Με λιγότερες από 5.000 ψήφους διαφορά, ο δεξιός Ερσίν Τατάρ (51,74%) κέρδισε τον σοσιαλδημοκράτη Μουσταφά Ακιντζί (48,26%) και αναδείχτηκε πρόεδρος της λεγόμενης Τουρκικής Δημοκρατίας Βόρειας Κύπρου. Την ώρα που ο Τατάρ, μπροστά στους παραληρούντες οπαδούς του ευχαριστούσε τον Ερντογάν και υποσχόταν πίστη στην Τουρκία, ο Ακιντζί μιλούσε για «μια διαδικασία που δεν έγινε υπό φυσιολογικές συνθήκες» (αναφερόταν στις παρεμβάσεις της Τουρκίας υπέρ του Τατάρ) και ανακοίνωνε την αποχώρησή του από την πολιτική, μετά από σχεδόν μισόν αιώνα.
Πολλοί έσπευσαν να προεξοφλήσουν το τέλος του Κυπριακού, Ο Τατάρ δήλωσε βέβαια ότι «θα προστατεύσουμε την κυριαρχία και την ανεξαρτησία μας», που κατακτήθηκε «μετά την ειρηνευτική επιχείρηση του 1974», ταυτόχρονα όμως δήλωσε έτοιμος να καθίσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για το Κυπριακό. Δε θα είναι, άλλωστε, η πρώτη φορά που τη σκυτάλη από πλευράς τουρκοκυπριακής κοινότητας θα κρατάει ένας δεξιός εθνικιστής, με στενούς δεσμούς με την Αγκυρα.
Με την εκλογή του Τατάρ, για την οποία εργάστηκε πολύ, ο Ερντογάν θα μπορεί να χρησιμοποιεί το Κυπριακό ως όπλο στη φαρέτρα του, απερίσπαστος από τα προβλήματα που του δημιουργούσαν πολιτικοί όπως ο Ακιντζί, που σκέφτονται περισσότερο «κυπριακά» και λιγότερο «τουρκικά». Τώρα θα μπορεί να δίνει τις διαταγές και να είναι σίγουρος ότι θα εκτελούνται, χωρίς να χάνεται χρόνος και να χρειάζεται να οργανωθεί πίεση πάνω στον τουρκοκύπτιο ηγέτη.
Γιατί, όμως, να θέλει ο Ερντογάν να προχωρήσει σε μια λύση δύο κρατών, ιδιαίτερα αυτή την εποχή; Για να έρθει σε σύγκρουση με τον ΟΗΕ, να δημιουργήσει τριβές με τις ηγέτριες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και να χάσει και ένα διαπραγματευτικό όπλο; Η de facto διχοτόμηση που υπάρχει από το 1974 μέχρι σήμερα είναι προτιμότερη από μια τυπική διχοτόμηση. Γιατί έτσι όπως έχουν τα πράγματα, το Κυπριακό είναι ένα κακοφορμισμένο διεθνές πρόβλημα, που επιτρέπει στις τουρκικές κυβερνήσεις να το διαπραγματεύονται. Αμα λυθεί, με de jure διχοτόμηση, αυτό το διαπραγματευτικό χαρτί θα καεί.
Ας μην βιαζόμαστε, λοιπόν, να βγάζουμε τέτοιου είδους συμπεράσματα επειδή ο Τατάρ νίκησε τον Ακιντζί. Κι ας μην ξεχνάμε ότι πολλοί στην Κύπρο και στην Ελλάδα κατηγορούν τον Αναστασιάδη ότι είναι κι αυτός οπαδός της de facto διχοτόμησης και γι’ αυτό τορπίλισε τις διαπραγματεύσεις στο Κραν Μοντανά.
Προς το παρόν, το Κυπριακό έχει τεθεί στο ράφι. Τουρκία και Ελλάδα ερίζουν για τα θαλάσσια «οικόπεδα» στην Ανατολική Μεσόγειο, τα ενεργειακά μονοπώλια έχουν αποσυρθεί από τις έρευνες στα αδειοδοτημένα «οικόπεδα» της κυπριακής ΑΟΖ και τα μόνα που ερευνούν και τρυπάνε είναι τα τουρκικά πλοία, τα οποία αλωνίζουν ελεύθερα την ΑΟΖ της -κατά τα άλλα ανεξάρτητης και μέλος της ΕΕ- Κυπριακής Δημοκρατίας. Περιμένουμε να δούμε τι θα γίνει σ’ αυτή την περιβόητη διεθνή διάσκεψη για την Ανατολική Μεσόγειο, που σχεδίασε η Μέρκελ. Θα δεχτεί η Τουρκία να συμμετάσχει σε μια διάσκεψη και η Κυπριακή Δημοκρατία ή θα απαιτήσει να συμμετάσχουν ομότιμα τα δύο «συνιστώντα κράτη» της Κύπρου;
