Ασφαιρη μπλόφα

Το ότι βαδίζαμε προς μια νέα κωλοτούμπα του Καμμένου το είχαμε διαπιστώσει από κάτι δηλώσεις του Τζανακόπουλου και του Κατσίκη και το σημειώσαμε. Εκείνο που δεν προλάβαμε ήταν η δημόσια εκτέλεση της κωλοτούμπας από τον μετρ του είδους Πάνο Καμμένο. Την ώρα που το προηγούμενο φύλλο της «Κόντρας» τυπωνόταν, ο Καμμένος έβγαινε από υπουργική σύσκεψη στο Μαξίμου, στεκόταν μπροστά στις κάμερες και εκτελούσε το… ακροβατικό του σόλο: είμαι και υπέρ της απόφασης του συμβουλίου πολιτικών αρχηγών υπό τον Κ. Καραμανλή το 1992 και υπέρ της «γραμμής του Βουκουρεστίου» το 2007, επί Κ. Καραμανλή του νεότερου και Ντόρας Μπακογιάννη.
 
Φυσικά, πρόκειται για δύο διαφορετικές θέσεις. Το 1992 τα αστικά κόμματα έλεγαν «καμιά αναφορά της λέξης Μακεδονία», ενώ το 2007 η γραμμή διαμορφώθηκε σε «σύνθετη ονομασία» (με τη λέξη Μακεδονία), η οποία θα ισχύει έναντι όλων (erga omnes). Τη γραμμή Καραμανλή-Μπακογιάννη ακολουθεί κατά γράμμα και η σημερινή κυβέρνηση. Οπως δήλωσε ο Κοτζιάς, «στο ονοματολογικό η κυβέρνηση, όπως έχει επανειλημμένα υπογραμμίσει, στηρίζει και διαπραγματεύεται για μία σύνθετη ονομασία, ενιαία, σε όλες τις χρήσεις της». Και ο Καμμένος, που διαδέχτηκε τον Κοτζιά μπροστά από τα ραδιοτηλεοπτικά μικρόφωνα, επανέλαβε δυο φορές ότι έχει εμπιστοσύνη στον υπουργό Εξωτερικών και τους χειρισμούς του.
 
Η εθνικιστική μπλόφα Καμμένου δεν κράτησε ούτε λίγες μέρες. Ξεφούσκωσε μέσω μιας ακόμα μεγαλοπρεπούς κωλοτούμπας. Τι συνέβη και ο Καμμένος αναγκάστηκε να κάνει την κωλοτούμπα τόσο σύντομα; Τον εκβίασε ο Τσίπρας ότι θα τον ξεφορτωθεί και θα πάει στις εκλογές ή με κάτι άλλο (π.χ. την υπόθεση των βλημάτων); Του διαμήνυσαν από την αμερικάνικη πρεσβεία να μαζευτεί, γιατί οι ΗΠΑ θέλουν τη Δημοκρατία της Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ το ερχόμενο καλοκαίρι; Μπορεί να ισχύουν οι προαναφερθέντες λόγοι μαζί με άλλους που δεν μπορούμε να γνωρίζουμε. Σημασία έχει πως πρόκειται για ένα ακόμα φιάσκο, όχι του Καμμένου (που είναι αυτός που είναι, γνωστός εδώ και χρόνια), αλλά της κυβέρνησης και προσωπικά του Τσίπρα. Γιατί φάνηκε καθαρά πως ο μόνος δεσμός των κομμάτων της σημερινής συγκυβέρνησης είναι η διαχείριση της κυβερνητικής εξουσίας.