές, όπως οι γαλακτοβιομήχανοι που παραβιάζουν κατ’ εξακολούθηση τον Κώδικα Τροφίμων και Ποτών, ή οι χοντρέμποροι των κέτερινγκ που παίρνουν εργολαβία τη σίτιση σε νοσοκομεία, φοιτητικές λέσχες κτλ.
Θα αποφασίσουν ποτέ οι Διοικήσεις των ελεγκτικών μηχανισμών να υπερασπίζονται τις προσφυγές τους στις εισαγγελίες και στα ποινικά δικαστήρια, ασκώντας το δικαίωμα της ανάθεσης των υποθέσεων αυτών σε συνηγόρους πολιτικής αγωγής, ή θα συνεχίσουν την πρακτική να υπερασπίζονται τις υποθέσεις μόνοι και αβοήθητοι οι υπάλληλοι-ελεγκτές;