Το πράγμα ήταν καθαρό από την αρχή. Εμείς προτιμήσαμε να κρατήσουμε την αρθρογραφία μας «χαμηλά», για να μην μας κατηγορήσει κανείς ότι «υπονομεύουμε τη μεγαλειώδη κινητοποίηση της φτωχομεσαίας αγροτιάς». Οι αγρότες που κατέβηκαν στα φετινά μπλόκα ήταν λιγότεροι από πέρυσι (με παλαιότερες κινητοποιήσεις δεν υπάρχει σύγκριση) και η κινητοποίηση ήταν αυστηρά προκαθορισμένη από τις δυνάμεις του Περισσού, με αποκλειστικό σκοπό ν' αποτελέσει μια διαμαρτυρία που θα εκθέσει την κυβέρνηση και όχι μια μαχητική κινητοποίηση που θα δοκιμάσει τις δυνάμεις της απέναντι στη μνημονιακή συγκυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και στον μηχανισμό καταστολής (και προπαγάνδας) του αστικού κράτους.
Δεν είναι τυχαίο ότι τα φετινά αγροτικά μπλόκα αντιμετωπίστηκαν με… συμπάθεια από τα αστικά ΜΜΕ (που άλλες φορές έσταζαν δηλητήριο και ζητούσαν από τις κυβερνήσεις κατασταλτικά μέτρα). Δε χρειάζονταν παρασκηνιακές διαβεβαιώσεις. Εχουν την εμπειρία να καταλάβουν ότι το κλασικό σχήμα θα δουλέψει και φέτος: μπλόκα – συμβολικοί αποκλεισμοί – συνάντηση με τον υπουργό – διαδήλωση στην Αθήνα – διάλυση μπλόκων και επιστροφή στα χωριά. Οι συμβολικοί αποκλεισμοί δε δημιούργησαν σχεδόν κανένα πρόβλημα στις μεταφορές και γενικά στη λειτουργία του κράτους. Ακόμα και οι εντάσεις στη Μακεδονία (όπου τις κινητοποιήσεις ελέγχουν κυρίως πρασινογάλαζοι αγροτοπατέρες) κρατήθηκαν σε «ανεκτά» πλαίσια, ενώ στη Θεσσαλία, όπου τον έλεγχο είχαν οι υποτιθέμενοι «κόκκινοι» (οι δεξιοί δεν κατέβηκαν καν) στόχος δεν ήταν να «πονέσει» η συγκυβέρνηση, αλλά να δημιουργηθεί φόντο για να κάνουν δηλώσεις στα κανάλια τα στελέχη της ΠΑΣΥ.
Η όλη κινητοποίηση ήταν εξαρχής φανερό ότι είχε χαρακτήρα απλής διαμαρτυρίας και όχι μαχητικής διεκδίκησης. Γιατί, λοιπόν, να στραφούν εναντίον της τα αστικά ΜΜΕ; Την ενέταξαν στη δική τους αντιπολιτευτική τακτική, με τη σοφή σκέψη ότι είναι καλύτερο μια αγροτική κινητοποίηση να ελέγχεται από τον «σοβαρό» Μπούτα παρά από τίποτα «ανεξέλεγκτους». Ο Περισσός ήταν και παραμένει πυλώνας σταθερότητας του καπιταλιστικού συστήματος.
Μετά τη συνάντηση με τον Αποστόλου (η φετινή πρωτοτυπία ήταν ότι είχε μαζί του και άλλους υπουργούς, για να δείξουν το ενδιαφέρον τους και την αγωνία τους για την εξεύρεση λύσεων… που όμως δεν βρέθηκαν ούτε κατ' ελάχιστον) και τη διαδήλωση στην Αθήνα (ούτε αυτή δεν κατάφερε να γίνει «είδηση»), αναμενόταν η αποχώρηση, όπως και έγινε. Ακολούθησε η… καθιερωμένη ανακοίνωση της «Πανελλαδικής Επιτροπής των Μπλόκων», με τα γνωστά μπαγιάτικα επιχειρήματα: «μπορεί η κυβέρνηση να αρνείται να ικανοποιήσει τα αιτήματά μας, αλλά έχουμε ήδη δυο πολύ σημαντικές, για μας, κατακτήσεις: Την ύπαρξη και δράση ενός οργανωμένου αγροτικού κινήματος (…) τον κοινό βηματισμό μας με τους εργατοϋπάλληλους και τα άλλα λαϊκά στρώματα. (…) Ο αγώνας μας δεν “μια κι έξω“, αλλά συνεχής και πολύμορφος. Μετά από 25 μερόνυχτα, φεύγουμε σήμερα από τα μπλόκα, για να συνεχίζουμε τον αγώνα με διάφορες μορφές πάλης».
Χαρακτηριστικότερη επιβεβαίωση του ότι ήταν απλώς μια διαμαρτυρία δε θα μπορούσε να υπάρξει.
