«Ο Λιγνάδης μάς εξαπάτησε και με εξαπάτησε με βαθιά υποκριτική τέχνη»! Τι κάνει μια υπουργός Πολιτισμού μετά από μια τέτοια αναφορά; Το αυτονόητο: παραιτείται για λόγους ευθιξίας και αξιοπρέπειας. Η Λίνα Μενδώνη, όμως, δεν έχει τέτοιο σκοπό. Στο φινάλε μπορεί να εξαναγκαστεί σε παραίτηση, για να γλιτώσει ο Μητσοτάκης, αυτή τη στιγμή όμως πρέπει να παραμείνει στη θέση της, για να λειτουργήσει ως κυματοθραύστης του πρωθυπουργού. Μόλις ο κυματοθραύστης γίνει ετοιμόρροπος, ο δημιουργός του θα του δώσει την τελευταία κλωτσιά. Και δε θα είναι η πρώτη φορά που ένας υπουργός (ειδικά όταν είναι ανύπαρκτου πολιτικού διαμετρήματος, όπως η σημιτική Μενδώνη) θα χρησιμοποιηθεί ως σάκος του μποξ για να εκτονωθεί η λαϊκή οργή.
Για τη Μενδώνη τι να πει κανείς; Δεν έχουν περάσει παρά λίγες μέρες από τότε που εξήρε τη στάση του Λιγνάδη να παραιτηθεί από την καλλιτεχνική διεύθυνση του Εθνικού Θεάτρου «για να υπερασπιστεί τον εαυτό του»! Ούτε τότε «ψυλλιάστηκε» τίποτα, ώστε να ψάξει λίγο την υπόθεση; ‘Η την εξαπάτησε και πάλι με την… υποκριτική του ο Λιγνάδης, λέγοντάς της να μην ανησυχεί γιατί είναι καθαρός σαν το χιόνι; Δεν ήξερε πως είναι πάγια τακτική να μην παραιτείται κάποιος από δημόσια θέση λόγω φημών, αλλά να παραμένει και να υπερασπίζεται τον εαυτό του;
Να σας πούμε εμείς τι έγινε. Η Μενδώνη μάλλον ζήτησε την παραίτηση του Λιγνάδη (όπως έγραψε η Ακρίτα, που σίγουρα δεν το έβγαλε από την κοιλιά της), αλλά παρενέβησαν τα «μεγάλα μέσα» και καθυστέρησαν την παραίτηση. Γι’ αυτό και το δακτυλογραφημένο έγγραφο έχει χειρόγραφη ημερομηνία. Μιλάμε για προϊόν συνεννόησης: δώσε μου την παραίτηση, χωρίς ημερομηνία, και θα την ενεργοποιήσω άμα μου πει ο «μεγάλος». Ετσι, η ημερομηνία μπήκε χειρόγραφα εκ των υστέρων.
Aμ’ το άλλο παραμύθι της Μενδώνη; Δε γνώριζε –λέει- τον Λιγνάδη από παλιότερα, αλλά τον γνώρισε τρεις μέρες προτού τον διορίσει στο Εθνικό! Είκοσι χρόνια έχει στο (πολιτικό) κουρμπέτι η Μενδώνη. Γενική γραμματέας στο υπουργείο Πολιτισμού επί Σημίτη, υπουργός Πολιτισμού του Κούλη τώρα. Αντε, να κάνουμε πως την πιστεύουμε ότι δεν ήξερε ότι ο Γεωργουσόπουλος τον έδιωξε από τη Σχολή του Εθνικού, επειδή υπήρξαν καταγγελίες, άντε να κάνουμε πως την πιστεύουμε ότι δεν ήξερε ότι τον είχαν διώξει και από ιδιωτική Σχολή Θεάτρου. Αντε να κάνουμε πως την πιστεύουμε ότι δεν είχε ακούσει τίποτα απ’ αυτά που κυκλοφορούσαν σε όλο το θεατρικό κύκλωμα. Προτού τον διορίσει δεν έψαξε λίγο να δει τι είδους άνθρωπος είναι; Δε ρώτησε καναδυό έμπιστούς της, «ρε παιδιά, τι μέρος του λόγου είναι αυτός ο Λιγνάδης, να τον διορίσω ή θα εκτεθώ;».
Αν η κ. Μενδώνη είχε τόση δα τσίπα, θα είχε παραιτηθεί και θα κλεινόταν στο σπίτι της να μην τη βλέπει άνθρωπος. Δείχνει, όμως, αποφασισμένη να υποστεί μέχρι το τέλος τον προσωπικό εξευτελισμό, γιατί «χρωστάει» σ’ αυτόν που την πήρε από την αφάνεια και την έκανε υπουργό. Εκτός αν η δήλωση ότι δε γνώριζε τον Λιγνάδη και τον γνώρισε τρεις μέρες προτού τον διορίσει, υπονοεί ότι δεν ήταν δική της επιλογή, αλλά επιλογή άλλου, που δεν μπορεί να είναι παρά ο Μητσοτάκης. Αν είναι έτσι, ας βγει να το πει και μετά να παραιτηθεί και να… μονάσει.
Τα γεγονότα μιλάνε μόνα τους. Στις 21 Μάη του 2019, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ προκηρύσσει τη θέση του καλλιτεχνικού διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου. Οι συριζαίοι ήξεραν ότι θα χάσουν τις εκλογές και προσπαθούσαν να χαλάσουν τη «δουλειά» του Μητσοτάκη. Μια μέρα μετά, σε εκδήλωση στον Ιανό, ο Καραμπελιάς παρουσιάζει τον παρακαθήμενό του Λιγνάδη ως τον επόμενο καλλιτεχνικό διευθυντή του Εθνικού. Ο Λιγνάδης χαμογελάει σεμνά. Στις 7 Αυγούστου, ένα μήνα μετά τις εκλογές, η Μενδώνη ανακοινώνει στη Βουλή την ακύρωση του διαγωνισμού… για λόγους δημοσίου συμφέροντος. Στις 13 Αυγούστου, το δημόσιο συμφέρον… αποκαθίσταται με το διορισμό του Λιγνάδη ως καλλιτεχνικού διευθυντή του Εθνικού.
Δεν ξέρουμε αν ο Λιγνάδης υπήρξε δάσκαλος ορθοφωνίας του Κούλη, όπως έχει γραφεί. Εκ των πραγμάτων δεν καταλείπεται καμιά αμφιβολία ότι αυτός τον διόρισε (η Μενδώνη απλώς έβαλε την υπογραφή). Αν δεν είχαν «παρτίδες», δε θα έπαιρναν Κούλης και Μαρέβα το «Σινούκ» για να τους πάει από την Αντίπαρο (είχαν πάει για να παραδώσουν ελληνικά διαβατήρια στον Τομ Χανκς και τη σύζυγό του και να βγάλουν τις σχετικές φωτογραφίες) στην Επίδαυρο, για να παρακολουθήσουν τους «Πέρσες» του Εθνικού σε σκηνοθεσία Λιγνάδη. Δε διακρίνεται για τη θεατροφιλία του το ζεύγος Μητσοτάκη (για mountain bike και άλλα σπορ, ναι).
Επειδή τότε έγινε ντόρος (διότι υποτίθεται πως περνούσαμε «κρίσιμες εθνικές στιγμές», με τους στόλους Ελλάδας-Τουρκίας αντιμέτωπους γύρω από το «Ορούτς Ρέις»), επιστρατεύτηκε ο Πέτσας για να δηλώσει: «Ο πρωθυπουργός μετακινήθηκε την Κυριακή το απόγευμα από τη Αντίπαρο προς τη Επίδαυρο με στρατιωτικό ελικόπτερο, προκειμένου να παραστεί στη παράσταση “Πέρσες” του Αισχύλου, ένα μεγάλο πολιτιστικό γεγονός που μεταδόθηκε με livestreaming σε όλο τον κόσμο». Καμιά παράσταση του Εθνικού, εδώ και δεκαετίες, δεν είναι μεγάλο πολιτιστικό γεγονός, αλλά τι θα περίμενε κανείς από τον Πέτσα; Αγνοεί ακόμα και τι σημαίνει «πολιτιστικό γεγονός».
Σταματάμε εδώ, γιατί θα ήταν υποτίμηση της νοημοσύνης των αναγνωστών μας να συνεχίσουμε με επιχειρήματα που αποδεικνύουν αυτό που είναι ολοφάνερο. Για να έχουμε, όμως, πληρότητα στην ανάλυσή μας πρέπει να πάμε στη μεγάλη εικόνα.
Πάνε πολλά χρόνια τώρα που όποια πέτρα κι αν σηκώσεις βρίσκεις από κάτω τον Λιγνάδη. Ξεκίνησε σαν ένας καλός ηθοποιός, εξελίχτηκε σε άθλιο σκηνοθέτη και ταυτόχρονα στον σημαντικότερο ίσως «λομπίστα» στο ελληνικό θέατρο. Εκανε ό,τι ήθελε. Μέχρι και τον Ρουβά… Διόνυσο στις «Βάκχες». Τον προσκυνούσε κόσμος και κοσμάκης, γιατί αυτός είχε τις παρτίδες με αυτούς που βάζουν τα λεφτά και «κινείται» ο χώρος. Και βέβαια, όλοι ήξεραν. Αλλά το βούλωναν, ο καθένας και η καθεμιά για τους δικούς του/της λόγους.
Μόνο σε ένα χώρο βουτηγμένο στη βρομιά μπορούν να ανθίσουν δηλητηριώδη φυτά.
Δε θα κατηγορήσουμε κάποιους ηθοποιούς που το βούλωνων (μολονότι ήξεραν), φοβούμενοι ότι θα χάσουν το μεροκάματο από τον πανίσχυρο «λομπίστα» και τους ισχυρούς φίλους του. Εκείνοι, όμως, που αναρριχήθηκαν σε αιρετές θέσεις (βουλευτές, υπουργοί, διευθυντές μεγάλων κρατικών καλλιτεχνικών οργανισμών) γιατί δεν μίλησαν ποτέ, αλλά ανέχονταν δίπλα τους τη βρομιά; Δεν ήξερε τίποτα η Λυδία Κονιόρδου ή ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος, ο Πάνος Σκουρολιάκος, η Μαρία Κανελλοπούλου, η Μάνια Παπαδημητρίου (και άλλοι/ες); Γιατί δεν έκαναν κάτι, όταν είχαν πολιτική δύναμη, για να σπάσει το απόστημα; Είναι προφανές ότι ίσχυσε το δόγμα «έτσι τα βρήκαμε, έτσι θα τ’ αφήσουμε».
ΥΓ1. Αν ασχοληθήκαμε μόνο με την περίπτωση Λιγνάδη είναι γιατί έχει άμεση σύνδεση με την αστική πολιτική. Αυτό δε σημαίνει ότι οι άλλοι που καταγγέλλονται είναι καλύτεροι.
ΥΓ2. Για τον αστικό κόσμο, η παιδεραστία, ακόμα και ο βιασμός παιδιών δεν είναι παρά… σεξουαλική ιδιαιτερότητα. Θυμόσαστε την παρέλαση νεοδημοκρατών βουλευτών στη δίκη του πρώην βουλευτή και συμβούλου του Μητσοτάκη, Νίκου Γεωργιάδη, που καταδικάστηκε πρωτόδικα για «ασέλγεια σε βάρος ανηλίκου», για να παύσει στο δεύτερο βαθμό η ποινική δίωξή του, λόγω… παραγραφής;
ΥΓ3. Τον Νοέμβρη του 2017, σε συνέντευξή του στο ένθετο «Real life» της εφημερίδας «Real News», ο Λιγνάδης ρωτήθηκε πώς είδε την υπόθεση του Κέβιν Σπέισι, τον οποίο κατηγόρησε ένας ηθοποιός ότι «τον είχε… προσεγγίσει σεξουαλικά σε νεαρή ηλικία». Η απάντησή του υπήρξε χαρακτηριστική για το ήθος του:
«Το είδα ως… θλιβερή οπερέτα. Και από τις δύο πλευρές. Από τη μία, αυτό το αγόρι που είχε βρεθεί στο πάρτι µε τον Σπέισι πάνω του, γιατί δεν αντέδρασε τότε; Γιατί δεν βγήκε να τον καταγγείλει; Μπορεί γιατί ήταν µικρός και φοβήθηκε. Πώς βρέθηκε σε εκείνο το πάρτι; Πού ήταν οι δικοί του; Γιατί τόσα χρόνια δεν µίλησε; Γιατί τώρα; Γιατί έγινε “µόδα” να καταγγέλλουν τις όποιες σεξουαλικές παρενοχλήσεις; Οταν µε παρενοχλήσεις, θα βγω να το φωνάξω. Θα γυρίσω τον κόσµο ανάποδα. Δεν θα το θυμηθώ χρόνια µετά – είτε πρόκειται για το αγόρι αυτό είτε για τις ηθοποιούς που παρενοχλήθηκαν από τον Γουάινστιν. Είναι άθλια η σεξουαλική παρενόχληση, άρα οφείλεις να την καταγγείλεις την ίδια στιγµή, για να µη συµβεί σε άλλους…».
ΥΓ4. Αυτός που έγραψε το περιβόητο σημείωμα με τις οδηγίες για τους δημοσιογραφικούς παραγωγούς της ΕΡΤ, εκτός από μαντρόσκυλο της κυβέρνησης Μητσοτάκη, αποδείχτηκε και ηλίθιος. Γιατί να μη δημοσιευτούν από την κρατική τηλεόραση φωτογραφίες του Λιγνάδη με τον Μητσοτάκη, τη Μενδώνη και άλλους νεοδημοκράτες; Αρα ήξεραν και έβαζαν το κεφάλι στην άμμο σαν τη στρουθοκάμηλο. Αν είχαν διώξει εξαρχής τον Λιγνάδη, μπορεί σήμερα να είχαν μια ευκαιρία να γλιτώσουν την πολιτική ευθύνη. ‘Η έστω να τη μειώσουν. Μετά από τόσες μέρες, την έχασαν.
