♦ «Οποιος δεν αγαπά τη Γερμανία, να φύγει από τη Γερμανία γράφει το πλακάτ στα χέρια του διαδηλωτή στο Κέμνιτς της Γερμανίας. Ηταν το κεντρικό σύνθημα των ρατσιστικών διαδηλώσεων που συνόδευσαν το αντιμεταναστευτικό πογκρόμ στην ανατολικογερμανική αυτή πόλη. Η εικόνα του ηλικιωμένου διαδηλωτή δεν παραπέμπει στην κλασική εικόνα του νεοναζί. Αν δεν ήξερε κανείς τα συμπαρομαρτούντα, δε θα κατέτασσε αυτόν τον άνθρωπο με το αγαθό χαμόγελο (το σουλούπι του παραπέμπει σε εργάτη, άνθρωπο της δουλειάς σίγουρα) στην ίδια συνομοταξία με τους Κασιδιάρηδες, τους Λαγούς, τους Παναγιώταρους και τους Καιάδες. Κι όμως, αυτές οι διαδηλώσεις δεν ξεπήδησαν αυθόρμητα. Τις οργάνωσαν οι νεοναζί και οι ακροδεξιοί της σημερινής Γερμανίας. Και βρήκαν ανταπόκριση από ανθρώπους της δουλειάς. Οπως είχαν βρει και οι προπάτορές τους, ο Χίτλερ και η ναζιστική συμμορία του.
♦ Το Κέμνιτς, μια πόλη καθαρά βιομηχανική, είχε καταστραφεί στον Β' παγκόσμιο πόλεμο. Ανοικοδομήθηκε ως πρότυπη σοσιαλιστική πόλη και ονομάστηκε Πόλη του Καρλ Μαρξ, για να μετονομαστεί σε Κέμνιτς μετά την επανένωση το 1990. Οι ρατσιστικές διαδηλώσεις έγιναν στην πλατεία όπου δεσπόζει η γρανιτένια προτομή του ιδρυτή του επιστημονικού σοσιαλισμού, του ανθρώπου που σφράγισε την ιστορία με τη μνημειώδη φράση: προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε. «Το Κέμνιτς δεν είναι ούτε γκρι ούτε καφέ» γράφει το πανό που ανήρτησαν στη βάση του αγάλματος οι διοργανωτές των ρατσιστικών διαδηλώσεων. Υβρις αναμφισβήτητα. Από κάτι τέτοιες ύβρεις, όμως, εμπνέονται κάποιοι «αριστεροί», σαν τη Σάρα Βάγκεκνεχτ και τον Οσκαρ Λαφοντέν, που αφού απέτυχαν ως Die Linke (Η Αριστερά) να υπερσκελίσουν τη γερμανική σοσιαλδημοκρατία, επιχειρούν τώρα με το «Σηκωθείτε» να ψαρέψουν στα θολά νερά του γερμανικού εθνικισμού και του αντιμεταναστευτικού ρατσισμού, καταγγέλλοντας τη Μέρκελ για πολιτική «ανοιχτών συνόρων» (έγραψε σχετικά η «Κόντρα» στο προηγούμενο φύλλο της).
♦ «Στη χώρα μας δεν υπάρχει αστική τάξη. Οι Ελληνες αστοί ζουν στο εξωτερικό. Αυτούς που ονομάζουμε αστική τάξη δεν είναι ούτε αστική ούτε τάξη. Είναι ένα κοπάδι κοπρόσκυλα που λυμαίνονται τα δάνεια τις προμήθειες και τα δημόσια έργα – Μελαγχολική Αριστερά – Ψυχή Βαθειά».
Μαυρομιχάλη και Ισαύρων είναι γραμμένο το… τατζιπάο. Τυπικό δείγμα των καιρών κι αυτό. Με έγνοια στοιχειωδών αρχών της πολιτικής οικονομίας και της μαρξιστικής κοινωνιολογίας, ο καθένας γράφει την… αναλυσάρα του, νομίζοντας ότι διαφωτίζει. Μη αντιλαμβανόμενος ότι το μόνο που κάνει είναι να προσπαθεί να βυθίσει και άλλους στο δικό του νέφος από επιστημονικές πλάνες και ιδεολογικές λόξες. Δεν ξέρουμε (και δεν έχει σημασία) αν η «Μελαγχολική Αριστερά» είναι ένας ή πολλοί. Η ανάγκη για μια οργανωμένη «Κομμουνιστική Αριστερά» είναι το σημαντικό.