Τη μια μέρα, το Συμβούλιο Εφετών αποφασίζει τη μη έκδοση στην Τουρκία τριών από τους οχτώ τούρκους αξιωματικούς που διέφυγαν στην Ελλάδα και ζήτησαν πολιτικό άσυλο. Την επομένη, το ίδιο Συμβούλιο, με διαφορετική σύνθεση, αποφασίζει την έκδοση άλλων τριών από τους οχτώ. Ταυτόχρονα, ο προϊστάμενος της Εισαγγελίας Εφετών ασκεί έφεση κατά της απορριπτικής απόφασης του πρώτου Συμβουλίου. Ετσι, η υπόθεση οδηγείται συνολικά στον Αρειο Πάγο, στην πρώτη περίπτωση με την έφεση του εισαγγελέα και στη δεύτερη με την έφεση των φυγάδων.
«Η Ελλάδα είναι σύμμαχος με την Τουρκία και το ΝΑΤΟ. Αναμέναμε από την ελληνική κυβέρνηση να κάνει ό,τι είναι αναγκαίο για να εκδώσει τα μέλη του κινήματος του Γκιουλέν και να επιστρέψουν στην Τουρκία», δήλωσε με ιταμό ύφος ο τούρκος υπουργός Αμυνας Φικρί Ισίκ.
Η ελληνική κυβέρνηση «έχει πει επανειλημμένως ότι δεν δίνει άσυλο σε οποιονδήποτε θεωρεί ότι εμπλέκεται στο πραξικόπημα του καλοκαιριού στην Τουρκία, ωστόσο η ελληνική Δικαιοσύνη, από εκεί και πέρα, αποφασίζει, έχει την εξουσία να αποφασίζει σε ένα κράτους δικαίου, για την έκδοση ή τη μη έκδοση του οποιουδήποτε πολίτη σε μια ξένη χώρα», δήλωσε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Δ. Τζανακόπουλος, δίνοντας «γραμμή» στη δικαστική εξουσία. Γιατί όταν η κυβέρνηση αποφαίνεται ότι αυτοί δε δικαιούνται άσυλο (παρεμβαίνοντας ωμά στη δικαιοδοσία της -υποτίθεται ανεξάρτητης- Υπηρεσίας Ασύλου) και ταυτόχρονα αποφαίνεται ότι εμπλέκονται στο πραξικόπημα, είναι σαν να ζητά από τα δικαστήρια να υπηρετήσουν την «εθνική εξωτερική πολιτική» αποφασίζοντας την έκδοση.
Μόνο που η μεθόδευση απαιτεί λίγο χρόνο ακόμα, ώστε το «εμπόρευμα» να μπει στη ζυγαριά της επικείμενης συνάντησης Τσίπρα-Ερντογάν.