Η γνωστή απογοήτευση που τους καταλαμβάνει πάντοτε σε ανάλογες περιστάσεις κατέλαβε και πάλι τους «σοβαρούς» αναλυτές των αστικών ΜΜΕ (ενός ευρύτατου φάσματος, μάλιστα). Αφού έδωσαν το χαρακτηρισμό «λασπομαχία» στη σύγκρουση ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ επί του «πόθεν έσχες» της συζύγου Μητσοτάκη και επί του μυστικού ταξιδιού του Τσίπρα στο Παρίσι, άρχισαν να εκφράζουν τη θλίψη τους για το «κατάντημα της πολιτικής ζωής» και για το «πόσο χαμηλά έπεσε η πολιτική αντιπαράθεση». Το πιο… αριστερό που ακούστηκε είναι ότι η «λασπομαχία» βοηθάει στον αποπροσανατολισμό του ελληνικού λαού.
Γιατί «λασπομαχία», όμως; Η «λάσπη» είναι υλικό κατασκευασμένο, χωρίς ίχνος πολιτικής ουσίας. Στην προκειμένη περίπτωση, όμως, δε θα δυσκολευτεί ο οποιοσδήποτε να ανακαλύψει αμέσως πολιτική ουσία. Εκτός αν πούμε ότι δεν έχει πολιτική ουσία ένα ταξίδι του πρωθυπουργού σε ξένη πρωτεύουσα που κρατήθηκε κρυφό, όπως και οι εν κρυπτώ συναντήσεις του με εκπροσώπους μονοπωλιακών ομίλων. 'Η αν πούμε ότι δεν έχουν πολιτική σημασία οι μπίζνες της συζύγου του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, οι οποίες επί τουλάχιστον τρία-τέσσερα έτη δεν καταγράφηκαν στο «πόθεν έσχες» του πολιτικού.
Ακόμα και η μεταφορά της οικογένειας του πρωθυπουργού στο ταξίδι της επιστροφής -που δεν επιβεβαιώθηκε, αλλά και δε διαψεύστηκε- δε στερείται πολιτικής σημασίας. Και δε χρειάζεται να εξηγήσουμε το λόγο, ειδικά όταν μιλάμε για πολιτικούς που παριστάνουν τους αριστερούς και τους απόγονους της «δρακογενιάς».
Είναι άλλο πράγμα ο τρόπος με τον οποίο τα αστικά κόμματα χρησιμοποιούν τέτοια στοιχεία στη μεταξύ τους αντιπαράθεση και άλλο η πολιτική τους ουσία. Στο κάτω-κάτω, πότε η πολιτική αντιπαράθεση των αστικών κομμάτων, ακόμα και στην πιο «καθαρή» της μορφή, όταν δηλαδή δε συνοδεύεται από σκανδαλολογία, αλλά διεξάγεται επί πολιτικών προγραμμάτων και θέσεων, είναι απαλλαγμένη από δημαγωγία, υπερβολές, ψεύδη, χαρακτηρισμούς και χυδαιότητα; Και πότε τα αστικά ΜΜΕ δεν είχαν ως βασικό εργαλείο της «ενημέρωσης» που προσφέρουν, την παραπληροφόρηση, τη διαστρέβλωση της αλήθειας, τον κιτρινισμό;
Αυτοί που εμφανίζονται ως εραστές της «καθαρής πολιτικής» και του «πολιτικού πολιτισμού» δεν είναι παρά τιποτένιοι υποκριτές, που λειτουργούν ως πολιτικά αμορτισέρ ενός σάπιου και παρακμάζοντος συστήματος, προσπαθώντας να κρατήσουν την κατάσταση σε μια ισορροπία, να μην την αφήσουν να εκτραχυνθεί και κάνει ζημιά σε όλους.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι πεδίο ουσιαστικής πολιτικής αντιπαράθεσης ανάμεσα στα αστικά κόμματα δεν υπάρχει. Η εποχή των Μνημονίων ισοπέδωσε και τις ελάχιστες διαφορές που είχαν σε επίπεδο κυβερνητικής διαχείρισης. Επομένως, ολοένα και περισσότερο θα σκανδαλολογούν και θα προσπαθούν ν' αποκτήσουν «ηθικό πλεονέκτημα» έναντι του αντιπάλου.
Ενώ, λοιπόν, τα αστικά κόμματα θα αντιμάχονται το ένα το άλλο σ' αυτό το επίπεδο, οι «σοβαροί» αναλυτές των αστικών ΜΜΕ θα κάνουν εκκλήσεις για επιστροφή στον «πολιτικό πολιτισμό», για διαμόρφωση «συγκλίσεων», για «εθνική στάση απέναντι στους δανειστές» και τα παρόμοια. Ο καθένας στο πόστο του και όλοι μαζί για την προστασία του συστήματος.
Οσο για εμάς, όχι μόνο δεν «αποστρέφουμε το βλέμμα» από αυτές τις υποθέσεις, αλλά προσπαθούμε να καταδείξουμε και να αναδείξουμε την πολιτική τους ουσία. Περιττό να πούμε ότι δεν είναι καθόλου δύσκολο να αποφύγουμε τη λασπομαχία, τη σκανδαλολογία, τον κιτρινισμό. Δε θα εγκαταλείψουμε ποτέ, όμως, αυτό το πεδίο αποκαλύψεων, επειδή τα αστικά κόμματα το επικαλύπτουν με λάσπη και τα αστικά ΜΜΕ με κιτρινισμό.
Η αστική πολιτική είναι μια κατ' εξοχήν βρόμικη υπόθεση, σε όλα τα επίπεδά της. Κι αυτό πρέπει να το αποκαλύπτουμε στο λαό.
Π.Γ.
