«Η εργασία απελευθερώνει», έγραφαν θρασύτατα οι Ναζί στις εισόδους των στρατοπέδων συγκέντρωσης. Και παρόλο που η φράση από μόνη της είναι αληθής, η σύγχρονη μισθωτή σκλαβιά απέχει πολύ από το να λέγεται ελευθερία… Οι πέντε ταινίες του αφιερώματος απεικονίζουν το αγριανθρωπικό περιβάλλον της εργασίας στον καπιταλισμό. Ο εφιάλτης της ανεργίας, η καθημερινή ανασφάλεια του αγώνα για επιβίωση, το κοινό ταξικό συμφέρον που συσκοτίζεται από τον επιβεβλημένο ανταγωνισμό και το φόβο, συνθέτουν ένα ζοφερό τοπίο, θέτουν όμως ταυτόχρονα και τις βάσεις για συζήτηση και αναζήτηση διεξόδου έξω από την οθόνη, στην πραγματική ζωή.
~ Παρασκευή 12/2/2016 ~
Ανθρώπινος παράγοντας
(Ressources Humaines, Γαλλία, Ηνωμένο Βασίλειο, 1999, 100’)
Σενάριο: Λοράν Καντέ, Ζιλ Μαρσάν
Σκηνοθεσία: Λοράν Καντέ
Ερμηνείες: Ζαλίλ Λεσπέρ, Ζαν-Κλοντ Βαλό, Σαντάλ Μπαρέ
Παραγωγή: La Sept-Arte, Haut et Court
Ο Φρανκ, φέρελπις σπουδαστής διοίκησης επιχειρήσεων, επιστρέφει στη γενέτειρά του για να κάνει την πρακτική του εξάσκηση στο εργοστάσιο που δουλεύει ο πατέρας του εδώ και τριάντα χρόνια. Το 35ωρο μόλις έχει θεσπιστεί στη Γαλλία και ο Φρανκ αναλαμβάνει με ζήλο τη διαπραγμάτευση με τους εργάτες για λογαριασμό της διοίκησης, μοιράζοντάς τους ένα ερωτηματολόγιο και ζητώντας τη γνώμη τους. Η κάπως υπεροπτική αφέλεια του Φρανκ, του σπουδαγμένου τεχνοκράτη που περιτριγυρίζεται από εργάτες, γρήγορα ισοπεδώνεται, μόλις ανακαλύπτει πως τα αποτελέσματα της ερευνάς του χρησιμοποιούνται ως πρόσχημα για την απόλυση δώδεκα εργατών, μεταξύ των οποίων και ο πατέρας του…
Η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Καντέ θίγει διάφορα ζητήματα, όπως οι οικογενειακές σχέσεις, η προσωπική φιλοδοξία και η αξιοπρέπεια, η εργατική υποταγή και οι εργατικοί αγώνες. Ωστόσο, για το σκηνοθέτη, το πρίσμα υπό το οποίο πρέπει να εξεταστούν είναι «οι σχέσεις εξουσίας, οι ταξικές σχέσεις (…) είναι πολύ πιο καθοριστικές απ’ όσο θέλουν να πιστεύουμε όσοι μιλούν για μια κοινωνία ειρηνική… Αυτές οι σχέσεις έχουν και προσωπικές προεκτάσεις, που ο καθένας υφίσταται και προσπαθεί να αντιμετωπίσει». Ο Ανθρώπινος Παράγοντας κέρδισε το βραβείο Καλύτερου Σεναρίου στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 1999.
